Dat gebeurt hier niet – Sinclair Lewis

Dat gebeurt hier niet – Sinclair Lewis
Lebowski Publishers, 2017
Oorspronkelijke titel: It Can’t Happen Here, 1935
446 pagina’s; prijs 24,99 euro
Vertaling: Irene Paridaans, Joost Pollmann en Jan Willem Reitsma
Omslagontwerp: Bart Heideman
Typografie: Crius Group, Hulshout

Toekomstverhaal van een Nobelprijswinnaar

In 1930, vijf jaar voor hij Dat gebeurt hier niet publiceerde, kreeg Lewis als eerste Amerikaan de Nobelprijs voor de literatuur. Lewis zou je kunnen bestempelen als een utopisch socialist, net zoals de organisatie Helicon House Colony waarvoor hij ging werken toen hij in 1908 met zijn studie stopte. Een satiricus die veel opzichten van de Amerikaanse maatschappij hekelde en van wie een aantal boeken aanvankelijk verboden werd. Een kritische denker die net als andere kritische denkers in die periode als Karel Capek en H.G. Wells in de sciencefiction een middel zagen om bepaalde ontwikkelingen in de maatschappij aan de orde stellen. Lewis gebruikt hierbij niet de technische, maar de sociale variant van het toekomstverhaal, zoals Aldous Huxley en George Orwell dat later zouden doen.
Lebowski Publishers heeft het afgelopen jaar de prijzenswaardige moed om vaak al vergeten klassiekers uit het grensgebied van literatuur en sciencefiction, literaire sciencefiction, in vertaling te brengen. De ronkende teksten waarmee ze de aandacht trekken, zijn niet altijd feitelijk waar, maar de uitgaven verdienen die aandacht wel. Bij Dat gebeurt hier niet lijkt mij de aanduiding op de cover, “Een dystopische fantasie uit de jaren ’30 die vandaag de dag leest als een analogie voor Trumps Amerika”, niet helemaal juist, al is het een citaat uit The New York Times. De tekst van Lebowski zelf, uit de flyer bij het boek, vind ik juister: “Dat gebeurt hier niet is een roman uit 1935 over een Trump-achtig personage (gebaseerd op de toenmalige – en vermoorde – politicus Huey Long) en wordt door de huidige situatie in Amerika herontdekt als profetische roman…” Maar dat is het natuurlijk niet, een profetische roman.
Dat gebeurt hier niet is op de eerste plaats een historische roman. Een roman uit de jaren dertig van de vorige eeuw over de opkomst van Hitler en Mussolini, en de angst dat hetzelfde proces zich ook in de VS zal voltrekken; een onderzoek hoe dt in de toenmalige wereld zou kunnen gaan en zou worden ervaren. Het heeft alle kenmerken van de romans uit die tijd; de rust en de degelijkheiud waarmee het verhaal wordt verteld, de sociale en technische wereld van die tijd.
Toekomstverhalen worden altijd door de werkelijkheid achterhaald en wanneer dat verhaal teveel leunt op het idee, de specifieke ontwikkeling, dan is het vaak niet meer echt leesbaar. Het betere werk, waartoe Dat gebeurt hier niet behoort, hebben dat euvel niet, omdat de personages echt en herkenbaar blijven en hun lotgevallen de lezer nog steeds aanspreken.
Dit is geen boek over Trump of Poetin of Wilders, geen boek over onze huidige wereld. De vraag die het oproept – kan de opkomst van het populisme worden vergeleken met de opkomst van het fascisme en kan zoiets ook nu weer gebeuren? – wordt alleen geraakt door de hedendaagse lezer, die zelf zijn vragen en antwoorden zal moeten bedenken. Het is wel een boek dat het verdient opnieuw uitgebracht te worden, omdat het nog steeds leesbaar is, en omdat het toont dat het toekomstverhaal op alle literaire niveaus bruikbaar is.
(Paul van Leeuwenkamp)

Ras – Johan Leys

Ras  – Johan Leys (SF)

Beefcake Publishing (2016)

375 pagina’s; prijs 14,99

Omslag: Rina Rubens

Heeft u al eens van Johan Leys gehoord? Nee…? Voordat ik ‘Ras’ las, ik ook niet. En dat is toch wel zonde, want Johan Leys heeft potentie. En hij heeft al eerder een boek gepubliceerd, iets wat totaal aan mijn aandacht ontsnapt is. ‘Enkeling’ verscheen al in 2011 (dong  mee naar de Debuutprijs) en als je de beschrijving leest is ‘Enkeling’ zowel een prequel als een sequel van ‘Ras’. Ik moet zeggen dat ik dat knap vind. Hoewel ik wel een beetje een idee heb (na het lezen van ‘Ras’) hoe dat zou kunnen, ben ik toch meer dan benieuwd hoe dat dan in elkaar zit en hoe Johan dat dan vormgegeven heeft. Ik denk dat ik maar eens op zoek ga naar ‘Enkeling’, want deze Johan Leys heeft me wel weten te boeien.

Johan Leys is een Vlaming afkomstig uit Maaseik. Hij is momenteel 38 en studeerde moraalwetenschappen en vergelijkende cultuurwetenschap aan de Universiteit van Gent.

Ik mag wel zeggen dat ik ‘Enkeling’ niet gemist heb. Dat is misschien wel het voordeel van een boek dat zowel een prequel als een sequel is. Voordat ik met ‘Ras’ begon wist ik niets van een voorganger en las het boek onbekommerd en onbevooroordeeld. Iets wat wel prettig is. Als je van tevoren al weet dat een boek een vervolg is dat je niet gelezen hebt, staat het me bij voorbaat tegen en wil ik eigenlijk toch eerst het eerste deel lezen. Maar dat had ik hier dus niet en dat was wel zo prettig.

Het gegeven in ‘Ras’ is op zich niet ontzettend origineel. Er zijn meer boeken en verhalen die over de volgende stappen in de evolutie van de mensheid verhalen. Lees er ‘Eerste en Laatste Mensen’ van Olaf Stapledon (geweldig boek) er bijvoorbeeld maar eens op na. Er zijn er meer, maar vandaag willen die me niet te binnen schieten. De geschiedenis van ‘Ras’ begint in 2035 als de doden het internet over nemen. In de dagen daarna gaat de wereld ten onder aan een totale vernietigingsoorlog. De elite van de Westelijke wordt in veiligheid gebracht in een ondergrondse stad, waar topfunctionarissen en wetenschappers een maatschappij beginnen te vormen naar een eugenetisch ideaal. Vijf eeuwen later luistert Paulien Holmwood een gesprek af tussen twee bedrijfsfunctionarissen. Haar maatschappij blijkt te zijn gebaseerd op leugens, manipulatie en propaganda. Waarom worden de ouderen en zieken gedood? Wie is de selecte groep die aan de touwtjes trekt en de dans lijkt te ontspringen. Paulien bijt zich erin vast en is vastbesloten het mysterie te ontsluieren en de doden te wreken. Daarnaast maakt de mensheid zich op om zich in de ruimte verspreiden en het heelal te koloniseren.

Zoals gezegd was het gegeven niet bijzonder origineel, maar het was met verve uitgewerkt en het las als een trein. Het was bij tijde moeilijk het boek weg te leggen en naar bed te gaan, zodat ik meerdere malen tot in de kleine uurtjes bezig was. Een enkele keer ben ik op de bank in slaap gevallen. Niet omdat het niet boeiend was, maar omdat gewoonweg mijn ogen dichtvielen.

Is er dan niets mis? Jawel… er was wel wat mis. Johan heeft moeite met zijn darlings te killen. Een aantal malen komen Belgische biertjes voorbij. Niet dat daar iets mis mee is, maar je kunt je afvragen of die er over 500 jaar nog zullen zijn. Westmalle tripel bijvoorbeeld… of Sint Bernadus… zal dat er nog zijn in het jaar 2500? Bovendien gebruikt hij her en der nogal moeilijke woorden, waardoor je eigenlijk gedwongen bent ze op te zoeken, wat ik gedaan heb met ‘emaneerde’ (zie pagina 160). Je had ook ‘uitvloeide’ kunnen gebruiken, dan had ik het niet op hoeven zoeken. En dan de onderbroekenlol… ook niet meer doen. Het schaadt het verhaal meer dan je denkt. Maar verder… gewoon lezen en daarna ‘Enkeling’ eens doornemen. Of die laatste eerst en de eerste laatst. Wat je maar wilt. Ik ben al benieuwd naar nieuw werk van Johan Leys.

Jos Lexmond

Margaret Atwood wint de PEN Pinter Prize 2016

Margaret Atwood (geboren in Ottawa, Canada op 18 november 1939) zal op donderdag 13 oktober in de British Library de PEN Pinter Price 2016 uitgereikt krijgen. Atwood, bij SF-liefhebbers waarschijnlijk bekend van onder andere ‘Het verhaal van de dienstmaagd’ en de ‘MaddAddam’-trilogie, heeft al eerder de Arthur C. Clarke Award gewonnen, hoewel dat al een tijd geleden was (te weten in 1987).

De jury van de PEN Pinter Price prees de schrijfster als iemand die een ‘consequent voorstander van de politieke zaken’ is en schreef dat zij door het in haar werk opkomen voor het milieu en de mensenrechten ze een ‘zeer belangrijk figuur in termen van de principes van de PEN en Harold Pinter’ is.

De PEN Pinter Prize werd opgericht in 2009 door liefdadigheidsinstelling van de wereldwijde vereniging van schrijvers en de vrijheid van meningsuiting ‘English PEN’ ter nagedachtenis van Nobel-laureaat toneelschrijver Harold Pinter. De prijs wordt jaarlijks uitgereikt aan een schrijver die, in de woorden van Harold Pinter een ‘onverschrokken, onwankelbare blik op de wereld’ werpt en een ‘felle, intellectuele vastberadenheid… om de echte waarheid van ons leven en onze samenlevingen te bepalen’ toont.

De prijs wordt uitgereikt op 13 oktober in de British Library.

Mythopoeic Awards 2016

De Mythopoeic Society maakte op 7 augustus, tijdens Mythcon 47, de winnaars bekend van de Mythopoeic Award 2016. De winnaars zijn onder andere:

Mythopoeic Fantasy Award for Adult Literature: Uprooted, Naomi Novik

Mythopoeic Fantasy Award for Children’s Literature: Castle Hangnail, Ursula Vernon

Zie voor de verdere winnaars en nadere informatie:

http://www.mythsoc.org/news/news-2016-08-07.htm

21 juni 2016: RIP Henk Hofland

Op 21 juni 2016 is Henk J.A. Hofland op 88-jarige leeftijd in zijn slaap overleden in zijn huis in Amsterdam. Hofland, bekend als journalist, columnist, essayist en schrijver, leed al tijden aan hartproblemen.

In 2011 ontving hij de P.C. Hooftprijs. Buiten zijn ‘normale’ publicaties heeft hij ook een aantal SF-verhalen gepubliceerd. Onder het pseudoniem K. van Hippel publiceerde hij in 1965 de bundel ‘Nederland, een eigen bom’ met daarin een paar futuristische verhalen. Het SF-verhaal ‘Het kale, grijze tuig’ verscheen, onder zijn eigen naam, in 1982 in de bundel ‘In het jaar 2000’.

Bibliotheek der Zielen – Ransom Riggs

Bibliotheek der Zielen – Ransom Riggs (YSF)

De bijzondere kinderen van Mevrouw Peregrine 3 (en slot)

Clavis Uitgeverij, Hasselt – Amsterdam – New York (2015)

509 pagina’s; prijs 21.95

Oorspr.: Library of Souls (Quirk books – 2014)

Vertaling: Tine Poesen

Omslag: Doogie Horner/Studio Clavis

Met een zucht las ik de laatste letters, sloeg de laatste pagina om en klapte het boek dicht. Het was weer voorbij. Het ‘De bijzondere kinderen van Mevrouw Peregrine’ voerde me weer terug naar mijn jeugd en God wat is dat alweer lang geleden, maar de jaren vielen van me af als dode vliegen. Deze trilogie heeft alles wat je maar wensen wil en het kost geen enkele moeite in je in Jacob te verplaatsen en met hem een van de grootste avonturen te beleven die je je maar voor kunt stellen. Ik heb al ontzettend veel gelezen en dit kan zich gemakkelijk handhaven in wat ik me mijn persoonlijke top honderd noem. Wat er in nog meer instaat? Nou zeker ‘Emphyrio’ van Jack Vance en nog wat Vances meer, maar ook ‘Erfgoed’ van Greg Bear. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Daar gaat het nu niet over, misschien eens.

Nu gaat het dus over ‘Bibliotheek der zielen’, het afsluitende deel van ‘De bijzonderen kinderen van Mevrouw Peregrine’. Misschien heeft u de andere twee delen gelezen, of misschien niet en dan kan ik u de hele reeks van harte aanbevelen.

Ik las ergens, een tijdje terug weliswaar, dat Ransom Riggs de foto’s voor het eerste deel opgedaan had in een jarenlange zoektocht op beurzen, markten en antiquariaten. Die waren zeer verrassend en de personen op de foto’s vormden de hoofdpersonen, de kinderen van Mevrouw Peregrine. Kijk het eerste deel er nog maar eens op na. Het meisje met haar voeten een centimeter of vijf a tien boven de grond, of de jongen die bijna vol zit met bijen, of het meisje met het gat in haar buik waardoor je dwars door haar heen kon kijken. Allemaal rare foto’s die haast gezichtsbedriegend werkten. Soms moet je wel twee keer (of meer keer) kijken om te ontdekken wat er zo vreemd was aan de foto’s. Is er trucage aan te pas gekomen? Misschien is er iets fout gegaan tijdens het ontwikkelen of afdrukken, de techniek stond nog duidelijk in de kinderschoenen. Dat kan je je nu vandaag de dag niet meer voorstellen met al die fotograferende telefoons , of telefonerende fotocamera’s of wat dan ook. Duidelijk is wel dat dit soort foto’s moeilijk te vinden zijn. De foto’s uit ‘Bibliotheek der zielen’ komen dan ook zonder uitzondering uit privé collecties. Ze zijn nog steeds vervreemdend. Je vraagt je wel af  in wat voor situaties die foto’s gemaakt zijn. Wat voor mij wel duidelijk is, is het proces van dit boek maken. Ransom hoefde maar de foto’s op volgorde te leggen en het boek schreef zich haast vanzelf. Alleen de leegte tussen de foto’s hoefde gevuld en het moment van de foto hoefde maar vastgelegd te worden en dan weer de leegte naar de volgende foto en zo voort. Ik doe het nu misschien als te simpel af, maar zoiets moet het geweest zijn. En als het niet zo is en anders dan ik het voor mijn geestesoog zag, dan is en blijft het een schitterend en fantasievol verhaal.

Ik kan er verder amper iets aan toevoegen. Volg het verhaal van Jacob en Emma en kijk af en toe eens op of je zelf niet in de een of andere tijdlus beland bent. Lezen en genieten en nog eens lezen en genieten en nog eens en nog eens. Dat ga ik wel doen in ieder geval. Dit soort verhalen zou iedereen moeten lezen in plaats zijn of haar tijd te verdoen met Pokémon en (a)sociale media. De fantasie van de jeugd prikkelen is heel belangrijk, met fantasie, daar kom je ver mee in de wereld.

Gelukkig hoeven we het niet te lang zonder Mevrouw Peregrine te doen. In september van dit jaar verschijnt in het Engelse taalgebied de verhalenbundel: ‘Tales of the Peculiar’ en hopelijk komt de vertaling snel. Ik ben heel erg benieuwd.

Kijk ook eens op de website van Ransom Riggs met volop andere foto’s en… alvast een trailer van de film. Want… jawel het boek wordt verfilmd door Tim Burton en het schijnt eind september al in de bioscopen te draaien. Ik heb alvast een kaartje besteld.

 Jos Lexmond

Een Frozen hart – Elizabeth Rudnick

Een Frozen hart – Elizabeth Rudnick (JFA)

Oorspronkelijke titel: A Frozen Heart (2015)

Vertaling: Henny van Gulik

Van Goor, 2016

253 pagina’s; prijs 15,00 euro

Omslagontwerp: Scott Piehl & Marieke Oele

Omslagbeeld: I Love Dust

Als er een prijs zou zijn voor de vertaling van titels, verdient deze uitgave de prijs voor de slechtste, meest belachelijk vertaling. Een titel van drie Engelse woorden en de vertaler was slechts bij machte om twee van de drie woorden te vertalen.

Ik weet dat we in Nederland bezig zijn met een geleidelijke ‘uitfasering’ van het Nederlands. Het onderwijs doen we in toenemende mate in het Engels, dat schijnt economisch meer verantwoord te zijn. Nederlandse sciencefiction- en fantasyschrijvers als Tais Teng en Jaap Boekestein gaan steeds meer in het Engels schrijven, en zelfs een zeer schrijfvaardige schrijfster als Natalie Koch gebruikt in titels al woorden als “spoilers”.

Ik weet ook dat woorden méér kunnen zijn dan woorden, dat ze een label kunnen vormen, een beeld of begrip, en dat zo’n beeld bij een Disney-productie als “Frozen” ook in vertaling gehandhaafd moet worden. Het boek is immers maar één van de vele afgeleide producten, veel minder belangrijk dan de spelletjes, kleurplaten, apps etc. Maar er zijn wel grenzen en met “Een Frozen Hart” als Nederlandstalige titel van een in het Nederlands vertaald boek wordt die grens ruim overschreden. Totaal onnodig ook, want het door Disney wellicht geëiste ‘embleem’ is op de omslag al prominent aanwezig.

De Disney-animatiefilm Frozen, in de verte gebaseerd op het sprookje De sneeuwkoningin van Hans Christian Andersen, schijnt de meest succesvolle animatiefilm ooit te zijn. Het is logisch dat dat succes op alle mogelijke manieren wordt uitgebaat. En dus wordt ook de Disney-huisschrijfster Elizabeth Rudnick van stal gehaald om er een boekje van de maken. Daar is niets mis mee. Dat het een heel mager verhaaltje is, dat de personages plat zijn, dat om aan een beetje boek te komen alles behoorlijk moet worden uitgeschreven en het daardoor allemaal erg traag en voorspelbaar wordt, ach, ook dat is eigenlijk niet erg, want er zijn vele doelgroepen en wanneer een animatiefilm mensen er toe brengt een boek te gaan lezen, is dat alleen maar mooi.

Maar wanneer er dan het embleem “YA” op wordt gestempeld, wordt er alweer een grens overschreden. De aanduiding “YA” staat voor “Young Adult”, en behalve over de verschuiving naar het Engels geeft het te denken over de ontwikkeling in onze maatschappij. Had je ooit de grens tussen jeugd- of kinderboeken en de boeken voor volwassenen, nu is die grens verbreed tot een hele leeftijdsgroep, die van de jongvolwassene. Googelen leidt tot het inzicht dat deze groep de leeftijd 14 tot 21 zou beslaan, maar wel voor boeken die volwassenen ook leuk vinden. Een voortzetting of uitbreiding van wat ooit ‘de adolescentenroman’ werd genoemd. Een presentatie van de Universiteit van Gent geeft voor Young Adult: “volwassenenliteratuur die jongeren aanspreekt, én adolescentenliteratuur waar die jongeren zich nog niet te oud voor voelen en die ook volwassenen aanspreekt”.  Het vlakke en oppervlakkige verhaal dat Een Frozen Hart in tweehonderdvijftig bladzijden vertelt, staat zo ver van volwassenheid vandaan, dat het geheel buiten de gedefinieerde category valt.

Zouden we steeds meer naar het Engels overgaan om de betekenis van woorden te ontwijken? Zou de aanduiding “Young Adult” zo populair zijn omdat we dan het begrip ‘volwassen’ kunnen ontwijken? Door Een Frozen Hart zou je het haast gaan geloven.

Paul van Leeuwenkamp

De stad van de alchemist – Natalie Koch

De stad van de alchemist – Natalie Koch (FA)

De verborgen universiteit 3 (en slot)

Uitgeverij Q, 2016

698 pagina’s; prijs 24,95 euro

Hardcover

Omslag: Marlies Visser

Foto auteur: Leo van der Noort

Voor de lezer zijn vervolgen vaak moeilijk. Wat was er ook alweer allemaal gebeurd? Wie was dat ook alweer? Soms proberen schrijvers hun lezers te helpen er weer in te komen door kort, en vaak droog, op te sommen wat er eerder is gebeurd. Dat doet Natalie Koch bij dit derde deel van De verborgen universiteit onder de titel “Wat voorafging” ook. En tegelijkertijd doet ze het niet, want aan deze titel voegt ze in goed hedendaags Nederlands toe: “(bevat spoilers)”. En dan ga je het natuurlijk niet lezen, want je wilt je leesplezier natuurlijk niet laten bederven. Je begint dus gewoon met hoofdstuk 1 om te merken dat zo’n voorafgaande geheugenopfrisser helemaal niet nodig is, mits de schrijver goed kan schrijven. En dat kan Natalie Koch. Ze zet het begin van dit derde deel zo overtuigend neer, met zoveel realistische intensiteit, dat je meteen weer in het leven van Alexa stapt. Dit had ook het begin van de trilogie kunnen zijn, dan anders gestructureerd natuurlijk, maar wat betreft de overtuiging en levensechtheid is het een volwaardig instappunt voor een goed verhaal, zelfs wanneer het een derde deel is, want wat je niet meer scherp op het netvlies had, komt vanzelf terug, net als in het echte leven.

Het is natuurlijk niet nodig om hier te vertellen wat er in dit derde deel allemaal gebeurt. Dat zou alleen maar dingen onnodig verklappen. Laat ik mij beperken tot één aspect, waarmee ik wel iets verklap, maar hopelijk niet teveel, namelijk de strijd die uiteindelijk plaats vindt tussen de goeden (Alexa en haar opa, Sander, Jamie, Nick) en de slechten (Crowley, Lester). Dat er zo’n strijd zal volgen is natuurlijk onvermijdelijk. De eerdere delen werken daar al naar toe, en het is eigen aan het genre; fantasy leidt tot een grootse strijd tussen Goed en Kwaad, waarbij het Goede natuurlijk overwint. Dat zie je in In de ban van de Ring, in reeksen als bijvoorbeeld die van Raymond Feist en onze Nederlandse W.J. Maryson. Het wordt dan vaak een strijd in een metafysische wereld, waarin de magiër de Boze met allerlei vuurwerk te lijf gaat, en dat vaak breed uitgesponnen. Mijn vrees was dat Natalie Koch ook zo’n voor mij als niet-magiër geheel onaannemelijke, niet in te leven ontknoping zou presenteren, maar natuurlijk had ik beter moeten weten.

Natalie Koch slaagt er in het patroon van de fantasy te volgen, maar het dan op een, ja, eigenlijk gewoon realistische en dus overtuigende manier neer te zetten. Dat heeft ze natuurlijk in de hele trilogie al gedaan, door het Goed en het Kwaad van hun hoofdletters te ontdoen en ze menselijk en overtuigend te maken. En dat geldt ook voor de ‘final battle’, gewoon een realistische strijd in het hedendaagse, werkelijke Londen, kleurrijk, dynamisch, spannend, en vooral: overtuigend.

Een overtuigende, prachtige afsluiting van deze overtuigende, prachtige trilogie. Fantasy ja, maar ook een realistisch verhaal over de magie van het onbekende, de magie van nieuwe mogelijkheden, over een levensgevoel.

Paul van Leeuwenkamp

Locus Awards 2016

Op 25 juni 2016 zijn tijdens het Locus Awards weekend in Seattle in Washington de Locus Awards 2016 uitgereikt.  Zie hieronder voor de winnaars:

Beste SF boek: Ancillary Mercy – Ann Leckie

Beste fantasy  boek: Uprooted – Naomi Novik

Beste Young Adult: Shepherd’s Crown – Terry Pratchett (laatste schijfwereldroman)

Beste debuut: The Grace of Kings – Ken Liu

Beste Bundel: Old Venus – George R.R. Martin & Gardner Dozois

Beste verzameling: Trigger Warning – Neil Gaiman

Beste Novelle: Slow Bullets – Alastair Reynolds

Beste Novelette: Black Dog – Neil Gaiman

Beste Korte verhaal: Cat Pictures Please – Naomi Kritzer

Zie hieronder voor een link naar de Locus SF site voor de complete lijst.

http://www.locusmag.com/News/2016/06/2016-locus-awards-winners/