Auteur: Jos Lexmond

HSF 276, Jaargang 52, 2021/4. Verhalen
NCSF – Nederlands Contactcentrum voor Sciencefiction (December 2021)
50 pagina’s (jaarabonnement (4 nummers) € 30,00)
Samenstelling: NCSF
Omslag: Alice Jouanno/Tais Teng
Illustraties: Pixabay
Verkrijgbaar op: penningmeester@ncsf.nl

De jaren dat ik lid ben van het Nederlands Contactcentrum voor Science Fiction, zijn volgens mij allang niet meer te tellen op de vingers van zes handen, zo niet op zeven. HSF is ook niet het enige verenigingsblad waar ik op geabonneerd ben. Ook al net zo lang op SF-Terra. Ook was ik geabonneerd op de ter ziele gegane bladen zoals bijvoorbeeld SF-Gids, Cerberus, Orbit, de bladen van Peter Motte en zo meer. Sinds de SF-Gids van Eddy, gestopt door zijn ontijdige en zeer ongewenste overlijden, ben ik volgens mij toen overgestapt op Fantastische Vertellingen. Ik zou nog op veel meer SF-bladen, Fanzines en dergelijke geabonneerd willen zijn, maar er komt uiteraard ook altijd een financieel plaatje bij kijken, dus ik moet me beperken tot bovenvermelde drie.

HSF verschijnt vier keer per jaar. Tweemaal vol met verhalen en tweemaal vol met van alles en nog wat. Het is altijd weer een bron van vreugde als het op de mat valt. Wat de afwerking betreft mogen we absoluut niet klagen natuurlijk. De vormgeving, met deze keer weer een prachtige omslag van Tais Teng. Het mooie zware papier geven het blad een luxe uitstraling. Dat mag wel eens gezegd worden en ook het meeste van de inhoud is niet te versmaden, al is er ook wel iets om over te klagen. Maar… dat ga ik doen als ik aangekomen ben waarover ik wil klagen. Dit natuurlijk om het spannend te houden. De verhalen dan. Zoals een goed SF-tijdschrift betaamt, bijna allemaal SF verhalen dit keer, alsmede één Horrorverhaal.

Sonja Boschman-Boets – Ridaia versus de tijd (SF)
Geen debutant meer, want ze debuteerde in HSF 272 in 2020 met ‘Onderdruk’. Nu met een aardig tijdreisverhaal, dat helaas niet meer dan dat is. Waar gaat hét over??? Als het interessant gaat worden, houdt het op. “En dan”, schreeuw ik haast uit, “en dan!!!”. Als je me dan kunt vertellen dat er een deel twee aan zit te komen, denk ik: ok… dan wacht met mijn oordeel tot het verschijnt. Maar zo niet… dan ben ik niet geamuseerd!

Jaap Boekestein – Beauty Mortis (HO)
Laat ik beginnen (oh oh… hier komt het klagen) met te zeggen dat ik niets, maar dan ook niets tegen Jaap Boekestein heb. Integendeel, kan ik zelfs zeggen. Ook heb ik helemaal niets tegen zijn verhalen. Idem integendeel. Ik heb meer te klagen, en dat heeft niet te maken met Jaap, over het feit dat er weer een Engelstalig verhaal (net als in HSF 272, het vorige verhalennummer) in staat. Met de H van HSF, dat Holland betekent, en de N van NCSF dat Nederlands betekent is het een oer-Hollands en gerespecteerd tijdschrift, dat al uit 274 nummers bestaat. Dus… er horen alleen Nederlandse verhalen in gepubliceerd te worden. Wat hebben de H en de N anders voor zin. Je zou verwachten dat ik het verhaal niet zou lezen na deze tirade, maar dat heb ik zeker wel gedaan. Ik kan een Boekestein verhaal niet weerstaan. Het verhaal is prima natuurlijk, maar daar gaat het niet om!!! (Nog een laatste toevoeging… misschien is mijn commentaar niet langer relevant gezien de discussie gevoerd op facebook, maar ik laat hem zo als hij is)

Marleen Oosterbaan – Slikspoor (SF)
Prima klimaatfictie, dat absoluut niet zou misstaan in ‘Verder voorbij de storm’ (Verschijnt in 2023). Zeer geloofwaardige dystopische wereld. Het is alleen jammer van het soms onvertaalbare en onbegrijpelijke (althans voor mij dan) dialect. Maar verder… indrukwekkend mooi en angstaanjagend!

Floris M. Kleijne – Driehoeksfusie (SF)
Driehoeksfusie en driehoeksverhouding, zijn beiden gevaarlijke dingen. Absoluut zeker in combinatie met elkaar. Maar toch… een prachtig door Floris M. Kleijne gecomponeerd verhaal, waarvan de fantastiek niet evident is en de focus meer op de menselijke maat ligt. Maar, bij twijfel… toch zeker SF. Absoluut de moeite meer dan waard!

Pieter Franciscus M. – Geen Teken Van Leven (SF)
Wie is toch die Pieter Franciscus M.? Volgend bijgeleverde bio stamt hij uit 1992 en werkt in het dagelijkse leven op de universiteit van Antwerpen, wat doet vermoeden dat hij een Belg is. Hij publiceerde verhalen in literaire tijdschriften, waar ik nog nooit van had gehoord. Maar dat laatste kan natuurlijk ook aan mij liggen. Voor meer informatie word ik verwezen naar nachtglas.be, maar daar word ik ook niet veel wijzer van. Zucht… dan het verhaal maar. Hilarisch! Een verhaal over de waan van de dag en hoe die te vermijden. Het wordt steeds gekker, totdat… ik maak het niet spannender. Gewoon zelf lezen en genieten!!!

Tais Teng – Ruimtesteden twinkelen niet (SF)
Zijn verhalen zijn altijd bij de tijd, maar meteen hun tijd ook weer ver vooruit. Prachtig verteld in slechts drie pagina’s, over broers die uit elkaar groeien en uiteindelijk, als het bijna te laat is, weer naar elkaar toe groeien in een wereld die er ook niet beter op wordt. Mooi, mooi, mooi!!! En gehuld in alweer een prachtige omslag, heeft hij alweer een forse bijdrage geleverd.

Al met al weer een mooi blad met zeer afwisselende verhalen, waarvan de teneur zeker weer goed tot zeer goed was. Kleine ergernis om over te zeuren, maar een mooi blad om cadeau te krijgen. Maar ook om op geabonneerd te zijn!!!

Jos Lexmond

Theo Barkel – Prinsessen van Caïgha (SF)
Thorsen & Daine 1
Uitgeverij Macc, Rijen (2021)
228 pagina’s; prijs 18,95
Omslag: Kimmo Isokoski

Theo Barkel heeft al heel wat geschreven en gepubliceerd (waaronder de fameuze Shadajaël romans en bundels), maar nog nooit een SF-roman. Dat is natuurlijk niet helemaal waar, zal je zeggen. En ‘De Quantumdetectives’ dan? Okay… ten dele heb je gelijk. Het is inderdaad SF, maar wel samen met Johan Klein Haneveld geschreven, dus niet solo. ‘Prinsessen van Caïgha’ is dat wel, maar dat is meteen weer een heel ander soort SF. Een uit een wel heel ander sub genre. Is ‘De Quantumdetectives’ een SF Thriller, ‘Prinsessen van Caïgha’ is een Space Opera en dan van het type schelmenroman. En Space Opera in combinatie met schelmenromans zijn leuk! Bekende schrijvers met schelmen zijn er natuurlijk legio, maar de bekendste is wel, naar mijn idee dan: Jack Vance. Altijd goed voor een gniffel en een besmuikte glimlach. Ook Terry Pratchett had meer dan voldoende schelmen in zijn verhalen en raad eens wie daar mee werd vergeleken in zijn ‘Chagrijnige Slagzwaard’ romans? Juist! Theo Barkel. En dan is de cirkel zo weer helemaal rond. Daarom is het tijd om iets meer van het verhaal te vertellen!

Thorsen & Daine. Over dit schelmen duo heeft Theo al eerder verhalen geschreven, maar die bleven in een map en werden nooit gepubliceerd. Pas in de bundel ‘Voorbij de storm’ de klimaatbundel (samengesteld door Johan Klein Haneveld), welke in 2020 alweer bij Uitgeverij Macc verscheen (en in 2023 een opvolger: ‘Verder voorbij de storm’ krijgt. Dit is hot news. Juist deze namiddag (zondag 9-01-2022) bekend geworden!) verscheen het eerste officiële Thorsen en Daine verhaal: ‘Overlevers’. Is deze hele zin wel leesbaar? Laat ik ook eens iets schelmachtigs doen. Ik laat het gewoon staan. Kauw er maar even op! ‘Overlevers’ is overigens ook een onderdeel van deze roman!

Hoe dan ook… er was immer een grote wens om een Thorsen en Daine roman te schrijven en die heb ik een tijdje mogen vastgehouden. Een Space Opera met schelmenstreken. Als je het over Space Opera hebt, dan praat je over gigantische ruimteschepen die in vloten die zich door ruimte en tijd bewegen en dat zit er zeker in. Zelfs mag je zeggen dat er wel wat Perry Rhodan invloeden inzitten. Het verhaal is verdeeld in een aantal getitelde hoofdstukken en in eerste instantie dacht ik dat deze roman uit verschillende losse verhalen bestond, die aan elkaar geschreven waren. Misschien is dat ook wel zo, maar daar merk je helemaal niets van. Het is een coherente roman, een vloeiend geheel dus, waar van alles in zit. Waaronder ook tijdreizen, waarbij je ook bij Jupiter, haar rode vlek en onze eigen aarde uitkomt. Maar verder ga ik daar niets over verklappen. Dat moet eenieder zelf maar gaan lezen. Maar om de nieuwsgierigheid wat te wekken, wil ik het wel over het eerste hoofdstuk hebben, want daarin zit toch wel het grootste schelmendeel gevangen. Daarna wordt het allemaal toch een stuk serieuzer, al zijn de schelmenstreken nooit ver om de hoek.

‘De prinsessen van Caïgha’ is de titel van het eerste hoofdstuk, waarin Thorsen en Daine het keizerrijk Caïgha bezoeken, waarin een hilarisch diner de achtergrond (of misschien wel voorgrond, maar in ieder geval smaakmaker) is voor een zwendel met 5D-kwarts (onmisbaar materiaal voor apparatuur voor SDL vluchten), wat natuurlijk niet helemaal goed gaat. Waarin de dochters van de keizer een hoofdrol spelen voor Daine en generaal T’Kompar een ‘pain in the arce’ wordt. Aan de roman zit een, alweer, hilarisch en prachtig einde dat ik absoluut niet aan zag komen. Wat mij betreft: Een aanrader!!!

Welaan… niets verklapt! Een must voor de Space Opera/schelmen liefhebber en ik hoop zelf maar vast op een nieuw avontuur van Thorsen en Daine. Van deze Theo Barkel heeft zich in ieder geval naast zijn Horror en Fantasy kant (en ook zijn serieuze boeken), ook van zijn SF kant laten zien. Een kant waar ik nog wel meer van wil zien. Hopelijk vindt hij nog wat plek in zijn ongetwijfeld drukke (gezien al zijn activiteiten) agenda, om er meer van in elkaar te steken!!!

Jos Lexmond

EdgeZero. De beste Nederlandse genreverhalen uit 2020
EdgeZero Publicaties (2021) € 16,58
Omslag: Mike Jansen & Peter Kaptein/Tais Teng
Verkrijgbaar via Amazon.de

Buiten de jaarlijkse bundels als Ganymedes, de verhalenwedstrijd bundel van Godijn Publishing en Verhalervertellers van Uitgeverij Macc, kijk ik altijd uit naar de nieuwe uitgave van EdgeZero. Deze bundel bevat zo’n beetje de puik van de Nederlandstalige verschenen in wat voor medium dan ook (en ook dus in hier eerdergenoemde anthologieën). Als ik mezelf naga, dan heb ik er een behoorlijk aantal al van gelezen, maar ook een behoorlijk aantal niet. Waarom niet? Omdat ze net buiten de boot vielen bij verhalenwedstrijden bijvoorbeeld, of dat ze in obscure (of minder obscure) tijdschriften verschenen zijn, die aan mijn aandacht ontsnapten, of omdat ze een plek behaalden in verhalenwedstrijden, die geen publicaties (of waarvan ik het bestaan niet wist) deden van de beste verhalen, of wat voor reden dan ook. Wat deze bundel eigenlijk is? Je zou het een verhalenwedstrijd kunnen noemen voor beste verhalen welke geschreven en op de een of andere manier (on)gepubliceerd werden in 2020. Ze werden door de auteurs ingezonden en beoordeeld door een jury en daarna nogmaals. En uiteindelijk werd door lezers De EdgeZero Award 2020 bepaald. Er werden 165 verhalen van 64 auteurs ingezonden en ‘Pake Pollok’ door Joost Uitdehaag, won die EdgeZero Award 2020. Dat moet dan dus wel het allerbeste verhaal van 2020 zijn. Dat kan haast niet anders.

Afijn… het wordt tijd de verhalen eens nader te bezien.

>>>Frank Roger – ‘Uit de bocht gescheurd’ (SF)
Al eerder gelezen in HSF 272. Hilarisch SF-verhaal over neergestorte vliegtuigen en ook weer niet. Dit soort verhalen kan alleen Frank Roger vertellen. Prima opening!
>>>Wouter van Gorp – ‘Tussen Hemel en Zand’(SF)
Behaalde de 7e plaats in de Waterloper verhalenwedstrijd, bij mijn weten niet eerder gepubliceerd. Een schrale toekomst, zonder toekomst, op Gliese 876d. Vergeten door de aarde. Prachtig, maar somber verhaal. Zonder EdgeZero in de vergetelheid geraakt? Schande!!!
>>>Django Mathijssen & Anaïd Haen – ‘Niet Hitler…’ (SF)
Geen verschijningsinfo van dit verhaal in EdgeZero. Maar wel een fascinerend SF-verhaal over hoe te leven in een wereld waarin het heden constant veranderd door Jan en Allemans tijdreizen. Niet te doen en daardoor geweldig!!!
>>>Roderick Leeuwenhart & Tais Teng – ‘Een aria in het Huis der Stilte en andere opera’s’
(SF) Verhaal in het nachtland van William Hope Hodgson. Gelezen in ‘Eindtijden in de polder’, waarover ik in de recensie schreef: De muziek van de verbeelding, je moet het voelen! Het was een genot om het nogmaals tot me te kunnen nemen!!!
>>>Esther Wagenaar – ‘Onvoltooid’. (HO)
Zou volgens EdgeZero eerder in ‘Voorbij de storm’ moeten staan. Maar daarin zie ik de titel ‘Niemandsland’ staan. Hoe dan ook… een horror met een entiteit die mensen nodig heeft om te overleven.
>>>Rob Geukens – ‘De Jagers en het smalle huis’ (HO)
Een verhaal dat eerder verscheen in ‘Ganymedes 20’ waarover in destijds schreef: Alleen het lezen al, verkilt je hart. Nu schreef ik: Eens ben je er klaar mee!!!
>>> Guido Eekhaut – ‘Een tijdelijk probleem’ (SF)
Verscheen ook eerder in ‘Ganymedes 20’. Ik schreef toen: Geweldig origineel tijdreisverhaal. Nu ietsje meer tekst: Fascinerend tijdreisverhaal. Het doel is reparaties in de tijd te doen in het verleden, maar of dat het gewenste effect heeft in het heden en/of toekomst? Leuk!!!
>>>Debby Willems – ‘Kinder Surprise’ (SF)
Eerder verschenen in HSF 272. Toen recenseerde ik nog geen tijdschriften, maar nu… De ultieme kinderwens van een homostel wordt bewaarheid, maar… een huiveringwekkend keuze moet gemaakt worden. Meer dan terechte opname!!!
>>> Michael Blommaert & Mike Jansen – ‘De Incunabel van Asgard’ (FA)
Dit vind ik toch een beetje de zaak belazeren. Het verhaal verscheen eerder in: ‘Erfzondaars’ in 2016 en ondanks de publicatie op Fantasize in 2020 vind ik het verhaal niet echt in deze bundel thuishoren. Bovendien verscheen het in 2016 alleen onder Michael Blommaert zijn naam en nu als een verhaal van Michael Blommaert & Mike Jansen. Een fout in Fandata? Of niet? Hoe dan ook… het verhaal is prima, al valt het einde een klein beetje tegen.
>>>Mark Groenen – ‘Hildernisse: een documentaire’ (HO)
Wat mij betreft is Mark Groenen een van de aanstormende talenten waar de achterflap aan refereert! Niet eerder gelezen, maar het verscheen in de wedstrijdverhalenbundel ‘Een zwarte roos op het plein’, die ik dus duidelijk gemist heb. Het behaalde de tweede plaats in de wedstrijd.
>>>Roelof Goudriaan & Tais Teng – ‘Muizenoortjes en tiara’s’ (FA)
Eerder verschenen in Wonderwaan 51. Zo zoet dat het glazuur spontaan van je tanden springt. Een overdaad aan Disney, wat fascineert omdat het alsmaar doorgaat.
>>>Sigrid Lensen-Damen – ‘De Nonnen van het Halve Gezicht’ (SF)
Maar het had net zo goed horror kunnen zijn. Gruwelijk in details, maar prachtig in uitvoering. Nederland wat is er van U geworden. Gepubliceerd in online tijdschrift ‘De Optimist’ en daardoor niet eerder gelezen.
>>>Kelly van de Laan – ‘Zwanenzang’ (SF)
Prachtverhaal dat 19e werd in de Harland Awards van 2020. Zo jammer dat het nergens gepubliceerd werd (voor zover ik weet dan). Waarom missen we zoveel moois. We mogen ons gelukkig prijzen dat we het nu wel kunnen lezen.
>>>Jaap Boekestein – ‘Regatta van Duizend Glinsterende Kathedralen’ (SF)
Het eerste verhaal van de galactische speurder Sergio Wilhelm Wang-von Luhflhofen. Dolle en vooral kosmische klucht met zeer Vanciaanse beelden en belevenissen. Sergio is een bedreven schelm en de vondsten in dit verhaal zijn rijk en veelvuldig. Het behaalde de vierde plaats bij de Harland Awards en verscheen in een e-pub uitgave met de vijf beste verhalen van de Harland Awards. Het behaalde de 2e plaats in de EdgeZero Award 2020. Voldoende bewijs van genialiteit. Waarom verschijnt er nooit een gewone bundel met de beste Harland Awards verhalen. We missen zo zoveel moois!!!
>>> Hay van den Munckhof – ‘Te lang’ (SF)
Verscheen eerder in ‘Voorbij de storm’. Kort, droevig en dystopisch, maar er is zeker nog hoop én… liefde op het eerste gezicht.
>>>Jan J.B. Kuipers – ‘Dochters van de Aardstroom’ (SF)
Verscheen eerder in ‘Eindtijden in de polder’. Werkelijk en waar, alles wat een dubieuze toekomst lijkt te zijn. Poeder uit een grabbelton. De toekomst is alleen vandaag.
>>>Tais Teng – ‘Een winterlied voor trol en langeleik (FA)
Verscheen eerder in Wonderwaan 50. Een verhaal als een conversatie. Als een hilarische conversatie, mag ik wel zeggen. Zo worden er niet veel geschapen.
>>>Paul Harland & Mike Jansen – ‘Retrometheus’ (SF)
Prachtig verhaal, daar niet van, maar ook dit vind ik toch wel een beetje de zaak belazeren. Het is oorspronkelijk verschenen in 1991 en won de King Kong Award in 1992 (waar blijft de tijd). Ondanks de her-publicatie op Fantasize is het niet echt aan de orde om te publiceren in deze versie van EdgeZero. Het is geen verhaal uit 2020. Maar… in een waanzinnige RETRO versie van EdgeZero, zou het zeker een leading roll verdienen!!!
>>>Johan Klein Haneveld – ‘Het paradijs gevonden’ (SF)
Eerder verschenen in ‘Eindtijden in de polder’. Ik schreef toen: Vooruit naar vroeger dagen. Maar nu: Aangepaste figuren optrekkend als een los-vaste groep. Niemand vertrouwt de ander. Hoe te overleven?
>>>Joost Uitdehaag – ‘Pake Pollok’ (SF)
Geschreven voor de LS/Castlefest fantasy schrijfwedstrijd, maar haalde de shortlist niet. Hoe kan dan dit verhaal dan de EdgeZero Award 2020 winnen??? Wie zat daar in de jury? Voordat bekend werd dat ‘Pake Pollok’ EdgeZero Award 2020 gewonnen had, schreef ik als mijn commentaar: Dystopischer dan dit, krijg je ze waarschijnlijk niet. Een grauw en somber nabij toekomstbeeld, met een klein beetje hoop aan de einder. Een van de beste verhalen van deze anthologie!!! Alsof ik het toen al wist…
>>>Maarten Luikhoven – ‘Mirage’ (FA)
Prachtverhaal. Vreemd dat het de bundel ‘Nevelkinderen’ van Godijn blijkbaar net niet haalde.
>>>Tais Teng & Jaap Boekestein – ‘De Vulkaantemmers van Hoog-Holland’ (SF)
Verscheen eerder in ‘Voorbij de storm’. Ik schreef toen onder andere: Een luchtige kijk op een wrange toekomst met een inventiviteit waar je U tegen zegt. Ik wil er nu nog aan toevoegen: Ziltpunk rules, yeah. A joy forever!!!
>>>Wendy Torenvliet – ‘Rouw in 3D’ (SF)
Eerder verschenen in Fantastische Vertellingen 55. Toen recenseerde ik nog geen tijdschriften, maar ik zeg er nu over: SF, maar ook gruwelijke horror. Ik weet eigenlijk niet wat de overhand heeft. Maar wat maakt het uit… het is waanzinnig goed!!!
>>>Mike Jansen – ‘De put, de weg en de sterren’ (SF)
Keiharde SF, waar ik heel erg weg van ben én een daverende afsluiting van deze dikke EdgeZero anthologie, met de beste verhalen van 2020.

Wat ik over de diverse verhalen te vertellen had… het was een genot de verhalen in deze bundel te (her)lezen. Je kunt er mij zonder gevaar voor wakker maken. Er waren wat mij betreft veel te veel verhalen die voor het grote publiek onbereikbaar waren. We kunnen er Mike Jansen niet genoeg voor danken dat deze verhalen alsnog voor het grote publiek beschikbaar kwamen. Deze versie van EdgeZero had de meeste pagina’s van de vijf eerdere versies. Wat mij betreft, mag de versie van 2021 NOG VEEL meer pagina’s tellen. Nog een laatste tip (of suggestie) … misschien is het toch het overwegen waard, om inderdaad een Retro uitgave van EdgeZero te maken. Dus bijvoorbeeld halverwege dit jaar: EdgeZero. De beste Nederlandse genreverhalen uit 2014 en dan gewoon tegen het einde van 2022: EdgeZero. De beste Nederlandse genreverhalen uit 2021. En dan dat jaar erna, gewoon een uitgave terug in de tijd (2013) erbij doen. Lijkt me schitterend!!! Kunnen we nog decades mee vooruit! Go Mike!!!

Jos Lexmond

De wereld van de Kraken – Guido Eekhaut (YSF)
Enigma 3 (en slot)
Clavis Uitgeverij, Hasselt – Amsterdam – New York (2021)
Young Adult
255 pagina’s; prijs 17.95
Omslag: Studio Clavis

Met ‘De wereld van de Kraken’ komt er een einde aan de Enigma trilogie. Jammer, ik had best nog wel wat langer in de wereld van Enigma willen vertoeven. Echter hoeven we niet te treuren, want Guido Eekhaut (en dus wij ook) zijn er nog niet klaar mee. In maart 2022 verschijnt ‘Andere tijden’ het derde, en dus ook laatste deel, van de Nomade trilogie. En dan… zomer 2023, volgens de eigen mededeling van Guido afgelopen november (contract getekend voor ‘Infinity’, het zevende Young Adult SF boek) staat het laatste overkoepelende deel, dat de beide trilogieën moet gaan verbinden, gepland. Daar ben ik zelf wel héél benieuwd naar. Gaat Guido een Asimovje doen? Geen idee wat dat betekent? Wel… Isaac Asimov, de bedenker en vader van de Foundation en de Robotverhalen, schreef in een van de laatste delen van de Foundation reeks, de Foundation en de Robotverhalen op een briljante manier aan elkaar. Ik was flabbergasted, dat weet ik nog wel. Ademloos kwam ik tot het besef wat hij gedaan had en vond het schitterend. Dus hoop ik vooral dat Guido Eekhaut ook met een briljante en geniale move de Nomade en Enigma trilogie aan elkaar schrijft. De sensatie van destijds nogmaals beleefd. Ik zou het prachtig vinden. Ik zie nog wel een Turing of TuringMens als een R. Daneel Olivaw en/of een R. Giskard Reventlov tevoorschijn piepen. Misschien is het zelfs wel Britt, of Trön? Wie zal het zeggen. Geen idee waar ik het over heb en geen zin om de verhalen van Asimov te lezen… kijk dan naar de prachtig vormgegeven tv-serie. (Demerzel is R. Daneel Olivaw). Hoe dan ook… helaas laat de ontknoping nog even op zich wachten, maar anderhalf jaar… dat vliegt voorbij tegenwoordig. Als we maar iets leuks te lezen blijven houden, dan zijn we er zo.

Als we het over ´iets leuks te lezen´ hebben, dan past ´De wereld van de Kraken´ daar prima in. Dit laatste deel van de Enigma trilogie opent in het Niets. De Infinity vliegt door het Niets en als Britt, aan boord van het ruimteschip door het raam in de romp van het ruimteschip naar buiten zou kijken, dan zou ze niets zien. Sneller dan het licht is het intelligente ruimteschip op weg naar Agni, de vroegere thuiswereld van de Kraken, die honderdduizenden jaren geleden vernietigd werd door de Godavira, de Vernietigers van Werelden. Om zich voor die Godavira te verbergen, scholen de Kraken overal en nergens en kwamen de twee, die nu ook aan boord van de Infinity zijn, tienduizenden jaren lang op de manen Titan en Europa in het aardse zonnestelsel. Er vindt ook nog een ontmoeting met de Farr, de vertegenwoordiger van een oud ras, met wie de Kraken altijd een mysterieuze relatie hadden. Britt…

Ach… ik ga ook niet verder vertellen. Lees het lekker zelf en als je nog niet aan de reeks begonnen bent… alsnog gaan doen. Je zult er geen spijt van krijgen. Ondanks dat ik zelf de hele reeks van, in totaal zeven boeken, nog niet gelezen heb, kan ik je wel vertellen dat het een galactisch avontuur in ruimte en tijd is dat zijn weerga niet kent. Dus… gewoon doen!!!

Jos Lexmond

Het denkende woud – Johan Klein Haneveld (YSF)
Godijn Publishing, Hoorn (2021)
226 pagina’s; prijs 17,99
Omslag: Imber Studio – Ralph Bunschoten

Johan Klein Haneveld is op zijn gemak bezig alle fantastieke genres te onderzoeken en er verhalen in te schrijven. Als ik het wel heb, heeft hij voor volwassen nu alle genres wel zo’n beetje gehad, op misschien Heroïsche, of High Fantasy na, wel gehad. En… niet onverdienstelijk, mag ik dan gerust wel zeggen. Voor het eerst maakt hij een uitstapje, met ‘Het denkende woud’, naar SF voor Young Adults. Er heerst volgens mij wel wat verwarring over de leeftijd waar de Young Adults in vallen, maar volgens mij is dat tussen 13 en 18 jaar. Althans… dat is mijn perceptie. Internet is daar ook niet heel erg eenduidig over. De Nederlandse Bibliotheek houdt het op 12 tot 18 jaar. Laten we ons daar dan ook maar aan houden, nietwaar?

Maar dan… ik ga het zelf toch wel wat nuanceren, want ‘Het denkende woud’ is mijns inziens toch meer voor de wat jongere Young Adults, dus de Young Young Adults. De term bestaat niet, maar voor achttienjarigen is het misschien toch iets te jeugdig. Het lijkt erop dat Lilian, een van de hoofdrolspelers, zeventien is (een paar maanden voor haar taakaanwijzing) maar aan haar gedragingen zou ik zeggen, dat Lilian een jaar of 15 a 16 zou kunnen zijn. Samel, haar jongere broertje is uiteraard jonger (Duh). Dus vandaar de plaatsing in het jongere segment van de Young Adult. Het is ook moeilijk voor de Young Adult gemeenschap om verhalen voor die hele groep te schrijven. Op die leeftijd is een verschil van 6 (tussen 12 en 18) jaar heel erg groot. Sommige kinderen van 16 zijn nog steeds kinderen, terwijl anderen al zeer volwassen overkomen. Dus… is het erg dat ‘Het denkende woud’ mijns inziens in de jongere sectie valt? Nee hoor… want het is een spannend verhaal wat boeiend verteld wordt. Ik ben zelf nog steeds kind met de Young Adults en ik heb ervan genoten. Johan weet wat hij doet en kan verhalen vertellen én dat wisten we al. Als je al 21 boeken (volgens de achterflap, ik heb ze niet geteld) gepubliceerd hebt, dan is dat op zich al bewijs genoeg.

Waar gaat het over. Wel… het is een item wat Johan na aan het hart ligt, namelijk het milieu. Hij heeft de milieubundel ‘Voorbij de storm’ samengesteld dat bol stond van de milieufictie en waarin meer dan eens, door meerdere auteurs, gewaarschuwd werd om onze planeet te behoeden. We hebben er maar een en het evenwicht is wankel en kan zomaar de verkeerde kant opvallen. ‘Het denkende woud’ kan je ook onder de milieufictie scharen, maar dan voor de jeugd. Wat een goed ding is, want de jeugd heeft de toekomst en steeds meer van hen gaan de noodzaak van een schone wereld inzien.

Lilian leeft in een paradijselijke wereld. Ze woont in een nederzetting van bomen (die met elkaar kunnen communiceren), elektronica en printbots. Speciaal ontwikkelde bomen zorgen voor voedsel, energie en alles wat maar nodig is, kan met een druk op de knop worden geprint. Lilian komt dus niets tekort, maar het eten (wormfilet en zetmeelpasta) is vrij eentonig en saai. Het systeem berekent precies hoeveel voedingstoffen eenieder nodig heeft. De nederzetting wordt strak in de hand gehouden en de jeugd mag veel, maar moet ook het een en ander. Studeren onder andere. Haar broer Samel is avontuurlijker dan zij en weet in het eerste hoofdstuk al behoorlijk in de problemen te komen, waar Lilian hem maar ternauwernood uit kan redden. Het woud, dat de wereld gered heeft van een milieuramp, is niet de enige leefomgeving. Er is verder op ook nog een koninkrijk dat het niet zo nauw neemt met het milieu. Er is ook sprake van een land waar nog dieren, die verder uitgestorven zijn, nog leven. Maar… er is ook iets vreemds aan de hand.

Het zijn allemaal ingrediënten die ervoor zorgen dat ‘Het denkende woud’ spannend en intrigerend is en leeftijd… ach… wie maalt er om. Dus oud en jong… aanschaffen en huiver mee van wat de mens de wereld nog meer aan kan doen.

Jos Lexmond

Contrapunt van antieke spiegelbeelden – Jaap Boekestein & Tais Teng (SF)
Stichting Fantastische Vertellingen, Nieuw-Vennep (2021) Snuffel-reeks, deel 8
65 pagina’s; prijs 8,95
Omslag: Tais Teng/Ingrid Heit

Normaal gesproken maak ik de volgorde van de auteurs gelijk aan dat wat er op de titelpagina vermeldt staat. In dit geval echter een keertje niet en gebruik ik de volgorde zoals die op de omslag vermeldt staat. De reden hiervoor dat oorspronkelijk Sergio Wilhelm Wang-von Luhfthoven en Yulene Korlander, hoofdrolspelers in dit verhaal, feitelijk hoofdrolspelers van Jaap van Boekestein zijn. Ze deden voor het eerst (voor zover ik weet) hun intrede in het verhaal ‘Regatta van Duizend Glinsterende Kathedralen’ welke de vierde plaats behaalde bij de Harland Awards 2020. Het werd ook geplaatst in de Edge Zero uitgave van 2020. Dus… vandaar!

Dat Jaap Boekestein zijn Vanciaanse galactische speurder én, niet te vergeten, schelm, deelt met Tais Teng, wil uiteraard wel wat zeggen over de goede relatie tussen de twee. Mooi om te zien en mee te maken, én dat belooft uiteraard nog meer moois voor de toekomst! Er was al sprake van een nieuwe bundel met grotendeels uit het Engels vertaalde en niet eerder gepubliceerde verhalen van beide heren. Kanniet wachten!!!

Maar goed… laten we niet op de zaken vooruitlopen, al is dat wel SF eigen natuurlijk. Maar toch… alles op zijn eigen tijd. En nu is het tijd geworden om aandacht te besteden aan ‘Contrapunt van antieke spiegelbeelden’. Het geheel is meer dan de som der delen zegt men wel eens, maar in dit geval is dat zeker meer dan waar. Als je Jaap Boekestein en Tais Teng beide als fantastische (in beide betekenissen) schrijvers beschouwd, dan is de som van hen meer dan fantastisch te noemen. Beide schrijvers vullen elkaar aan en dagen elkaar uit in het bereiken van grote hoogten inzake originaliteit en prachtige vondsten, Daar doen wij absoluut ons voordeel mee. Om eens een voorbeeld te noemen. Lees mee op pagina 16: “Sergio liet de massieve koperen deurklopper neerkomen. Het had de vorm van een mannelijk humanoïde geslachtsdeel, met twee guitige vedervleugetjes aan weerzijden”. Leuk of niet? Nou… ik vind het schitterend. Of Jaap of Tais daarvoor verantwoordelijk is… ik weet het niet. Het kan me niet schelen ook. Nog eentje doen? Voor de lol? Ach weet je wat… ik doe het toch niet. Moet je allemaal maar zelf lezen en genieten. In de context is het allemaal nog veel leuker, dan dat ik er stukjes uit voorlees. Dus vooral doen!!!

Het is in ieder geval het verhaal van Sergio Wilhelm Wang-von Luhfthoven, die ontwaakt in een kweekkuip van een wrak van een ruimteschip in een verre sterrenzwerm. Een kunstmatige intelligentie, Banaclas genaamd, verwelkomd hem. Sergio weet niets, maar ook de kunstmatige intelligentie weet niet heel erg veel meer. Maar op de vraag waarom Banaclas hem gewekt heeft, antwoord deze dat de komeet waarin het wrak verborgen is, binnen dertig uur in de zon zal vallen.

Het is begin van een weergaloos en megalomaan verhaal dat miljoenen jaren beslaat en de oneindige ruimte als toneel. Zoals al eerder vermeld… vol met originele vondsten en wat mijzelve betreft wil ik nog heel veel meer zien van Sergio Wilhelm Wang-von Luhfthoven en Yulene Korlander. Buiten dit alles… is het ook nog een prachtige uitgave in de Snuffelreeks van Stichting Fantastische Vertellingen. Gebonden én met leeslint. Wie wil dat nou niet?

Jos Lexmond

Billy Summers – Stephen King (SP)
Oorspr.: Billy Summers (Scribner Book Company, New York City, New York) – 2021)
Meulenhoff Boekerij bv, Amsterdam (2021)
509 pagina’s, € 24,99
Vertaling: Annemarie Lodewijk
Omslag: Will Staehle/Unusual Corporation & DPS Design & Prepress Studio, Amsterdam

‘Billy Summers’ werd me ongevraagd toegezonden. Dat gebeurt niet al te vaak meer, want bij gelegenheden waar dat gebeurde, meldde ik steevast aan de uitgeverijen, dat het boek mij ongevraagd was toegestuurd en ik geen ruimte had om het te recenseren. Buiten die reden was er meestal nog een andere en dat was dat ik helemaal geen zin had om dat specifieke boek te lezen, want anders had ik het wel aangevraagd. Ik heb het vast vaker verteld… ik heb een chronische achterstand in het lezen van recensieboeken, want mijn ogen en wensen zijn altijd groter dan de fysieke leessnelheid, die toch vrij hoog ligt. Dus moet ik me helaas, en tot mijn regelmatige verdriet, noodgedwongen beperken tot ik wel aankan. Kon ik maar tijd creëren, of niet meer slapen, of niet meer… wel, vul het maar in. Maar in dat alles is amper of niet te voldoen, dus moet ik het maar doen met wat ik heb en er niet verder over zeuren.

Hoe dan ook… het kwam erop neer dat ik geen tijd had voor ‘Billy Summers’, maar ik maak voor Stephen King toch graag een uitzondering. Vooral ook omdat ik eerder ergens gelezen dat ‘Billy Summers’ Fantastiek was, maar ergens anders toch ook weer dat ‘Billy Summers’ mainstream was. Ik kon van de nood een deugd maken en twee vliegen in een klap slaan. Ik zou een honderd pagina’s lezen en dan zou ik weten of het Fantastiek was en meteen weten of het ik zou recenseren of niet. Voordat ik honderd pagina’s gelezen had, kon ik het al niet meer uit handen leggen. Ik wist nog steeds niet of het Fantastiek was of niet, maar ik was verkocht en verslingerd aan ‘Billy Summers’. Prachtig verhaal, wat prachtig verteld wordt. Dat kan je natuurlijk wel aan Stephen King overlaten, maar toch. Uiteindelijk vind ik ‘Billy Summers’ eigenlijk geen Fantastiek, echter… vond ik een klein stukje alwaar Billy Summers zijn memoires schrijft in een afgelegen hut in de bergen, waar het volgens de omgeving zou spoken, al waar hij tegen een schilderijtje aankijkt wat hem niet bevalt en dat hem afleidt. Hij haalt het van de muur en zet het achterstevoren op de grond tegen de muur. Als hij het huisje verlaat, brengt hij alles weer in de oude staat, zoals hij het aantrof. Hij hangt het schilderijtje weer op, maar de afbeelding is veranderd. Dat is het enige en het speelt zich af tussen pagina 355 en pagina 364. ISFDB is het met me eens. De opmerking aldaar luidt: 1 minor SFF reference. En dat is natuurlijk dát stukje. Ik vind het eigenlijk te weinig om de aanduiding ‘Spookverhaal’ aan dit verhaal te hangen, maar ga het toch opnemen in FANDATA. Bent u het niet met me eens… laat het me weten, okay?

Wel het fantastische verhaal an sich… Billy Summers is een huurmoordenaar. Hij is de beste die er is, maar hij is er een die zich aan een strakke restrictie houdt. Hij vermoordt alleen maar slechte mensen. Billy heeft er genoeg van en wil een laatste, meer dan goedbetaalde, opdracht doen voordat hij er mee stopt. Daar hij een van de beste sluipschutters ter wereld is, lukt deze en hij verschuilt zich in een safe-house om te wachten dat de meeste commotie voorbij is om zich daarna in de anonimiteit te hullen en met pensioen te gaan. Voor de deur van zijn safe-house, wordt een meisje uit een auto gegooid. Ze is verkracht. Billy Summers neemt haar onder zijn hoede en langzaam maar zeker geneest ze van haar fysieke en psychische wonden. Billy neemt wraak op haar verkrachters en samen gaan ze achter Billy’s miljoenen aan, dat maar niet overgemaakt wordt. Prachtig en integer verteld. In een roadmovie-achtig verhaal, bloeit een (platonische) liefde op en groeien Billy en zijn protegé steeds verder naar elkaar toe. Het einde is onverwacht en komt als een schok wil ik wel verklappen. Stephen King… ik ben een fan. Ongevraagde recensie-exemplaren waar zijn naam op staat… altijd welkom. Ik maak tijd!!!

Jos Lexmond

Welkom, mijn Prooi en andere verhalen van de Cirkelzee – Tais Teng (FA)
Uitgeverij Macc, Rijen (2021)
273 pagina’s; prijs 18,95
Omslag: Tais Teng

Eigenlijk heeft Tais Teng geen enkele recensie nodig. Je kunt met een gerust hart al zijn werk gewoon aanschaffen, want alles wat hij schrijft, afbeeld of beitelt is RETEGOED. Jawel, met hoofdletters. Voor diegenen die RETEGOED niet netjes, of zelfs onbetamelijk, vinden… lees dan maar BEREGOED! Tais Teng is onze eigen nationale onbetwiste ideeënmeester.

Ondanks dat was het niet eenvoudig ‘Welkom, mijn Prooi’ samen te lezen met een andere roman. De bundel liet het niet toe! Normaal gesproken, als ik een verhalenbundel of anthologie te recenseren heb, lees ik één verhaal op een avond en ga dan daarna weer door met de roman die ik op dat moment onderhanden heb. Normaal gesproken… geen enkel probleem, maar nu dus niet. Niet samen met ‘Het einde van de dood’ van Cixin Liu en niet samen met ‘Sterrenzicht’ van Brandon Sanderson. Waarom niet? Al sla je me dood!!! Afijn… daar had ik dus wel een probleem. Ik wil ook niet meer dan één verhaal per avond, want dan heb ik het idee dat ik de bundel afraffel. Ik denk ook niet dat ik er meer dan een van Tais Teng aan kan, want het taalgebruik, de overvloed van ideeën en vondsten zijn soms overweldigend en daarom wil ik graag dat ik het verhaal voor verhaal consumeer en verwerk, want dat zijn ze stuk voor stuk waard. Maar goed… uiteindelijk toch een roman gevonden waarmee het samenlezen wel ging. ‘Billy Summers’ van Stephen King, waarmee ‘Welkom, mijn Prooi’ wel accordeerde. Misschien wel logisch. Het behoeft een grootmeester om een grootmeester te herkennen. Hoe dan ook… vanaf nu ging het lezen van beide boeken als een speer. En dan ga ik nu eindelijk door met de eigenlijke recensie, ofschoon die eigenlijk niet nodig is. RETEGOED! (Weet u het nog?)

Tais Teng creëert universa alsof hij God zelve is. Daar… het moest maar eens gezegd worden. Namen heeft hij slechts twee (voor zover wij weten), waarvan er een (waarmee hij zijn werelden schept) kort en krachtig is. De andere is net lang en poëtisch als de meeste titels van zijn verhalen zijn. Met ‘Welkom, mijn Prooi’ heeft hij een aantal verhalen gesitueerd rond een fictieve Cirkelzee in het Midden-Oosten. Volgens eigen zeggen in het voorwoord is hij gek op alternatieve werelden. De Cirkelzee alhier op onze eigen aarde (maar dan anders), is ontstaan door een houw met het vlammende zwaard van de Aartsengel Michael door koning Salomo. De daardoor ontstane Cirkelzee beslaat half Arabië. De verhalen in deze bundel zijn overgoten met een 1001 nacht sausje en zijn vol tover en doortrokken van magie. Hieronder doe ik een poging om iets zinnigs, dan wel onzinnigs per verhaal op te merken. U kunt het ook overslaan en… indien uw oog u ergert, trekt het uit, en werpt het van u!

De bundel opent met:
-Michaels Vlammende zwaard en de wijde Cirkelzee
Inleiding en half verhaal over het ontstaan van de Cirkelzee. Verhaal of niet, probeer ik dan als bibliograaf te bedenken. Acht wat dondert het ook. Vol gas dus door naar…
-Zielenzijde
Verhaal over ware liefde en Ghûls, Zielenzijde en koperen munten als wapens en love lost. Zoete wraak… er is geen betere.
-Alle landen van de Cirkelzee
Het verhaal van Nasira. Een Djinn verandert haar op haar wens in een man, maar voor haar familie is ze nog steeds een meisje, maar voor ieder ander heeft ze nu het knappe gezicht van de djinn. Met haar sloep met de getemde windgeest begint ze aan zeven reizen in het gewisse en ongewisse. Een schelmenverhaal met vrouwelijke trekjes. Heel erg leuk!!!
-De zegelsnaaiers van Jorsaleem
Mensen zijn wandelend water. Briljante conclusie. Ben er jaloers op, simpel maar effectief. Het verhaal is een overvloed van prachtige taal geweven van bombast. Met mate genieten. Maar genieten… dat wel!!!
-Een ketting van ghûlklauwen
‘Ik weet hoe beroerd een kano vaart met een derde peddel’, een waar citaat. Een verhaal van aantrekking en afstoting, of een lief waar je tevreden mee bent.
-Vrijduiken naar leviathandril
Bewonderd worden door je wapen is het hoogste goed en een doel waarvan je niet wist dat het een doel was.
-Het verhaal van de sluipmoordenaar
Oorzaak en gevolg. Een cursus Slecht zijn. Inderdaad met een hoofdletter. Slinks grinniken gegarandeerd. Waarbij het ‘beest met de acht poten’ spelen, precies is wat het is en aldus des mensen grootste geneugte.
-Wandelen in de maanschaduw
Tweemaal kapitein Sem. Eenmaal een meisje, eenmaal een jongen, maar allebei de piraat Sem. Waar is zij, denkt hij!!!
-Het smeden van demonenzwaarden, een handleiding
Vriendinnen voor het leven. Eén scherp als een zwaard, de ander een smid. Een onvermoede combinatie, maar wel uit liefde gesmeed.
-De eierschaalhouwer en de Rukh
Een Khan en een arme eierschilhouwer in een gezamenlijke queeste. De Khan op zoek naar het eeuwige leven, de eierschaalhouwer naar rijkdom. Wie van hen zal het beoogde doel bereiken. Een verhaal dat Cugel niet zou misstaan.
-Schelpenwoorden, zeewiertaal
De zee, eindeloos rollend, stuurt boodschappen leesbaar voor een schelpenschouwer. Kom er maar eens op! Maar de Zee, oh… de Zee.
-Ver voorbij de brug des oordeels
Een stedenbezweerder is een van de figuren die dit verhaal bewonen. Een verhaal over grafrovers en engelen. Aardsengel, welteverstaan.
-En boetseer Irems koperen muren eens te meer uit het geduldige zand
Onvermoede ontwikkelingen waarvan je mannelijkheid zou verschrompelen. Droomwerelden. Hoe wreed kunnen gebeurtenissen voor je uitpakken. Vervloekt diegene die je kent en (nog) niet kent.
-Welkom, mijn prooi
Als een condoom van varkensblaas niet zo lekproef is als geadverteerd. Je werd verkwanseld, waar je bij stond. Blij met je dochter?
-Leugens geschreven in profetenbloed
Mocht het eens zo zijn dat alle wereldreligies samengaan als één… men neme de bijverschijnselen op de koop toe.

Prachtige bundels met schitterende verhalen, welke nog wel een paar maal genoten kunnen worden waarbij je telkens nieuwe dingen ontdekt. Een aanrader eerste klas, welke traag en in een gemoedelijke sfeer genoten dient te worden. Je zou eens iets missen. Verschrikkelijk!!! Ook nog complimenten en een veer op de hoed voor Uitgeverij Macc. Zulke bundels maken ze tegenwoordig niet meer. Macc, dus Theo Barkel wel!!!

Jos Lexmond

Sterrenzicht – Brandon Sanderson (YSF)
Skyward, deel 2
Iceberg Books, Amsterdam (2021)
Oorspr.: Starsight (Delacorte Press, New York City, New York (2019))
410 pagina’s, € 24,99
Vertaling: Jeanette Kortenoeven & Erik Schreuder
Omslag: Charlie Bowater/Michael van Zijl
Kaarten en illustraties: Isaac Stewart & Ben McSweenney/Dragonsteel Entertainment LLC

Aangezien het eerste deel me meer dan beviel, begon ik monter in ‘Sterrenzicht’. Ik viel meteen in een hoop actie en voelde me het verhaal ingezogen worden. Ik moet zeggen dat er slechtere manieren zijn om een verhaal te beginnen.

Iceberg Books bestaat dus nog steeds. Dat vind ik geweldig, maar eerlijk sta ik daar toch van te kijken. “Tot nu toe valt het me niet mee hoe groot deze groep lezers blijkt te zijn, ik had er meer van verwacht”, verzucht Erik Schreuder (oprichter van Iceberg Books) op Facebook op 22 oktober. “Hoeveel SF lezers zijn er eigenlijk nog in Nederland en Vlaanderen?!” Zoals ik al memoreerde in de recensie van ‘Sterrenvlucht’ (het eerste deel van Skyward), dat de SF-community, om het maar eens in goed Nederlands te zeggen, nou niet zo heel erg groot is in het Nederlandse taalgebied en dat het dus voor een uitgeverij niet erg evident is je de dan te specialiseren in vertaalde SF. Nu staat de ‘Ontdekking van de Mens’ trilogie van de Nederlander Frank van Dongen ook op stapel, dus het is niet helemaal alleen een uitgeverij voor vertaalde SF. Maar Iceberg Books is wel een uitgeverij van alleen Fantastiek, zo zal ik het veiligheidshalve maar even noemen, en dat is en blijft een beetje eenzijdig. Begrijp me niet verkeerd! Ik ben een groot voorstander van Iceberg Books en haar concept en ik hoop van ganser harte dat het slaagt en tot in lengte van jaren prachtige boeken en verhalen uit zal geven, maar toch leeft er ook een gerede angst in mij. Uiteraard kunnen we met z’n allen, wij SF lezers en genieters, daar behoorlijk aan bijdragen en Iceberg Books steunen door haar uitgaven aan te schaffen en lezen.

Spensa heeft haar hele leven gedroomd om piloot te worden en te bewijzen dat ze een dochter van haar vader is. Op Detritus wonen de laatste afstammelingen van de mens en de Krell, een buitenaards ras, is er alles aan gelegen, deze laatste mensen uit te roeien. Toch houden de mensen het vol tegenover de machtige Krell. Op een inactief een eeuwenoud station dat om Detritus cirkelt, wordt in de laatste bestanden die werden opgeslagen en nu met succes vertaald zijn, een opname gevonden waarin duidelijk wordt dat er vanuit de verre galactische ruimte een delver onderweg is naar de Detritus. De delvers, ook wel de ogen genoemd, zijn oude, extra-dimensionale wezens die in het intergalactische niets leven. Ze kunnen af en toe in de fysieke ruimte verschijnen, waar ze een grote bedreiging vormen voor alle levende wezens. De aankomst van de delver houdt vrijwel zeker in dat Detritus vernietigd gaat worden. Een cytonische alien, genaamd Alanik stort neer op Detritus en implanteert cytonisch haar bestemming in Spensa’s geest. Spensa komt erachter dat Alanik vanuit haar eigen wereld op weg was naar een Superiority-ruimtestation genaamd Starsight om als gevechtspiloot te getrained te worden. Met behulp van de holografische technologie van M-Bot vermomt Spensa zichzelf als Alanik en teleporteert ze zichzelf, M-Bot en Doemslak naar Starsight met behulp van de coördinaten van Alanik. Spensa doet zich voor als Alanik om het pilootprogramma te infiltreren en een hyperdrive te stelen. Uiteraard staat dit gegeven garant voor spetterende actie en een spannend verhaal. Absoluut niet alleen voor Young Adults. Het hangt heel erg dicht tegen ´volwassen´ verhalen aan en ik heb me er dan ook prima mee vermaakt.

Het derde deel van de Skyward reeks gaat ´Cytonic´ heten en Iceberg Books heeft al een aankondiging of facebook gedaan dat deze vertaalde uitgave gepland staat voor begin 2022. Het vierde, en vrijwel zeker, laatste deel, heeft de voorlopig titel ´Defiant´ en staat in het Engelse taalgebied aangekondigd voor 2023. Dus dat duurt nog even. Jammer, maar niets aan te doen. Niets alles, zoals Iceberg Books al een paar keer eerder deed, kan in een keer aangeboden worden. Dat snappen we, maar kunnen toch maar moeilijk zo lang wachten. Maar er zit weinig anders op. Als Brandon nog niet klaar is met schrijven… kan het ook niet vertaald worden. Afwachten dus.

Jos Lexmond

Stelsel onbekend – Jasper T. Scott (SF)
Scott Standalones 2
Iceberg Books, Amsterdam (2021)
Oorspr.: Into the Unknown (Anthem Press, New York (2019))
315 pagina’s, € 19,99
Vertaling: Sabrina Nasr, Paul Impens, Alexander Olbrechts en Erik Schreuder
Omslag: Michael van Zijl

Het is een onverdeeld genoegen eindelijk weer eens een uitgeverij te hebben die gespecialiseerd is in vertaalde SF. En… dat niet alleen. Aangekondigd is ook een trilogie, ‘De ontdekking van de mens’, van de Nederlander Frank van Dongen, welke ons in november zal gaan intrigeren. Dat is een ding dat welhaast zeker is. Maar laten we hier en nu nog niet op de zaken vooruitlopen (dat doen we straks een stukje verder nog wel). Wat er tot nu toe verschenen is bij Iceberg Books is al heel erg leuk te noemen met, wat voor mij het hoogtepunt was: ‘De lange winter’ trilogie van A.G. Riddle. Maar het eerste deel van de ‘Skyward’ (het tweede deel heb ik inmiddels ook binnen en daar ga ik heel binnenkort aan beginnen) van Brandon Sanderson, was ook meer dan prettig leesbaar.

Het mooie van Iceberg Books is, dat er een aantal nieuwe auteurs gepresenteerd worden, waarvan we anders waarschijnlijk helemaal niets te lezen zouden krijgen. Of dat auteurs zijn, die jij en ik zouden kiezen, als we de keuze hadden, daar kan je natuurlijk over discussiëren. Waarschijnlijk niet, maar zoveel mensen, zoveel keuzes en elke keuze is de juiste voor wel iemand. Ik krijg er in ieder geval wel weer een jaren zeventig en tachtig gevoel bij. Toen werden er ook aan de haverklap nieuwe buitenlandse auteurs geïntroduceerd. Sommige goed en blijvers en sommigen abominabel en soms ook blijvers. De kwaliteit daarvan lag natuurlijk ook aan met wat voor uitgeverij je te doen had.

Deze keuze van Iceberg Books: Jasper T. Scott, van hem had ik in ieder geval nog nooit gehoord. Op de omslag stond: “Miljoenen bestsellerauteur”. Ik heb normaal gesproken mijn bedenkingen bij dit soort kreten, maar als je eens wat over het net surft, dan zou die kreet best een juist kunnen zijn. Jasper T. Scott is een van oorsprong Canadese auteur, die inmiddels al heel wat verhalen (lees: boeken) op zijn naam heeft staan. Snel geteld op Fantastic Fiction, zijn dat er al vierendertig. Voorwaar geen misselijk aantal en daarom geloof ik dat: “Miljoenen bestsellerauteur” wel.

Het wordt tijd om ons eens bezig te houden met het boek zelve. Ik heb er geen idee van of tegenwoordig de term: “Space Opera’ nog steeds gebezigd wordt, jij wel? Maar of dan nu zo is of niet, ik zou ‘Stelsel onbekend’ als zodanig classificeren, denk ik. Gigantische ruimteschepen, wormholes, melkwegstelsels, zonder tijd te verliezen, bereikbaar via die wormholes, menselijke robots, foute half-doorzichtige en moordzuchtige aliens en actie, heel erg veel actie. Als de dat allemaal bij elkaar telt, dan heb je wat mij betreft een wel heel erg duidelijke Space Opera en als het dan goede Space Opera is, dan is het wat mij betreft helemaal leuk. Niet dat het mijn meest geliefde onderdeel van de Science Fiction literatuur is, maar als tussendoortje is zulks niet te versmaden.

In ‘Stelsel onbekend’ scoort advocaat Liam Price een last minute deal voor een, meer dan, luxe suite aan boord van de Starlit Dream, een gigantisch ruimte cruiseschip, als cadeau voor de veertigste verjaardag voor zijn vrouw. Hij kan zijn geluk niet op en gaat met zijn vrouw, zevenjarige dochter Payton en puberzoon Nikolai met een shuttle naar een lanceertoren via een ruimtelift aan boord van het schip dat hoog boven de dampkring een baan om de aarde draait. Het cruiseschip zal de exotische wereld Aquaria in het Kepler-22 systeem aandoen. Maar als ze nog maar net vertrokken zijn, blijkt dat ze niet bij de goede uitgang van de springpoort van het wormgat terecht gekomen zijn. Ze zijn in een ander melkwegstelsel opgedoken, maar daar is ook een springpoort, dus er moet er al eerder een schip van de Unie geweest zijn. Als dan half doorzichtige een moordzuchtige aliens aan boord verschijnen tuimelen bemanning en passagiers van het cruiseschip over elkaar heen om te ontsnappen. Kan Liam het met zijn gezin overleven en komen ze ooit nog thuis. Wat volgt is een gigantische rollercoaster van avonturen, wat soms haast niet bij te houden is van de actie.

Kortom weer een geslaagde uitgave van Iceberg Books. Met wat er in de toekomst nog op stapel staat zoals de eerdergenoemde trilogie van de Frans van Dongen, het Bobiverse kwartet van Dennis E. Taylor, nog een standalone van Jasper T. Scott, alsmede nog twee delen in de ‘Skyward’ reeks, kunnen we voorlopig prima vooruit!

Jos Lexmond