Auteur: Jos Lexmond

De Mitsukoshi Troostbaby Company – Auke Hulst (SF)
Ambo/Anthos, Amsterdam (2021)
603 pagina’s, € 26,99
Omslag: Ronald Triebels/Emmanuel Achusim/Rolau Elena & Ronald Triebels
Foto auteur: Mark Uyl

Prachtig boek en het verhaal is fenomenaal. Fenomenaal was niet het juiste woord dat ik zocht, maar geen van de andere superlatieven die in me opborrelden, leken te voldoen. Dus ik laat het maar bij fenomenaal! Laatst vroeg iemand me, na mijn mededeling dat ik ‘De Mitsukosho Troostbaby Company’aan het lezen was, of het SF was. Hell yeah!!! Natuurlijk is het SF. Tijdreizen, alternatieve tijdlijnen, weblenzen, robots, androïden en spraaktralies. Hoe veel meer SF wil je het hebben. Maar ‘De Mitsukoshi Troostbaby Company is meer dan dat! Veel meer. Het is grote roman. En dan niet in de zin van de dikke zeshonderd pagina’s dat het beslaat, maar dan bedoel ik uiteraard de grootsheid van het verhaal. Een verhaal van verlies en verdriet en het nastreven van vinden, of opnieuw vinden, van wat je verloren hebt in ruimte en tijd. De SF in dit verhaal is ondergeschikt aan de liefde die ondergaan wordt en verloren raakt. De wereld is weliswaar een belangrijk onderdeel van de geschiedenis, maar neemt nimmer de overhand bij het zoeken naar persoonlijk geluk en de geliefde ander, waar in de tijd dan ook.

De hoofdpersoon is Auke Hulst, een schrijver. Maar een andere dan de schrijver die dit meesterwerk gewrocht heeft. Volgens de Wikipedia pagina in het begin van de roman is hij geboren in 1997 en schrijft gedurende dit hele verhaal aan ‘De lasso van de tijd’ dat in 2033 het licht moet zien. Is het toch een soort van autobiografie? We zullen het nooit weten, maar het is ook niet belangrijk. Ik ga niet al te veel (of eigenlijk helemaal niets) vertellen over het verhaal. Ik laat het aan jullie om het te ontdekken. Het plezier om zelf de zieleroerselen, reizen en liefdes van deze Auke Hulst, of zo je wilt, zijn pseudoniem A.K. Anthony, te ontdekken en te genieten. Soms onaangenaam geschokt te zullen zijn en soms dat het verdriet van een hartverscheurende passage je achterna sluipt, je uiteindelijk bij je nekvel pakt, zodat de tranen over je wangen lopen. Zoals het mij een aantal keren gebeurde. De scene waarin Scottie zegt: “Wat gebeurd er als er een vrouw komt en jullie krijgen een eigen kind? Wat gebeurd er dan met mij?” Dat raakt je diep! Er zijn zoveel meer van dit soort scenes. Misschien deed het verhaal zoveel met me, omdat ik zelf momenteel in een kwetsbare fase van mijn leven zit met een hoop gedoe, maar ik weet haast zeker dat het verhaal me anders waarschijnlijk net zoveel gedaan zou hebben.

Ik las dat de longlist van de Libris Literartuurprijs 2022 bekend is en ik keek of ‘De Mitsekoshi Troostbaby Company’ er soms op stond. Jawel dus! Op 28 februari uitsluitsel of hij op de shortlist komt. Wat mij betreft heeft hij al gewonnen. Ik vrees dat ik de andere titels niet ken, maar er zit verder geen fantastiek bij (denk ik). Hoe dan ook… van mij zou het een nominee zijn voor wat voor prijs dan ook. Waarom ook niet voor de Hugo én Nebula Award? Ik ga hier geen namen noemen om het boek mee te vergelijken. Maar als je het lijstje met namen en boeken bekijkt die de laatste vijftig jaar deze prestigieuze prijzen gewonnen hebben, dan krijg je wel een idee in wat voor gezelschap ‘De Mitsukoshi Troostbaby Company’ zou moeten verkeren. Ik dring er dan ook sterk op aan om het te (laten) vertalen, zodat het alsnog genomineerd kan worden.

Al lezende noteerde ik van alles om deze recensie te kunnen schrijven. Uiteindelijk heb ik weinig tot niets gebruikt uit deze aantekeningen. Ik had een aantal prachtige zinnen genoteerd, maar uiteindelijk zal ik er (bijna) geen delen met jullie. Deze zinnen zijn uit hun context gerukt en zeggen als citaten weinig of niets, dan dat het prachtig samengestelde zinnen zijn. Ik laat ze liever lezen op de plaats waar ze volledig tot hun recht komen. Echter… enkele wil ik jullie toch niet onthouden. Wat denken jullie van: ‘Overal lopen de levenden over de samengesperste doden’. Deze regel zette me heel erg aan het denken en het gewicht van millenia drukte op me neer bij het besef dat het zo is. En deze: ‘Zodra SF werkelijkheid wordt, nemen we die werkelijkheid voor lief, er door de fantasie al op voorbereid’. Dat is zeker de reden waarom ik voornamelijk SF in grote aantallen boeken tot me neem. Benieuwd naar de geschiedenis van de toekomst. Nog een waarheid als een koe: ‘Zwaardvechters zeggen dat je sabel moet vasthouden zoals je een vogel vasthoudt: niet zo stevig dat je de vogel doodt, niet zo losjes dat hij wegvliegt. Geldt hetzelfde voor een geliefde?’. Tenslotte nog een ergernis (volgens mij van Auke zelf) die me behoorlijk raakte: ‘Luie recensenten, die niet proberen te begrijpen wat een schrijver met een tekst wil, maar alleen bezig zijn met wat ze liever hadden gelezen. Recensenten die een tekst martelen zonder geïnteresseerd te zijn in de betekenis, de bekentenis hooguit in een teken dat de aframmeling de schrijver pijn doet en de recensent in zijn kleine narrenwereld macht heeft.’ Zo’n tekst wil je als recensent echt niet lezen. Hij deed pijn. Je (althans ik) wilt een verhaal op zijn meritus beoordelen. Goed of slecht, maar wel eerlijk en oprecht vanuit je eigen perceptie én positief waar het kan. Gelukkig heb ik het makkelijk wat dat betreft. Ik kies de boeken die ik wil recenseren zelf, dus de decepties zijn minimaal. Maar ze zijn er wel.

Dit was voor mij een van de allerbeste verhalen van de laatste jaren. Dank je wel, Auke. Welke dan ook!!!

Jos Lexmond

De Groene Toren – Johan Klein Haneveld (SF)
Uitgeverij Macc, Rijen (2021)
137 pagina’s; prijs 15,95
Omslag: Cornell Göksu

Als je de ontstaansgeschiedenis van dit verhaal zo leest, dan krijg je toch wel bewondering voor het doorzettingsvermogen van Johan. Hij was een jaar of zestien a zeventien toen hij er voor het eerst aan begon. Hij printte het uit op een luidruchtige matrixprinter (iemand die, buiten mij om, nog weet wat voor een ding dat was?), maar voordat het verhaal af was, gooide hij het in de prullenbak en wiste het van de harde schijf. Dat, omwille van een aantal expliciete scenes in het verhaal, waarvan hij wist dat die nooit door de strenge kerkgemeenschap, waartoe hij met zijn familie behoorde, geaccepteerd zouden worden. Jaren betreurde hij het in de prullenbak gooien en wissen van het verhaal, maar daarmee kreeg hij het niet meer terug. En evenzovele jaren bleef het basisidee in zijn systeem zitten en in het voorjaar van 2018 begon hij het opnieuw te schrijven, met weliswaar andere ideeën, als toen hij zeventien was, maar in de basis was het nog hetzelfde. Het heeft al met al vijfentwintig jaar geduurd, voordat het verhaal uiteindelijk in zijn huidige kreeg. Hoezo, nooit opgeven. Het verhaal betekent voor hem een bevrijding van dogma’s en doctrines en daar kan ik alleen maar mijn bewondering over uitspreken! Dan tot slot nog even over de opdracht in het boek: ‘Voor Bianca, die niet zal toelaten dat ik ooit nog eens zomaar een manuscript weggooi.’ Ik zou hier haast: ‘Amen’ op willen zeggen!

In fysieke vorm is het niet een heel erg lang verhaal. Kan ik het een novelle noemen? Ik denk het niet. Als je de vorm van de paperback verkleint naar een pocket als een Zwart Beertje, of een prisma’tje uit de jaren zestig of zeventig, dan kom je zo’n beetje uit op de lengte (of zoals je wilt) dikte van die tijd. Een roman destijds was zo ongeveer een honderdtachtig pagina’s. En dat was het. Dat we nu verwend worden met boeken van tussen de driehonderd en vierhonderd pagina’s wil niet altijd zeggen dat het er beter op geworden is. Woorden zijn makkelijk en het papier is geduldig. Het wil zeker wat mij betreft niet zeggen dat de verhalen er beter op geworden zijn. Het is soms fijn dat je langer in een bepaalde wereld kunt verblijven, maar verder is meer niet altijd beter.

Wel… het verhaal, want daar gaat het tenslotte om. Georg (zou George Orwell van ‘1984’ voor hem model hebben gestaan?) Solon woont in het Nederland van de toekomst in een groene toren. Zijn eten en drinken komt uit de muur, zijn kleding wordt geprint en vermaak is er in alle overvloed. Maar maakt dat je ook gelukkig? Kan hij zich conformeren aan het idee van een perfecte en ideale groene toren bewoner te zijn? Er wordt van hem verwacht dat met de Kerst, geprinte groene takken aan de muur te hangen met schreeuwende kerstversieringen en dat er naast de voordeur een walgelijke kerstman prijkt, met witte baard en bolle buik, die Ho, Ho, Ho begint te brullen als er iemand maar in de buurt durft te komen. Georg heeft er een bloedhekel aan. Sfeerverlichting en wintertaferelen waren niet aan hem besteed, maar hij moet er aan meedoen om maar niet uit de toon te vallen in de toren. Zolang je score maar in het groen staat, dan is er niets aan de hand, maar als het geel, of zelfs maar oranje wordt… dan is het niet best. En dat is nou net wat er met Georg gebeurd. Waarom en wat er dan gebeurt… dat laat ik aan jou om verder te ontdekken.

Prima verhaal met een mooie én vooral onverwachte twist aan het einde. Alweer een aanrader van Johan Klein Haneveld!!!

Jos Lexmond

Sluimerend kwaad – Ronald van Assen (DIV)
Godijn Publishing, Hoorn/Zwaag (2021)
309 pagina’s; prijs 19,99
Omslag: Jen Minkman

Tot voor ‘Sluimerend kwaad’, had ik nog niet veel kennis van Ronald van Assen genomen. Ik kende de twee verhalen die hij bijdroeg aan de Godijn verhalenwedstrijd, welke verschenen in de bundels ‘Nachtwakers’ en ‘Nevelkinderen’, waarvan ik in mijn recensie van de laatste schreef: “Voor eeuwig van hot naar her met je zus. Leuk!” Uiteraard wist ik ook van het bestaan van zijn Young Adult Fantasy roman ‘De tranen van een eenhoorn’, welke ik niet tot me genomen had en er dus ook geen oordeel over kon vormen. Al met al was de kennismaking met Ronald van Assen tot nu, dus toe kort te noemen. Dat veranderde zeker met de bundel ‘Sluimerend kwaad’, welke wel drieëndertig verhalen telde en dat op 309 pagina’s. Het verhaal waarmee de anthologie opent: ‘Meisje in het riet’ beslaat alleen al honderdacht pagina’s, dus mag wel als een novelle geduid worden en dan blijft er voor de overige verhalen niet veel over en het gemiddelde aantal pagina’s per verhaal zakt daarmee aanzienlijk tot kort en soms ultrakort. Ook zijn niet alle verhalen fantastiek. Ik heb ze geturfd. Twaalf kan je zien als fantastiek, de overige eenentwintig, dus niet. Ik heb wel van elk verhaal een korte beschrijving of opmerking genoteerd. Misschien dat je er wat aan hebt! Hier komen ze:

01 – ‘Het meisje in het riet’ (HO) – Wat als een heksenminachtende actie begint, groeit al snel uit tot een horrorbezetting van… tot in den dood. Kill your darlings, krijgt een heel andere betekenis. Geweldig verhaal, of liever novelle. In het begin weet je hoe het afloopt, in de rest van het verhaal, het hoe en waarom. Prachtig en mooi traag opgebouwd.
02 – ‘Spiegels horen niet te liegen’ (HO) – Of toch… maar met de juiste maatregelen… Origineel
03- ‘Je moet ze flikkeren’ – Bizarre fantasie. Geen fantastiek!
04- ‘De domme slachtoffers’- Leuke filosofische verhandeling over wel hoe dan slachtoffers wel niet zijn. Geen fantastiek!
05- ‘Wie komt er op mijn feestje?’- Bloederig slasher verhaal. Not my cup of tea. Geen fantastiek!
06 – ‘Met mij’ (SP) – Absurdistisch spookachtig verhaal. Ik ga je hangen is hier wel heel erg wrang te noemen, of in ieder geval tenenkrommend!
07 – ‘Mag het licht aan blijven’ (HO) – Of het fantastieke horror is of niet… (voor Fandata zeg ik twijfelend: Ja!). Horror is het. Met een hoofdletter én hartverscheurend. Dat ook!
08 – ‘Je komt nooit meer van mij af’ (HO) – Over controle en bezit. Twijfelgeval of het fantastiek is. Er zijn iets meer voors dan tegens. Dus… ja!
09 – ‘Het verhoor (deel 1)’ – Fascinerend inkijkje in verhoortechniek. Geen fantastiek tot zover, maar misschien komt dat nog in deel 2
10 – ‘Het zit allemaal in je hoofd’ – Maar in welk hoofd? Geen fantastiek, maar wel leuk verzonnen
11 – ‘Zo heb ik je toch niet opgevoed! – De andere kant van het gelijk!!! Geen fantastiek
12 – ‘Waarom noemen ze haar Roodkapje? (FA) – Een nieuw waargebeurd verhaal over Roodkapje.
13 – ‘De Grapjesman’ – Absurd verhaal over een sadistische clown. Geen fantastiek
14 – ‘Ik kan jou bang maken’ – Psychologisch trucje dat moet zorgen dat je bang wordt. Verdomd als het niet waar is. Het werkt! Geen fantastiek.
15 – ‘Made in Kenia’ – Souvenirs uit een ver land. Geen fantastiek
16 – ‘Zoiets zou mijn dochter nooit doen’ – Jong geleerd is oud gedaan. Iedereen heeft wel eens iemand die je zou willen vermoorden. Geen fantastiek
17 – ‘Het verhoor (deel 2) – De fantastiek kwam niet in dit tweede deel. Verhaal is net even iets anders dan in deel 1. Ik kan er geen vinger op leggen
18 – ‘Hans en zijn niet zo lieve Grietje’ – Hertelling van het aloude sprookje, maar dan ietsje anders. Geen fantastiek
19 – ‘Niet zo’n herrie maken. De buurman is ziek’ (YHO) – Het geeft een heel andere kijk op het verkeerd bezorgen van een pakje en het aannemen daarvan
20 – ‘Dit is wel heel erg geestig’ (FA) – En… ook weer niet. Het meest nihilistische verhaal dat ik ooit las!
21 – ‘Ze groeien vanzelf weer aan’ – Geen fantastiek, maar wel een heel luguber verhaal, maar er zit ook logica in
22 – ‘Kijk eens in de poppetjes van mijn ogen’ (HO) – Om gek van te worden. Vasthoudend is hier het juiste woord!
23 – ‘De man met de hamer’ – Die komen we allemaal wel eens tegen, maar dan figuurlijk. Geen fantastiek
24 – ‘Roosje Bonbondoosje’ – Allergieën kunnen ook wel een handig zijn. Geen fantastiek
25 – ‘De Vijver der Verbeelding’ (FA) – Die vijver! Jaren geleden kwijtgeraakt en nooit meer gevonden. Wat een gemis!
26 – ‘De koppelaarster’ – Het wordt zo een stuk gemakkelijker. De simpelste ideeën zijn de beste. Geen fantastiek.
27 – ‘Vicky’ – Wees voorzichtig met wat je wenst. Voordat je het weet… Geen fantastiek
28 – ‘Welkom in mijn wereld’ (FA) – Er is meer tussen hemel en aarde. Alleen… hoe kom je daar?
29 – ‘Sonja, de kuisvrouw’ – Schoonmaker… een ondergewaardeerd beroep! Geen fantastiek
30 – ‘Wat staat er dit jaar op het menu?’ – Mama is werkelijk een schat. Ze is om op te eten. Geen fantastiek
31 – ‘Verzetsheld’ (SF) – Dystopisch verhaal, maar is dat wel zo? Speelt het zich allemaal niet af in het hoofd van de hoofdpersoon, of is het inderdaad zo. We zullen het nooit weten. Zucht!!!
32 – ‘Het blijft onder ons’ – Wie is toch die man, die zondags het vlees snijdt? Geen fantastiek
33 – ‘En ze leefden nog lang en gelukkig…’ – Er zijn meer manieren om een verhaal te eindigen. Je moet ervan houden! Maar… of dit een verhaal is… en als het dat wel is… geen fantastiek!

Ofschoon dus slechts een derde van de verhaal als fantastiek kunnen worden aangemerkt, heb ik er wel van genoten. Niet alle verhalen konden me bekoren, maar dat waren er maar een paar. Over het algemeen dus zeer te genieten en ik zou het bepaalt geen straf vinden nog eens een anthologie van Ronald van Assen tot me te nemen. Deze is alvast een aanrader!!!

Jos Lexmond

Het geheugen van Babel – Christelle Dabos (YFA)
De Spiegelpassante 3
Uitgeverij Luitingh-Sijthoff B.V., Amsterdam (2021)
501 pagina’s; prijs 24,99
Oorspr.: La Passa-miroir – La mémoire de Babel (Éditions Galimard Jeunesse, Paris – 2017)
Vertaling: Eef Gratema
Omslag: Galimard Jeunesse/Suzanne Bakkum/Laurant Gapaillard
Illustraties: Laurant Gapaillard

Het kan niet anders… ik ga in herhalingen vallen. Allereerst, wat dat is toch het belangrijkste, wil ik toch maar even gezegd hebben dat ‘De Spiegelpassante’ een geweldige reeks is. Punt, om dat toch maar even te benadrukken. Maar, uiteraard is er altijd een maar aan, er zat wel zowat driekwart jaar tussen ‘De vermisten van Maneschijn’ en deze uitgave. Het eerste deel stamde ook al van zeven maanden daar weer voor. Het vierde en laatste deel ‘De storm van Echo’s’ gaat een jaar na het derde deel, wat ik dus nu bespreek, komen. Ik moet daarom zeggen dat het me, ondanks dus dat ik het een schitterende reeks vind, het me telkens ontzettend veel moeite kost om weer in het verhaal te komen. Dit desondanks de anderhalve pagina waarin een weinig (te weinig) informatie wordt gegeven over het voorgaande deel. Dat is jammer, heel erg jammer en het komt het verhaal niet ten goede, dat mag ik, denk ik wel zeggen. Als je net zoveel leest en met boeken bezig bent dan ik (en zelfs als het wat minder is). Het kan niet anders dat je daar net zoveel last van hebt dan ik.

Maar goed… ik ga er over ophouden. Er is meer te vertellen over de vertelling. Het verhaal in ‘Het geheugen van Babel’ begint als een verhaal uit ‘Alice in Wonderland’. Het is het Tik-Takfeest. Iedereen roept vrolijk Tik-Tak tegen elkaar. Ophelia is er niet voor in de stemming. Thorn is nog steeds verdwenen. Maar… Archibald komt haar halen en na twee jaar en zeven maanden verlaat ze de ark Anima. Via een Windroos reist ze naar de Ark Babel, waar ze zich onder een valse identiteit en met de schuilnaam Eulalia, meldt zich bij het Memoriaal om voorloper te worden. Haar uiteindelijke doel is om Virtuoos te worden, waardoor toegang tot het Secretarium te verkrijgen is en het zodoende mogelijk wordt de oude archieven en collecties, die niet voor eenieder toegankelijk zijn, te bestuderen. Ze weet nog niet waar ze aan begint!

Intussen bestaat God. Hij is de schepper van de familiegeesten en als ouder van hun nakomelingen, bepaalt hij het lot van alle families en censureert hij alle collectieve geheugens. Bovendien kan hij uiterlijk aannemen van iedereen die hij tegenkomt en zich ook meester maken van hun bijzondere kracht. Wat heeft hij voor invloed en is het mogelijk voor Ophelia om Thorn terug te vinden. Ophelia lijkt een raadselachtig geheim te bewaren, die niet alleen de sleutel is tot het verleden, maar ook de toekomst van alle arken zal bepalen.

Prachtig en ontzettend origineel verhaal dat me meer en meer bevalt, maar dat ik noodzakelijkerwijs, straks als ik ze alle vier heb, nog eens allemaal (maar dan in een ruk) nog eens zal lezen. Daar zal het nog mooier van worden, daar ben ik absoluut van overtuigd!

Nog slechts één boek, ´De storm van de Echo´s´ te gaan. Het staat te verschijnen in september en dan zullen we weten hoe het afloopt. Ik heb werkelijk nog geen idee welke kant het uitgaat, maar dat moet ook. Afwachten dus en maar hopen dat het snel september is. Het enige jammere daarvan is dat je nog sneller oud wordt, maar dat nemen we maar op de koop toe. Tot dan!!!

Jos Lexmond

Het duizend eilanden experiment – Frank van Dongen (SF)
De Ontdekking van de Mens-serie, deel 1
Iceberg Books, Amsterdam (2021)
412 pagina’s, € 24,99
Omslag: Michael van Zijl/Slobodan Cedic

Op enig moment, ik weet niet meer wanneer precies, kocht ik alle uitgaven van Uitgeverij Verschijnsel in een keer. Tot dan toe had ik er geen een aangeschaft, om de simpele reden dat een mens (nouja de meeste mensen dan) nou eenmaal geen geld hebben om alle fantastiek die verscheen te kopen. Dat had ik op dat moment ook nog niet, maar ik kreeg de hele stapel van mijn vrouw, ter ere van ??? Geen idee meer, ik hoop maar dat ze deze recensie niet leest, maar de kans daarop is gelukkig redelijk klein. Hoe dan ook… zat daar ‘Het bouwplan’ van Frank van Dongen bij én heb ik het dan ook gelezen? Ik weet het niet meer en ik kan het ook niet nakijken want een behoorlijk groot deel van mijn verzameling zit nog steeds in dozen. Ja ja… ik weet het: Schande!!! Geen tijd, geen zin om boekenkasten te bouwen, andere prioroiteiten. Wel… noem de smoezen maar op. Ze zijn allemaal al eens gebruikt. Misschien komt het er nog eens van ze uit te pakken. Maar voorlopig niet, want ik ben door persoonlijke omstandigheden behoorlijk achter geraakt met het lezen van recensieboeken en schrijven van recensies. Dit keer geen smoes, maar bittere waarheid. Hoe het ook zij… eerst deze achterstand maar weer eens zo snel mogelijk wegwerken!!!

Het is in ieder geval mooi dat ‘Het bouwplan’ in februari bij Iceberg Books zal verschijnen. Het is een geheel herziene uitgave en het gaat slechts € 12,50 kosten. Voor dat bedrag kan je geen buil vallen. Of je het beter kan lezen voordat je met ‘Het duizend eilanden experiment’ gaat beginnen… dat durf ik niet echt te zeggen. Het speelt zich af op de wereld van het duizend eilanden experiment en zo te zien na de gebeurtenissen in deze trilogie. Maar aan de andere kant… eenieder had het allang bij Verschijnsel aan kunnen schaffen én dus lang voor ‘De Ontdekking van de Mens-serie’kunnen lezen. Dus… helaas geen advies van mij in deze!

We gaan over tot de orde van de dag. Wat ik alvast vooraf wel wil zeggen, is dat de evolutiebioloog Frank van Dongen een groot talent is. Zijn verhaal heeft een internationale allure en als er iets klaar is om de wijde wereld in het sturen, dan is het dit verhaal wel. En… dat durf ik best te verkondigen zonder de twee andere delen gelezen te hebben. Dus… vertalen, sowieso in het Engels en dan komt de rest vanzelf.

‘Het duizend eiland eilanden experiment’ vertelt het verhaal van Jack Newman dat begint in het Londen van 2058 en doorloopt (in dit deel) tot 2070 in Cambridge. De wereld waar Jack in leeft, is in niets te vergelijken met de huidige. De taken van de mensen zijn overgenomen door robots en processen, en het gros van de werkeloze mensheid verliest zich in VR games en pornosites. Jack woont in een woongroep voor ex-drugsverslaafden en is de enige die zich niet voor een dergelijk bestaan interesseert. Hij wil zijn (denkbeeldige?) tweelingbroer Redmond, wiens bestaan ontkent wordt. Hij wil rennen, ravotten en buiten spelen. We volgen een opgroeiende Jack in een verloederde wereld, waarin Jack erachter komt dat hij niet de enige is die weigert zich in VR games en porno te begraven. Het verhaal van Jack wordt vanaf een gegeven moment afgewisseld door het verhaal van zijn tweelingbroer Redmond Fogel, die in Lalande 21185, in het Gebouw leeft. Jack heeft contact met Redmont als hij slaapt en als hij wakker wordt voelt hij een misselijk makend gevoel van verlies, als dat contact verbroken is. En wat is Alpha War? Een game, of zit er meer achter!!!

Ik had absoluut zeker wel meteen door willen gaan met ´De Machineplaag´ het tweede deel van deze trilogie, ware het niet dat ik dermate achter geraakt ben met recenseren, dat ik eerst een paar andere boeken moet lezen. Maar toch wil ik heel erg graag zo snel mogelijk terugkeren naar ´De Ontdekking van de Mens´ trilogie, dus verwacht me eerdaags én ASAP terug met de recensie van het tweede deel!!

Wat ik sowieso nog wel wil doen op dit moment, is grote complimenten geven voor de vormgeving en de omslagillustratie. Die zijn werkelijk schitterend te noemen. Ook spreek ik mijn bewondering uit voor Iceberg Books die werk uit willen geven van een toch nogal onbekende auteur. Dit opent zeker perspectieven voor andere, nog onbekende, auteurs. Lof en hulde!!!

Jos Lexmond

Fantastische Vertellingen 60
Stichting Fantastische Vertellingen, Nieuw-Vennep (December 2021)
159 pagina’s; prijs € 7,95 (jaarabonnement (4 nummers + Tjonge) € 29,95)
Samenstelling: Remco Meisner
Omslag: Ingrid Heit/Ben van den Outenaar
Verkrijgbaar op: https://shop.pr1ma.nl/

Mijn laatste zin in de recensie van Fantastische Vertellingen 59 luidde: Tot Fantastische Vertellingen 60!!! Ik kijk er alweer naar uit! En… hier zijn we alweer. Met Fantastische Vertellingen 60. Je kunt er de klok haast op gelijk zetten. Het verschijnen ervan gaat welhaast met militaire precisie. Als ik dit schrijf, zitten we alweer een aardig eindje in 2022. Uiteraard heb ik het blad eerder gelezen, maar door persoonlijke toestanden er niet eerder aan toegekomen het een en ander uit te schrijven. Maar nu dus wel. Omdat we in 2022 zitten wil ik, (u mocht het eens gemist hebben, of misschien wel vergeten zijn) toch nog maar een keertje melden dat we dit jaar ons kunnen verheugen op het feit dat Fantasticon-III op zaterdag 17 september 2022 tussen 10:00 en 17:00 uur plaats gaat vinden in het buurtcentrum Linquenda, Oostmoor 52 in Nieuw-Vennep. Mocht iemand dat wellicht vergeten zijn… dan dus bij deze de reminder. Het wordt heel erg mooi en u allen bent welkom en… misschien ben ik daar zelf ook wel aanwezig. Je weet het maar nooit!!!

Waarna we over gaan tot de orde van de dag, namelijk de recensie van FV 60. Wederom een prachtig verzorgd blad, waar op de voorzijde, doorlopend op de achterzijde, een prachtige illustratie pronkt van de hand van Ben van den Outenaar. Ik moet zeggen dat zijn naam me niet erg veel zegt en de tekst over hem in ‘Over de Gepubliceerden’, maakt me ook al niet veel wijzer. Ik neem aan dat hij een fan van de genoemden is, wat weinig anders over hem zegt, dan dat hij een goed smaak heeft. Tenminste over die namen die ik herken. Maar wat maakt het uit. Zijn illustratie is mooi en daar gaat het om. Mocht u de gehele illustratie willen aanschouwen zonder FV 60 telkenmale om te draaien… op de eerste pagina staat een volledige afbeelding.

Remco Meisner – ‘Meyvistisch Melodrama’. Het terugkerend fenomeen en wel de opening van FV. Wederom een verhaal an sich, of kan het misschien toch een feuilleton geheten worden? Spannend is het in ieder geval wel!
Dolf Wagenaar – ‘De vluchteling’ (FA). Magisch verhaal dat ik niet helemaal begrijp. Dystopisch, fantastisch… geen idee, maar wel vervreemdend
Emanuel Claessens – ‘De weerzeggerij’ (FA). Prachtig verteld verhaal uit de middeleeuwen. Een Fantasy zonder weerga, dat zomaar eens waar zou kunnen zijn. Occulte wetenschap, paranormale gaven en wat dies meer zij. Voorwaar een kanshebber voor EdgeZero 2021.
Onder de Indruk (wat vinden jullie ervan?). Recensies van Johan Klein Haneveld en van mezelf. Ganymedes 21 deden we beiden. Leuk dat twee mensen er zo verschillend (maar ook weer hetzelfde) over denken!
Dick van der Bij – ‘Het reine zand’ (HO). Ingrediënten: Een fictief wadden eiland, een muziekfestival vol showbands, een ultrarechtse Hitler en Breivik adept, paranormale gaven en een duizend jaar oude demonische tekst. Samen vormen ze een angstaanjagend verhaal. Mogelijk? Laten we het niet hopen!!!
Oxana Langbeen – ‘Oxana’s Oxymoron’. De immer wijze Lieve Lita vraagbaak over problemen van allerlei aard. Dit keer een van een bot met aflopende arbeidsvreugde. Het antwoord is automaton waardig!
Gerd-Jan van den Bemd – ‘Proef op de som’ (SF). Hilarisch verhaal over muizenissen. Dolle pret en volkomen genietbaar!
Peter Erhardt – ‘Geschrokken’ Beeldverhaal wat zegt wat je ziet!
Paul van Leeuwenkamp – ‘FV-Essay. Jack Schlimazlniks exotische laatste avontuur’. Fascinerend verhaal over een van de meest (of toch ook weer niet, het essay lezende) verborgen en uitgesproken persoonlijkheden in de Fantastiek. Meer dan een recensie… meer dan een analyse.
Johan Klein Haneveld – Het hek (HO). Een kring van stenen in een grot. Intrigerend verhaal over werkelijkheden. Welke is juist en… wanneer dan wel?
Gerd-Jan van den Bemd – Slimme gronden (SF). De natuur is de dupe, de mens spekkoper. Wel… niet allemaal
Jan Roosen – ‘Een cent te weinig’. Zeer vermakelijk verhaal. Geen Fantastiek, maar wel… fantastisch!!!
Mike Jansen – ‘Kolom’. Leuk artikel van Mike Jansen. Grappig ook, misschien onbedoeld, maar ik vind van wel. Hij kent de LP ‘Zilverdael’ van Alexander Curley, net als ik. Volgens mij zijn wij de enige twee, alleen associeerde ik het met Tolkien. Net als hij, draaide ik hem grijs.
Robert Smets – ‘Een bewogen overtocht’ Wie is Colon? Gewoon een vraag. Verhaal van een overtocht van Europa naar de Amerika’s. Leuk met een ietwat vreemd taalgebruik, wat het dan toch weer leuk maakt. Geen Fantastiek!
Paul van Leeuwenkamp – ‘FV-Essay: KliFi – roman of pamflet?’ Recensie van ‘Klifi’, roman van Adriaan van Dis. Deze roman had ik aangevraagd als recensie-exemplaar, maar niet toegewezen gekregen. Geen idee of ik daar blij moet zijn of niet. Ook nog niet na het lezen van deze goede en uitgebreide recensie. Ik laat het maar zo denk ik!
Over de gepubliceerden Een rondje over wie er allemaal meewerkten aan nummer 60. Toch alweer een mijlpaal te noemen. In dit tempo nog maar tien jaar en we tikken nummer 100 aan!!!

De Illustratoren zijn weer menigvuldig aanwezig. De ene illustratie is nog mooier dan de andere.

Welaan… weer een nummer vol en met alweer een paar pagina’s dikker dan de vorige. Als dat zo doorgaat… issie bij nummer 100 niet meer te tillen. De inhoud was weer verassend te noemen én meer dan gevarieerd. Mooie verhalen, prima artikelen. Wat wil een mens nog meer. Bij dezen mag ik vast wel de woorden uitspreken dat we alweer uitkijken naar de verschijning van nummer 61, zo tegen het einde van maart van dit jaar. Het hoeft niet heel erg snel zover te zijn, het leven gaat al snel genoeg, maar wel dat ik er alvast naar smacht!!!

Jos Lexmond

HSF 276, Jaargang 52, 2021/4. Verhalen
NCSF – Nederlands Contactcentrum voor Sciencefiction (December 2021)
50 pagina’s (jaarabonnement (4 nummers) € 30,00)
Samenstelling: NCSF
Omslag: Alice Jouanno/Tais Teng
Illustraties: Pixabay
Verkrijgbaar op: penningmeester@ncsf.nl

De jaren dat ik lid ben van het Nederlands Contactcentrum voor Science Fiction, zijn volgens mij allang niet meer te tellen op de vingers van zes handen, zo niet op zeven. HSF is ook niet het enige verenigingsblad waar ik op geabonneerd ben. Ook al net zo lang op SF-Terra. Ook was ik geabonneerd op de ter ziele gegane bladen zoals bijvoorbeeld SF-Gids, Cerberus, Orbit, de bladen van Peter Motte en zo meer. Sinds de SF-Gids van Eddy, gestopt door zijn ontijdige en zeer ongewenste overlijden, ben ik volgens mij toen overgestapt op Fantastische Vertellingen. Ik zou nog op veel meer SF-bladen, Fanzines en dergelijke geabonneerd willen zijn, maar er komt uiteraard ook altijd een financieel plaatje bij kijken, dus ik moet me beperken tot bovenvermelde drie.

HSF verschijnt vier keer per jaar. Tweemaal vol met verhalen en tweemaal vol met van alles en nog wat. Het is altijd weer een bron van vreugde als het op de mat valt. Wat de afwerking betreft mogen we absoluut niet klagen natuurlijk. De vormgeving, met deze keer weer een prachtige omslag van Tais Teng. Het mooie zware papier geven het blad een luxe uitstraling. Dat mag wel eens gezegd worden en ook het meeste van de inhoud is niet te versmaden, al is er ook wel iets om over te klagen. Maar… dat ga ik doen als ik aangekomen ben waarover ik wil klagen. Dit natuurlijk om het spannend te houden. De verhalen dan. Zoals een goed SF-tijdschrift betaamt, bijna allemaal SF verhalen dit keer, alsmede één Horrorverhaal.

Sonja Boschman-Boets – Ridaia versus de tijd (SF)
Geen debutant meer, want ze debuteerde in HSF 272 in 2020 met ‘Onderdruk’. Nu met een aardig tijdreisverhaal, dat helaas niet meer dan dat is. Waar gaat hét over??? Als het interessant gaat worden, houdt het op. “En dan”, schreeuw ik haast uit, “en dan!!!”. Als je me dan kunt vertellen dat er een deel twee aan zit te komen, denk ik: ok… dan wacht met mijn oordeel tot het verschijnt. Maar zo niet… dan ben ik niet geamuseerd!

Jaap Boekestein – Beauty Mortis (HO)
Laat ik beginnen (oh oh… hier komt het klagen) met te zeggen dat ik niets, maar dan ook niets tegen Jaap Boekestein heb. Integendeel, kan ik zelfs zeggen. Ook heb ik helemaal niets tegen zijn verhalen. Idem integendeel. Ik heb meer te klagen, en dat heeft niet te maken met Jaap, over het feit dat er weer een Engelstalig verhaal (net als in HSF 272, het vorige verhalennummer) in staat. Met de H van HSF, dat Holland betekent, en de N van NCSF dat Nederlands betekent is het een oer-Hollands en gerespecteerd tijdschrift, dat al uit 274 nummers bestaat. Dus… er horen alleen Nederlandse verhalen in gepubliceerd te worden. Wat hebben de H en de N anders voor zin. Je zou verwachten dat ik het verhaal niet zou lezen na deze tirade, maar dat heb ik zeker wel gedaan. Ik kan een Boekestein verhaal niet weerstaan. Het verhaal is prima natuurlijk, maar daar gaat het niet om!!! (Nog een laatste toevoeging… misschien is mijn commentaar niet langer relevant gezien de discussie gevoerd op facebook, maar ik laat hem zo als hij is)

Marleen Oosterbaan – Slikspoor (SF)
Prima klimaatfictie, dat absoluut niet zou misstaan in ‘Verder voorbij de storm’ (Verschijnt in 2023). Zeer geloofwaardige dystopische wereld. Het is alleen jammer van het soms onvertaalbare en onbegrijpelijke (althans voor mij dan) dialect. Maar verder… indrukwekkend mooi en angstaanjagend!

Floris M. Kleijne – Driehoeksfusie (SF)
Driehoeksfusie en driehoeksverhouding, zijn beiden gevaarlijke dingen. Absoluut zeker in combinatie met elkaar. Maar toch… een prachtig door Floris M. Kleijne gecomponeerd verhaal, waarvan de fantastiek niet evident is en de focus meer op de menselijke maat ligt. Maar, bij twijfel… toch zeker SF. Absoluut de moeite meer dan waard!

Pieter Franciscus M. – Geen Teken Van Leven (SF)
Wie is toch die Pieter Franciscus M.? Volgend bijgeleverde bio stamt hij uit 1992 en werkt in het dagelijkse leven op de universiteit van Antwerpen, wat doet vermoeden dat hij een Belg is. Hij publiceerde verhalen in literaire tijdschriften, waar ik nog nooit van had gehoord. Maar dat laatste kan natuurlijk ook aan mij liggen. Voor meer informatie word ik verwezen naar nachtglas.be, maar daar word ik ook niet veel wijzer van. Zucht… dan het verhaal maar. Hilarisch! Een verhaal over de waan van de dag en hoe die te vermijden. Het wordt steeds gekker, totdat… ik maak het niet spannender. Gewoon zelf lezen en genieten!!!

Tais Teng – Ruimtesteden twinkelen niet (SF)
Zijn verhalen zijn altijd bij de tijd, maar meteen hun tijd ook weer ver vooruit. Prachtig verteld in slechts drie pagina’s, over broers die uit elkaar groeien en uiteindelijk, als het bijna te laat is, weer naar elkaar toe groeien in een wereld die er ook niet beter op wordt. Mooi, mooi, mooi!!! En gehuld in alweer een prachtige omslag, heeft hij alweer een forse bijdrage geleverd.

Al met al weer een mooi blad met zeer afwisselende verhalen, waarvan de teneur zeker weer goed tot zeer goed was. Kleine ergernis om over te zeuren, maar een mooi blad om cadeau te krijgen. Maar ook om op geabonneerd te zijn!!!

Jos Lexmond

Theo Barkel – Prinsessen van Caïgha (SF)
Thorsen & Daine 1
Uitgeverij Macc, Rijen (2021)
228 pagina’s; prijs 18,95
Omslag: Kimmo Isokoski

Theo Barkel heeft al heel wat geschreven en gepubliceerd (waaronder de fameuze Shadajaël romans en bundels), maar nog nooit een SF-roman. Dat is natuurlijk niet helemaal waar, zal je zeggen. En ‘De Quantumdetectives’ dan? Okay… ten dele heb je gelijk. Het is inderdaad SF, maar wel samen met Johan Klein Haneveld geschreven, dus niet solo. ‘Prinsessen van Caïgha’ is dat wel, maar dat is meteen weer een heel ander soort SF. Een uit een wel heel ander sub genre. Is ‘De Quantumdetectives’ een SF Thriller, ‘Prinsessen van Caïgha’ is een Space Opera en dan van het type schelmenroman. En Space Opera in combinatie met schelmenromans zijn leuk! Bekende schrijvers met schelmen zijn er natuurlijk legio, maar de bekendste is wel, naar mijn idee dan: Jack Vance. Altijd goed voor een gniffel en een besmuikte glimlach. Ook Terry Pratchett had meer dan voldoende schelmen in zijn verhalen en raad eens wie daar mee werd vergeleken in zijn ‘Chagrijnige Slagzwaard’ romans? Juist! Theo Barkel. En dan is de cirkel zo weer helemaal rond. Daarom is het tijd om iets meer van het verhaal te vertellen!

Thorsen & Daine. Over dit schelmen duo heeft Theo al eerder verhalen geschreven, maar die bleven in een map en werden nooit gepubliceerd. Pas in de bundel ‘Voorbij de storm’ de klimaatbundel (samengesteld door Johan Klein Haneveld), welke in 2020 alweer bij Uitgeverij Macc verscheen (en in 2023 een opvolger: ‘Verder voorbij de storm’ krijgt. Dit is hot news. Juist deze namiddag (zondag 9-01-2022) bekend geworden!) verscheen het eerste officiële Thorsen en Daine verhaal: ‘Overlevers’. Is deze hele zin wel leesbaar? Laat ik ook eens iets schelmachtigs doen. Ik laat het gewoon staan. Kauw er maar even op! ‘Overlevers’ is overigens ook een onderdeel van deze roman!

Hoe dan ook… er was immer een grote wens om een Thorsen en Daine roman te schrijven en die heb ik een tijdje mogen vastgehouden. Een Space Opera met schelmenstreken. Als je het over Space Opera hebt, dan praat je over gigantische ruimteschepen die in vloten die zich door ruimte en tijd bewegen en dat zit er zeker in. Zelfs mag je zeggen dat er wel wat Perry Rhodan invloeden inzitten. Het verhaal is verdeeld in een aantal getitelde hoofdstukken en in eerste instantie dacht ik dat deze roman uit verschillende losse verhalen bestond, die aan elkaar geschreven waren. Misschien is dat ook wel zo, maar daar merk je helemaal niets van. Het is een coherente roman, een vloeiend geheel dus, waar van alles in zit. Waaronder ook tijdreizen, waarbij je ook bij Jupiter, haar rode vlek en onze eigen aarde uitkomt. Maar verder ga ik daar niets over verklappen. Dat moet eenieder zelf maar gaan lezen. Maar om de nieuwsgierigheid wat te wekken, wil ik het wel over het eerste hoofdstuk hebben, want daarin zit toch wel het grootste schelmendeel gevangen. Daarna wordt het allemaal toch een stuk serieuzer, al zijn de schelmenstreken nooit ver om de hoek.

‘De prinsessen van Caïgha’ is de titel van het eerste hoofdstuk, waarin Thorsen en Daine het keizerrijk Caïgha bezoeken, waarin een hilarisch diner de achtergrond (of misschien wel voorgrond, maar in ieder geval smaakmaker) is voor een zwendel met 5D-kwarts (onmisbaar materiaal voor apparatuur voor SDL vluchten), wat natuurlijk niet helemaal goed gaat. Waarin de dochters van de keizer een hoofdrol spelen voor Daine en generaal T’Kompar een ‘pain in the arce’ wordt. Aan de roman zit een, alweer, hilarisch en prachtig einde dat ik absoluut niet aan zag komen. Wat mij betreft: Een aanrader!!!

Welaan… niets verklapt! Een must voor de Space Opera/schelmen liefhebber en ik hoop zelf maar vast op een nieuw avontuur van Thorsen en Daine. Van deze Theo Barkel heeft zich in ieder geval naast zijn Horror en Fantasy kant (en ook zijn serieuze boeken), ook van zijn SF kant laten zien. Een kant waar ik nog wel meer van wil zien. Hopelijk vindt hij nog wat plek in zijn ongetwijfeld drukke (gezien al zijn activiteiten) agenda, om er meer van in elkaar te steken!!!

Jos Lexmond

EdgeZero. De beste Nederlandse genreverhalen uit 2020
EdgeZero Publicaties (2021) € 16,58
Omslag: Mike Jansen & Peter Kaptein/Tais Teng
Verkrijgbaar via Amazon.de

Buiten de jaarlijkse bundels als Ganymedes, de verhalenwedstrijd bundel van Godijn Publishing en Verhalervertellers van Uitgeverij Macc, kijk ik altijd uit naar de nieuwe uitgave van EdgeZero. Deze bundel bevat zo’n beetje de puik van de Nederlandstalige verschenen in wat voor medium dan ook (en ook dus in hier eerdergenoemde anthologieën). Als ik mezelf naga, dan heb ik er een behoorlijk aantal al van gelezen, maar ook een behoorlijk aantal niet. Waarom niet? Omdat ze net buiten de boot vielen bij verhalenwedstrijden bijvoorbeeld, of dat ze in obscure (of minder obscure) tijdschriften verschenen zijn, die aan mijn aandacht ontsnapten, of omdat ze een plek behaalden in verhalenwedstrijden, die geen publicaties (of waarvan ik het bestaan niet wist) deden van de beste verhalen, of wat voor reden dan ook. Wat deze bundel eigenlijk is? Je zou het een verhalenwedstrijd kunnen noemen voor beste verhalen welke geschreven en op de een of andere manier (on)gepubliceerd werden in 2020. Ze werden door de auteurs ingezonden en beoordeeld door een jury en daarna nogmaals. En uiteindelijk werd door lezers De EdgeZero Award 2020 bepaald. Er werden 165 verhalen van 64 auteurs ingezonden en ‘Pake Pollok’ door Joost Uitdehaag, won die EdgeZero Award 2020. Dat moet dan dus wel het allerbeste verhaal van 2020 zijn. Dat kan haast niet anders.

Afijn… het wordt tijd de verhalen eens nader te bezien.

>>>Frank Roger – ‘Uit de bocht gescheurd’ (SF)
Al eerder gelezen in HSF 272. Hilarisch SF-verhaal over neergestorte vliegtuigen en ook weer niet. Dit soort verhalen kan alleen Frank Roger vertellen. Prima opening!
>>>Wouter van Gorp – ‘Tussen Hemel en Zand’(SF)
Behaalde de 7e plaats in de Waterloper verhalenwedstrijd, bij mijn weten niet eerder gepubliceerd. Een schrale toekomst, zonder toekomst, op Gliese 876d. Vergeten door de aarde. Prachtig, maar somber verhaal. Zonder EdgeZero in de vergetelheid geraakt? Schande!!!
>>>Django Mathijssen & Anaïd Haen – ‘Niet Hitler…’ (SF)
Geen verschijningsinfo van dit verhaal in EdgeZero. Maar wel een fascinerend SF-verhaal over hoe te leven in een wereld waarin het heden constant veranderd door Jan en Allemans tijdreizen. Niet te doen en daardoor geweldig!!!
>>>Roderick Leeuwenhart & Tais Teng – ‘Een aria in het Huis der Stilte en andere opera’s’
(SF) Verhaal in het nachtland van William Hope Hodgson. Gelezen in ‘Eindtijden in de polder’, waarover ik in de recensie schreef: De muziek van de verbeelding, je moet het voelen! Het was een genot om het nogmaals tot me te kunnen nemen!!!
>>>Esther Wagenaar – ‘Onvoltooid’. (HO)
Zou volgens EdgeZero eerder in ‘Voorbij de storm’ moeten staan. Maar daarin zie ik de titel ‘Niemandsland’ staan. Hoe dan ook… een horror met een entiteit die mensen nodig heeft om te overleven.
>>>Rob Geukens – ‘De Jagers en het smalle huis’ (HO)
Een verhaal dat eerder verscheen in ‘Ganymedes 20’ waarover in destijds schreef: Alleen het lezen al, verkilt je hart. Nu schreef ik: Eens ben je er klaar mee!!!
>>> Guido Eekhaut – ‘Een tijdelijk probleem’ (SF)
Verscheen ook eerder in ‘Ganymedes 20’. Ik schreef toen: Geweldig origineel tijdreisverhaal. Nu ietsje meer tekst: Fascinerend tijdreisverhaal. Het doel is reparaties in de tijd te doen in het verleden, maar of dat het gewenste effect heeft in het heden en/of toekomst? Leuk!!!
>>>Debby Willems – ‘Kinder Surprise’ (SF)
Eerder verschenen in HSF 272. Toen recenseerde ik nog geen tijdschriften, maar nu… De ultieme kinderwens van een homostel wordt bewaarheid, maar… een huiveringwekkend keuze moet gemaakt worden. Meer dan terechte opname!!!
>>> Michael Blommaert & Mike Jansen – ‘De Incunabel van Asgard’ (FA)
Dit vind ik toch een beetje de zaak belazeren. Het verhaal verscheen eerder in: ‘Erfzondaars’ in 2016 en ondanks de publicatie op Fantasize in 2020 vind ik het verhaal niet echt in deze bundel thuishoren. Bovendien verscheen het in 2016 alleen onder Michael Blommaert zijn naam en nu als een verhaal van Michael Blommaert & Mike Jansen. Een fout in Fandata? Of niet? Hoe dan ook… het verhaal is prima, al valt het einde een klein beetje tegen.
>>>Mark Groenen – ‘Hildernisse: een documentaire’ (HO)
Wat mij betreft is Mark Groenen een van de aanstormende talenten waar de achterflap aan refereert! Niet eerder gelezen, maar het verscheen in de wedstrijdverhalenbundel ‘Een zwarte roos op het plein’, die ik dus duidelijk gemist heb. Het behaalde de tweede plaats in de wedstrijd.
>>>Roelof Goudriaan & Tais Teng – ‘Muizenoortjes en tiara’s’ (FA)
Eerder verschenen in Wonderwaan 51. Zo zoet dat het glazuur spontaan van je tanden springt. Een overdaad aan Disney, wat fascineert omdat het alsmaar doorgaat.
>>>Sigrid Lensen-Damen – ‘De Nonnen van het Halve Gezicht’ (SF)
Maar het had net zo goed horror kunnen zijn. Gruwelijk in details, maar prachtig in uitvoering. Nederland wat is er van U geworden. Gepubliceerd in online tijdschrift ‘De Optimist’ en daardoor niet eerder gelezen.
>>>Kelly van de Laan – ‘Zwanenzang’ (SF)
Prachtverhaal dat 19e werd in de Harland Awards van 2020. Zo jammer dat het nergens gepubliceerd werd (voor zover ik weet dan). Waarom missen we zoveel moois. We mogen ons gelukkig prijzen dat we het nu wel kunnen lezen.
>>>Jaap Boekestein – ‘Regatta van Duizend Glinsterende Kathedralen’ (SF)
Het eerste verhaal van de galactische speurder Sergio Wilhelm Wang-von Luhflhofen. Dolle en vooral kosmische klucht met zeer Vanciaanse beelden en belevenissen. Sergio is een bedreven schelm en de vondsten in dit verhaal zijn rijk en veelvuldig. Het behaalde de vierde plaats bij de Harland Awards en verscheen in een e-pub uitgave met de vijf beste verhalen van de Harland Awards. Het behaalde de 2e plaats in de EdgeZero Award 2020. Voldoende bewijs van genialiteit. Waarom verschijnt er nooit een gewone bundel met de beste Harland Awards verhalen. We missen zo zoveel moois!!!
>>> Hay van den Munckhof – ‘Te lang’ (SF)
Verscheen eerder in ‘Voorbij de storm’. Kort, droevig en dystopisch, maar er is zeker nog hoop én… liefde op het eerste gezicht.
>>>Jan J.B. Kuipers – ‘Dochters van de Aardstroom’ (SF)
Verscheen eerder in ‘Eindtijden in de polder’. Werkelijk en waar, alles wat een dubieuze toekomst lijkt te zijn. Poeder uit een grabbelton. De toekomst is alleen vandaag.
>>>Tais Teng – ‘Een winterlied voor trol en langeleik (FA)
Verscheen eerder in Wonderwaan 50. Een verhaal als een conversatie. Als een hilarische conversatie, mag ik wel zeggen. Zo worden er niet veel geschapen.
>>>Paul Harland & Mike Jansen – ‘Retrometheus’ (SF)
Prachtig verhaal, daar niet van, maar ook dit vind ik toch wel een beetje de zaak belazeren. Het is oorspronkelijk verschenen in 1991 en won de King Kong Award in 1992 (waar blijft de tijd). Ondanks de her-publicatie op Fantasize is het niet echt aan de orde om te publiceren in deze versie van EdgeZero. Het is geen verhaal uit 2020. Maar… in een waanzinnige RETRO versie van EdgeZero, zou het zeker een leading roll verdienen!!!
>>>Johan Klein Haneveld – ‘Het paradijs gevonden’ (SF)
Eerder verschenen in ‘Eindtijden in de polder’. Ik schreef toen: Vooruit naar vroeger dagen. Maar nu: Aangepaste figuren optrekkend als een los-vaste groep. Niemand vertrouwt de ander. Hoe te overleven?
>>>Joost Uitdehaag – ‘Pake Pollok’ (SF)
Geschreven voor de LS/Castlefest fantasy schrijfwedstrijd, maar haalde de shortlist niet. Hoe kan dan dit verhaal dan de EdgeZero Award 2020 winnen??? Wie zat daar in de jury? Voordat bekend werd dat ‘Pake Pollok’ EdgeZero Award 2020 gewonnen had, schreef ik als mijn commentaar: Dystopischer dan dit, krijg je ze waarschijnlijk niet. Een grauw en somber nabij toekomstbeeld, met een klein beetje hoop aan de einder. Een van de beste verhalen van deze anthologie!!! Alsof ik het toen al wist…
>>>Maarten Luikhoven – ‘Mirage’ (FA)
Prachtverhaal. Vreemd dat het de bundel ‘Nevelkinderen’ van Godijn blijkbaar net niet haalde.
>>>Tais Teng & Jaap Boekestein – ‘De Vulkaantemmers van Hoog-Holland’ (SF)
Verscheen eerder in ‘Voorbij de storm’. Ik schreef toen onder andere: Een luchtige kijk op een wrange toekomst met een inventiviteit waar je U tegen zegt. Ik wil er nu nog aan toevoegen: Ziltpunk rules, yeah. A joy forever!!!
>>>Wendy Torenvliet – ‘Rouw in 3D’ (SF)
Eerder verschenen in Fantastische Vertellingen 55. Toen recenseerde ik nog geen tijdschriften, maar ik zeg er nu over: SF, maar ook gruwelijke horror. Ik weet eigenlijk niet wat de overhand heeft. Maar wat maakt het uit… het is waanzinnig goed!!!
>>>Mike Jansen – ‘De put, de weg en de sterren’ (SF)
Keiharde SF, waar ik heel erg weg van ben én een daverende afsluiting van deze dikke EdgeZero anthologie, met de beste verhalen van 2020.

Wat ik over de diverse verhalen te vertellen had… het was een genot de verhalen in deze bundel te (her)lezen. Je kunt er mij zonder gevaar voor wakker maken. Er waren wat mij betreft veel te veel verhalen die voor het grote publiek onbereikbaar waren. We kunnen er Mike Jansen niet genoeg voor danken dat deze verhalen alsnog voor het grote publiek beschikbaar kwamen. Deze versie van EdgeZero had de meeste pagina’s van de vijf eerdere versies. Wat mij betreft, mag de versie van 2021 NOG VEEL meer pagina’s tellen. Nog een laatste tip (of suggestie) … misschien is het toch het overwegen waard, om inderdaad een Retro uitgave van EdgeZero te maken. Dus bijvoorbeeld halverwege dit jaar: EdgeZero. De beste Nederlandse genreverhalen uit 2014 en dan gewoon tegen het einde van 2022: EdgeZero. De beste Nederlandse genreverhalen uit 2021. En dan dat jaar erna, gewoon een uitgave terug in de tijd (2013) erbij doen. Lijkt me schitterend!!! Kunnen we nog decades mee vooruit! Go Mike!!!

Jos Lexmond

De wereld van de Kraken – Guido Eekhaut (YSF)
Enigma 3 (en slot)
Clavis Uitgeverij, Hasselt – Amsterdam – New York (2021)
Young Adult
255 pagina’s; prijs 17.95
Omslag: Studio Clavis

Met ‘De wereld van de Kraken’ komt er een einde aan de Enigma trilogie. Jammer, ik had best nog wel wat langer in de wereld van Enigma willen vertoeven. Echter hoeven we niet te treuren, want Guido Eekhaut (en dus wij ook) zijn er nog niet klaar mee. In maart 2022 verschijnt ‘Andere tijden’ het derde, en dus ook laatste deel, van de Nomade trilogie. En dan… zomer 2023, volgens de eigen mededeling van Guido afgelopen november (contract getekend voor ‘Infinity’, het zevende Young Adult SF boek) staat het laatste overkoepelende deel, dat de beide trilogieën moet gaan verbinden, gepland. Daar ben ik zelf wel héél benieuwd naar. Gaat Guido een Asimovje doen? Geen idee wat dat betekent? Wel… Isaac Asimov, de bedenker en vader van de Foundation en de Robotverhalen, schreef in een van de laatste delen van de Foundation reeks, de Foundation en de Robotverhalen op een briljante manier aan elkaar. Ik was flabbergasted, dat weet ik nog wel. Ademloos kwam ik tot het besef wat hij gedaan had en vond het schitterend. Dus hoop ik vooral dat Guido Eekhaut ook met een briljante en geniale move de Nomade en Enigma trilogie aan elkaar schrijft. De sensatie van destijds nogmaals beleefd. Ik zou het prachtig vinden. Ik zie nog wel een Turing of TuringMens als een R. Daneel Olivaw en/of een R. Giskard Reventlov tevoorschijn piepen. Misschien is het zelfs wel Britt, of Trön? Wie zal het zeggen. Geen idee waar ik het over heb en geen zin om de verhalen van Asimov te lezen… kijk dan naar de prachtig vormgegeven tv-serie. (Demerzel is R. Daneel Olivaw). Hoe dan ook… helaas laat de ontknoping nog even op zich wachten, maar anderhalf jaar… dat vliegt voorbij tegenwoordig. Als we maar iets leuks te lezen blijven houden, dan zijn we er zo.

Als we het over ´iets leuks te lezen´ hebben, dan past ´De wereld van de Kraken´ daar prima in. Dit laatste deel van de Enigma trilogie opent in het Niets. De Infinity vliegt door het Niets en als Britt, aan boord van het ruimteschip door het raam in de romp van het ruimteschip naar buiten zou kijken, dan zou ze niets zien. Sneller dan het licht is het intelligente ruimteschip op weg naar Agni, de vroegere thuiswereld van de Kraken, die honderdduizenden jaren geleden vernietigd werd door de Godavira, de Vernietigers van Werelden. Om zich voor die Godavira te verbergen, scholen de Kraken overal en nergens en kwamen de twee, die nu ook aan boord van de Infinity zijn, tienduizenden jaren lang op de manen Titan en Europa in het aardse zonnestelsel. Er vindt ook nog een ontmoeting met de Farr, de vertegenwoordiger van een oud ras, met wie de Kraken altijd een mysterieuze relatie hadden. Britt…

Ach… ik ga ook niet verder vertellen. Lees het lekker zelf en als je nog niet aan de reeks begonnen bent… alsnog gaan doen. Je zult er geen spijt van krijgen. Ondanks dat ik zelf de hele reeks van, in totaal zeven boeken, nog niet gelezen heb, kan ik je wel vertellen dat het een galactisch avontuur in ruimte en tijd is dat zijn weerga niet kent. Dus… gewoon doen!!!

Jos Lexmond