Auteur: Jos Lexmond

Fantastische Vertellingen 65
Stichting Fantastische Vertellingen, Nieuw-Vennep (Maart 2023)
187 pagina’s; prijs € 7,95 (jaarabonnement (4 nummers + Tjonge) € 29,95)
Samenstelling: Remco Meisner
Omslag: Ingrid Heit/Pim Leefsma
Verkrijgbaar op: https://shop.pr1ma.nl/

Fantastische Vertellingen 65. Wat is het? Een boek, een tijdschrift, een anthologie? Dat laatste sowieso. Een driemaandelijks anthologie tijdschrift dan maar? Hoe het ook zij… het is in ieder geval een behoorlijk uit de hand gelopen tijdschrift, waarbij een zekere angst voor de toekomst gerechtvaardigd lijkt te zijn. Over een betrekkelijk aantal jaren behoort een vierhonderd pagina’s tellend blad, allang tot de mogelijkheden. Tot het moment dat we een dergelijk tijdschrift hebben, waarvan het volgende nummer al klaarligt, als je net klaar bent met het lezen van de vorige. Een waarlijk schrikbeeld ontvouwt zich voor onze ogen. Nooit meer tijd om wat anders te lezen dan Fantastische Vertellingen!!! En… waar eindigt dit dan (als al ooit!)? Zucht… met de meer dan afgrijselijke beelden in het hoofd en nachtmerries in het verschiet, begin ik aan deze klus. Enigszins trillend (Waar liggen de kalmeringsmiddelen ook alweer? O… dan maar een stevige borrel) sla ik dit monstertijdschrift open, en lees:

-Mevistisch Melodrama – Remco Meisner, Illustratie: Peter Erhardt & Gert-Jan van den Bemd
Dat als immer, en juist nu, misschien wel meer op een verhaal lijkt dan ooit tevoren. De dilemma’s beginnen nu al!!!
-Charles van Wettum – Stagiair (SF), Illustratie: MOZ
Pracht verhaal over een stagiair die haar baas redt. Is het zo, of is het andersom? Wie redt nu wie? Hoe het ook zij… de een begrijpt de ander
-Onder de indruk (Boekbesprekingen)
Mooie recensies van Charles van Wettum, Finn Audenaert, Johan Klein Haneveld, Paul van Leeuwenkamp en een niet gewaardeerde van ondergetekende, dat laat ik aan jullie capabele inzichten over.
-Tais Teng & Roderick Leeuwenhart – Venus van je dromen (SF), Illustratie: Tais Teng
Een waanzinnig mooi en lang verhaal van een prachtig duo, met een snufje Rotterdam, een theelepel Tonke Dragt (Torenhoog en mijlenbreed) en een hele berg Tais Teng en Roderick Leeuwenhart. Je leest het ultieme SF-verhaal. Zegt het voort, zegt het voort. Sowieso een opname in EdgeZero waard!!!
-Paul van Leeuwenkamp – Tijd voor geschriften -> 1 <- … een persoonlijke maar (vaak) gefundeerde terugblik…
Paul van Leeuwenkamp duikt in de geschiedenis van de tijdschriften. Leuk!!! Mooi en interessant, die beginjaren, die ik meer dan bewust zelf meemaakte. Door geldgebrek kon ik lang niet op alles geabonneerd zijn, maar vele tijdschriften gingen later alsnog door de Spaciale Aanbieding alsnog door mijn handen. Leuk dat ook Fandata meerdere malen wordt genoemd, maar minder leuk dat er nog steeds gaps in onze data, wat betreft die tijdschriften (en trouwens ook bij andere dingen), zit. We weten het, we balen ervan en werken ons in het zweet om deze gaps te dichten. Helaas worden wij ook geconfronteerd met het ‘papieren’ archief. Hoe compleet is dat? Hoe dan ook… wij doen ons best en blijven dat doen. Volmaaktheid is het streven, maar o zo moeilijk te bereiken. Artikel met een vervolg!!!
-Joke Adam – Sancta Maria Mater Temporis (SF), Illustratie: Fred Hemmes
Dit verhaal is opgedragen aan Joke Adams moeder Cécile, die iedereen kon leren lezen. Het doet me heel erg denken aan de jaren zestig, toen ik zelf de lagere school frequenteerde. Niet omdat ik zo goed leerde lezen, dat leerde ik me zelf wel, maar de entourage was heel herkenbaar. Vooral de galmende gangen, de broeders en de strengheid. En vooral… de leraar die, lastige leerlingen (mij niet), meer dan eens aan de kapstok hing. Maar ook meneer Houben uit de derde klas, die in een krakkemikkige kast, stapels, Bessy, De Rode Ridder en Suske en Wiske strips had, die, als de klas goed gewerkt en geluisterd hadden, soms als beloning uitgedeeld werden. Dank je wel, Joke, voor het terugroepen van deze herinneringen!

En dan… een verrassende én prachtige herinnering van Tais Teng naar aanleiding van het overlijden van Caren E. Peeters. Mooi en met liefde geschreven. Zo wil een mens absoluut herinnerd worden. Jammer dat ‘Verhalen die de teddybeer mij influisterde’ nu nooit meer gerealiseerd wordt.

-Paul van Leeuwenkamp – canopy ‘De Mitsukoshi Troostbaby Company
Een groot, en groots, artikel dat Paul opent met een zin uit mijn recensie (op de website van het NCSF te vinden, indien nodig). Als je die zin zo leest, zou je zeggen dat ik het boek van Auke Hulst zo plompverloren neerzet als alleen SF, maar als je even doorleest, Paul, dan kan je heel wat anders concluderen. En wel… dat ik hetzelfde zeg als jij. Ik quote mezelf verder uit diezelfde recensie:
“Maar ‘De Mitsukoshi Troostbaby Company is meer dan dat! Veel meer. Het is grote roman. En dan niet in de zin van de dikke zeshonderd pagina’s dat het beslaat, maar dan bedoel ik uiteraard de grootsheid van het verhaal. Een verhaal van verlies en verdriet en het nastreven van vinden, of opnieuw vinden, van wat je verloren hebt in ruimte en tijd. De SF in dit verhaal is ondergeschikt aan de liefde die ondergaan wordt en verloren raakt.”
Verder is je artikel prachtig en verdere gedachten waard, Paul, maar… ik wilde dit toch nog even vermeld hebben!
-Hervé Suys – Een moordmachine (Geen), Illustratie: Peter Erhardt
Op zich geen onaardig verhaal, echter geen Fantastiek mijns inziens.
-Oxana Langbeen – Oxana’s Oxymoron: Milie Jeux (SF), Illustratie: Marcel Ozymantra
Vaag doet dit me denken, weet niet waarom, aan de verwoestende maatregelen van ene Bolsenaro, gevestigd in Brazilië, op deze aarde. Hij vond slechts een onbewust bos tegenover zich.
-Reinold Widemann – De tik van de metronoom (HO), Illustratie: Gert-Jan van den Bemd
Eerlijk gezegd weet ik niet goed wat ik met dit verhaal aan moet. Het was Fantastiek, dat buiten kijf. Het was ook meer dan leesbaar, ook dat buiten kijf. Maar waar gaat het nu helemaal over? Ik zal er toch nog eens over moeten nadenken! Het is nu een paar dagen later. Nog eens gelezen én… hetzelfde resultaat. Ik zal het moeten accepteren.
-Gerold H. Kort – Aanval (HO), Illustratie: Gidion van de Swaluw
Een man in bed, onbeschermd in een half wakende/slapende toestand. Een monster manifesteert zich. Een eng verhaal dat me met vraagtekens achterlaat. Toch een Vuijeton!?
-Luc Vos – Rode reus (SF)
Onze zon is op weg om in een duizelingwekkend tempo een rode reus te worden. Het is het verhaal van twee kinderen, die een hoopvolle, maar angstaanjagende toch naar een onwaarschijnlijke redding ondernemen. Mooi en lang, maar enigszins naïef verhaal tegen een dystopisch decor.
-Johan Klein Haneveld – Tussenlanding in Qatar (SF), Illustratie: Dick van der Plas
Verhaal met een angstaanjagende opbouw. Wat is gebeurd? Wat is er aan de hand? Onwetendheid is dat soms erger dan weten. Geen idee, maar zoveel is duidelijk…, of toch niet?

Uit!!! Alweer bereiken we het onverbiddelijke einde. Of een tijdschrift (of een boek) nu dik of dun is, altijd zit er weer een einde aan. En… maar goed ook. Dikke Duim in ieder geval voor deze dikke Fantastische vertellingen en Dikke Duim voor Remco Meisner. Hij moet al dat moois toch maar mooi in de beauty van een omslag proppen, na productie in een stugge enveloppe proppen om het daarna in een brievenbus proppen. Mooi karwei, waarvan je jezelf (ik wel althans) serieus af kunt vragen, hoe hij al dit moois nog in het abonnement gepropt krijgt!!! Ik krijg het allemaal wel opgeteld, maar kom dan toch in de rode cijfers uit! Dit soort volumineuze uitgaven toch maar niet al te vaak doen, Remco!!! We willen je absoluut niet failliet zien gaan!

Maar goed… hoe het ook zij… ik heb me met FV65 prima weer een aantal uurtjes vermaakt. En nu is het weer tijd voor iets anders te lezen. Mooi… al begint het verlangen naar FV 66 alweer lichtelijk de kop rond te zeuren. Een verlangen dat nooit gestild lijkt te worden. Misschien is een oneindig doorgaande FV dan toch wel een de oplossing?

Jos Lexmond

November – Thomas Olde Heuvelt (HO)
Meulenhoff Boekerij bv, Amsterdam (2022)
457 pagina’s, € 22,99
Omslag: DPS Design & Prepress Studio

Ergens, tijdens het lezen van ‘November’, zag ik op facebook, iemand schrijven dat hij Thomas Olde Heuvelt beter vond dan Stephen King. Dat zinnetje spookte al een hele tijd door mijn hoofd en op onbewaakte momenten, dat mijn brein niets anders te doen had (komt heel sporadisch voor), was ik het daarmee eens. Maar… eigenlijk wist ik het niet en eigenlijk weet ik het nog steeds niet. Stephen King is natuurlijk bij leven al een legende en zijn laatste boek ‘Fairy Tale’ was weer een bonbon tussen de chocolaatjes. Alhoewel het daar blijkbaar ook niet iedereen het helemaal eens mee was. Hoe dan ook… ik houd van Stephen King en ik houd van Thomas Olde Heuvelt en wie beter is dan wie, kan me eigenlijk niet zo heel erg veel schelen. Stephen King is min of meer aan het einde van zijn carrière, al schrijft hij nog steeds als een malle en Thomas Olde Heuvelt staat nog enigszins aan het begin, ofschoon hij al een heel behoorlijke staat van dienst heeft. Hoe het ook zij… van beiden gaan we nog steeds een hele hoop moois lezen en daar gaat het om.

‘November’ is alweer een mooi verhaal. Mooi? Schitterend! Ik dacht niet dat hij ‘Orakel’ zou kunnen overtreffen, maar doet dat toch maar mooi. Ergens las ik, vraag me niet waar, want ik weet het echt niet meer, dat de kracht van Thomas Olde Heuvelt was, dat hij zijn hoofdpersonen toch nog een Nederlands tintje mee gaf. In eerdere boeken van hem was dat zo, maar in ‘November’ kan ik dat Nederlandse tintje toch niet echt ontdekken. De personen in ‘November’ zijn Amerikaanser dan de Amerikanen. Misschien dat zij verre, hele verre, voorouders hebben die Nederlanders waren, maar dichterbij dan dat zullen ze niet komen, denk ik zo. Maar wat maakt het uit. Ze zijn wie ze zijn en ze zijn zo omdat Thomas ze zo heeft willen laten zijn. De schrijver maakt de dienst uit.

Het verhaal zelf. Het speelt zich voornamelijk af in Bird Street in het plaatsje Lock Haven, Washington. De straat blaakt van het geluk. Er wonen gelukkige mensen met mooie grote huizen en met mooie dure auto’s. De mensen stralen het geluk ook uit. Allemaal zijn ze gezond, fysiek in een goede conditie en hebben succesvolle carrières. Hun kinderen zijn getalenteerd en beloftes voor de toekomst. Kortom… de straat is gelukkig. Bovenmatig en bovennatuurlijk gelukkig. Maar… dat geluk komt met een prijs.

Als het verhaal opent is het 3 november. Het is de derde dag van november en de jaarlijkse ellende is net begonnen. Ineens is alle geluk door de schoorsteen. Verdwenen, in rook opgegaan. De Donkere Dagen zijn aangebroken. Waren ze de andere elf maanden van het jaar overmatig gelukkig, nu zijn ze, voor een maand, overmatig ongelukkig. Wat hen overkomt is niet onoverkomelijk, maar wel lastig en werkt op de zenuwen. En… zoals elk jaar, moet er iemand dood, dat is de prijs van geluk. Sterven door hun hand. Maar wie en hoe en is dat hun gelukkige leven, de rest van het jaar, waard?

Thomas Olde Heuvelt weet als geen ander de spanning met stukjes en beetjes, subtiel en rustig op te voeren. Het verhaal grijpt je bij de strot zo gauw als je eraan begint en ik weet niet hoe het met jullie was (als je het al gelezen hebt), maar mij liet het niet meer los. Je wilt door en slaap is dan niet heel erg belangrijk meer (dat merkt je de volgende dag wel weer). Je voelt het ongemak en telkens als er weer iets onaangenaams gebeurt in die novembermaand, dan voelt dat net zo aan, zoals de lijdende voorwerpen het ondergaan in het verhaal.

‘November’ is geen slash horror. Er worden geen mensen leeggezogen of in mootjes gehakt. De bewoners van Bird Street zijn gewone mensen, zoals jij en ik. En hun angsten zijn dezelfde als die jij en ik hebben. Maar er een ding wat wij als gewone mensen niet hebben en dat is dat wij onze ziel niet aan de duivel verkocht hebben voor elf maanden geluk per jaar. Zij wel!!!

Mocht je het tot nu toe niet gelezen hebben, dan kan ik het jullie van harte aanbevelen. Zet het in ieder geval vast op je Te Lezen lijstje. En lees het dan ook werkelijk. Je zult er geen spijt van krijgen. Ik ben alvast meer dan benieuwd naar het volgende boek van Thomas Olde Heuvelt!!!

Jos Lexmond

De komeet. Speculatieve verhalen
Uitgeverij De Geus (2023) € 21,50
Samenstelling: Vamba Sherif & Martijn Lindeboom
Omslag: Paul Pollman/Cyrus Kabiru/Tony Meintjes

Naar deze anthologie keek ik al lang uit. De release was al een paar keer uitgesteld en telkens schoof ik hem maar weer zuchtend achteruit op mijn lijstje. Waarom keek ik er naar uit? Uiteraard had ik allang gelezen wat erover te lezen was en wat me vooral aantrok, buiten dat het een SF-anthologie was (normaal, toch?), was het feit dat de auteurs niet allen tot de ‘Usual Suspects’ (de meestal bekende deelnemers in de vele anthologieën), zoals ik ze altijd maar noem, behoren. Dat maakt het nieuw en uniek. Niet dat ik de ‘Usual Suspects’ niet waardeer, het is juist het tegenovergestelde, maar de nieuwheid, voor mij dan, van de meeste auteurs vond ik bijzonder aantrekkelijk. ‘De komeet’ was gevuld met niet alledaagse auteurs, op een enkeling, of goed, twee enkelingen, na. Gelegenheidsauteurs? Kan ik niet zeggen, daar moet ik nog onderzoek naar doen, iets wat uiteraard gaat gebeuren bij opname in Fandata. Maar als je de namen ziet en de beknopte biografieën, achter in het boek, dan zijn het veelal exotische en de meesten niet met een Nederlandstalige achtergrond. Mijn interesse was al aanwezig, maar werd alleen maar groter bij het openslaan van ‘De komeet’. Andere kost doet vreten, om het maar eens plastisch uit te drukken. We zullen eens zien wat we op ons bord geschoven krijgen.

-W.E.B. du Bois – De komeet (SF)
Van W.E.B. du Bois had ik, ofschoon ik best wel een geoefend lezer op Fantastiek gebied ben (mag ik best zeggen van mezelf), nog nooit gehoord. Maar ik kan wel begrijpen dat de beide samenstellers ervoor kozen zijn verhaal als basis van deze anthologie te nemen, ondanks dat we een dikke eeuw verder zijn dan in het verhaal. De vooroordelen spelen weliswaar iets minder mee, maar nog steeds is het een prachtverhaal dat me, net als ‘Verbonden’ van Octavia Butler (zie mijn recensie op de NCSF-site), nog stevig raakte.
-Chris Polanen – Under Water Surveiller (SF)
In een woord: Prachtverhaal!!! Toekomstvisie. Mensen die na hun leven nog een overplaatsing in een robotlichaam aan kunnen en ingezet worden als opzichters van onbewuste robots die onderwatersteden bouwen. Een mooie vrijheid zou je denken, maar toch… Mooi verteld!!! Chris Polanen is een Surinaamse schrijver die wij, SF-liefhebbers zijnde, wel al kennen. Hij schreef de SF-roman ‘Waterjager’.
-Rochita – Loenen-Ruiz – Hymne van de overlevers (SF)
Op zich een geweldig verhaal over onderdrukking, vluchten, aarden op een nieuwe wereld en vrede met die wereld sluiten. De haat tegen vroegere onderdrukkers blijft. Hoe ga je daar mee om? Het lezen wordt hier evenwel niet gemakkelijk gemaakt met vele vreemde namen, termen en begrippen, die amper verklaard worden. Zachtjes aan worden betekenissen duidelijker, maar lang niet allemaal. Het blijft raden en dat leidt af.
-Rashid Novaire – Terugkeren (FA/SF)
Twijfelend plaatste ik dit verhaal in eerste instantie in het genre Fantasy, later toch, er nog steeds over twijfelend, er maar SF aan gehangen. Ik moet het nog een keer of twee lezen, want is het überhaupt wel Fantastiek? Vreemd, maar ook uitermate boeiend.
-Dido Michelsen – Achter het schild (SF)
Als er een uitbraak van een virus is geconstateerd, wordt het kwartier door krachtvelden afgesloten. Prima zou je zeggen. Maar in het geval van een moeder die gescheiden wordt van haar dochter, is het een ware hel. Noem me één moeder die geen hemel en aarde zou bewegen om weer herenigd te worden. Hemel en aarde, en…
-Mira Feticu – Ovidius (SF)
Een intrigerend briefverhaal van Ovidius, die naar zijn vrouw Calpurnia schrijft. Een verbazingwekkend verslag van zijn verbanning (door keizer Augustus) naar Tomi, Het land achter de Styx, of op een verre ster.
-Roderick Leeuwenhart – Wat moeten wij met de wolf & hoe maken wij van hem een Nederlander (SF)
Intelligent en indringend toekomstverhaal over de relatie tussen mens aan de ene kant en de mens/hond aan de andere kant. Op de Veluwe zorgt een synthetische intelligentie voor communicatie tussen beiden.
-Clarice Gargard – Zonnekind (FA)
Mooi, maar vreemd aandoend verhaal. Ondanks het vele lezen van ondergetekende, nog nooit zoiets tegengekomen. Paranormaal, tijdlijnen, aanpassing van de werkelijkheid? Het verdient nog een aanzienlijk indalen.
-Sholeh Rezazadeh – Onder de sneeuw (SF)
Prachtig! Als je in 2015 in Nederland arriveerde en dan nu zó in het Nederlands kan schrijven, dan heb je ongetwijfeld een talenknobbel. Slechts drie jaar na aankomst tekende ze al een contract voor de uitgave van haar roman ‘De hemel is altijd paars’. De Volkskrant riep haar uit tot een van de literaire talenten van 2022. Onvoorstelbaar! ‘Onder de sneeuw’ is vervreemdend, in een vreemde toekomst met vreemde mogelijkheden.
-De Chrononauten – In het groene maanlicht (SF)
Wie zijn de Chrononauten? Wel… Christiaan Fruneaux & Edwin Gardner. Ik kom de naam (of namen) voor het eerst in deze hoedanigheid tegen. Het begin van iets moois? Wie zal het zeggen. Dit verhaal is origineel te noemen. Betrekkelijk veel info over Nederland in de 22ste eeuw. Hoeveel kan er gebeuren in slechts 1 eeuw, en past dat allemaal wel in een verhaal van slechts 22 pagina’s. Ik zeg: JA!
-Shanti Singh – De tijdlus (SF)
Een poging een agressieve afwijking bij haar man te repareren. Lastig en blijkbaar niet te doen. Wat doet dat voor een slachtoffer?
-Khadija al Mourabit – Proxima (Simulacra) (SF)
De mensheid lijkt te zijn verhuisd naar Proxima. Lijkt, zeg ik! Misschien waar, of misschien niet waar. Alles wat er gebeurd is een enorme Mindfuck, of niet. Lees en oordeel zelf, of niet.
-weegbree – De dans van de kiezelwieren (FA)
weegbree werkt als schrijver, kok en kaasverkoper. Maar wie erachter steekt? Het is in ieder geval iemand met een fascinerend en onbekend pseudoniem. Het zal nog een hele klus worden om te achterhalen wie daarachter zit, zo we daar al achter komen. Hoe dan ook… even fascinerend is het verhaal. Het verlangen, het zoeken naar een manier van permanente metamorfose. Terug naar de oorspronkelijk vorm. Prachtig!
-Liang de Beer – De terugkeer van de komeet (SF)
Trieste dystopie met verwoestende klimaat ellende en daar intussen menselijke inzichten en herzoeken naar een plaats in de samenleving. Familie helpt en ook weer niet en dat maakt het er ook niet gemakkelijker op.
-Vamba Sheriff & Martijn Lindeboom – Gloed van de wederhelften (SF)
De afsluiting van dit prachtige werk, wordt terecht gedaan door beide samenstellers dezes. Een verwoest Noordelijk halfrond van onze aarde en een zoektocht van mensen naar elkaar. Mooi beschreven, maar ik denk eigenlijk wel dat er nog een vervolg in zit. Misschien zelfs wel een roman. Laat maar komen!!!

‘De komeet. Speculatieve fictie’ is een prachtige en frisse literaire anthologie geworden. Veel verrassende verhalen die allemaal een speculatieve inslag hebben. Geschreven door een evenwel
verrassende rij van voor mij, veelal onbekende auteurs, nieuwe vaderlanders, waarvan sommigen al ruimschoots hun sporen op literair gebied verdiend hebben. Maar… waar ik nog nooit gehoord had. SF-oogkleppen op? Ontegenzeggelijk!!! En nog steeds!!! En… die zet ik ook niet meer af, maar ze gaan wel open voor dit soort werk. Dus… waarom niet meer? Waarom geen ‘De komeet 2’? Of in ieder geval vertaling van een aantal tips en suggesties van de beide samenstellers. Kom maar op!!! Suggestie van mij! Aanschaffen en lezen!!!

Jos Lexmond

Charles van Wettum – Sherlock & Rex (SF)
Snuffel-reeks 10
Stichting Fantastische Vertellingen, Nieuw-Vennep (2023)
101 pagina’s; prijs € 9,95
Illustraties: Marcel Ozymantra
Omslag: Ingrid Heit/Marcel Ozymantra
Verkrijgbaar op: https://shop.pr1ma.nl/

Kan je van een schrijver zeggen dat ie gearriveerd is, als hij nog maar een weinig verhalen (in Fandata zijn nu een achttal verhalen opgenomen, maar dezes staat er nog niet in en nog een paar verhalen niet, we (ik met name) loop een beetje (?) achter) heeft gepubliceerd? In het geval van Charles van Wettum kan ik daar volmondig JA! op antwoorden. In een recensie van ´Fantastische Vertellingen 64´ schreef ik eerder: “Charles van Wettum. Hij was er ineens. Toch ook al niet heel erg piep meer, maar schrijft als een God. Waarom niet heel veel eerder begonnen? Werk… dat zat hem schijnbaar dwars en nu met pensioen zijnde… maar toch. Hij had vele fantastieke schrijvers naar de kroon kunnen steken. Niet dat hij dat nu al niet doet, maar het had nog veel mooier kunnen zijn. Afijn… we gaan het ermee doen én ervan genieten. Prachtige nieuwe ster aan het vaderlandstalige firmament.” Hij moest ervan blozen, liet hij in een reactie daarop weten op Facebook. Van mijn kant was er geen woord van gelogen. Hij is in ieder geval actief genoeg, qua productie begint hij al aardig op Johan Klein Haneveld te lijken (van hem krijgen we in juli dit jaar de nummer 11 in de Snuffel-reeks). Maar goed… Charles schrijft SF naar mijn SF-hart en vervuld mijn immer aanwezige hunkering naar goede SF. Hij schrijft als de vijftigers, zestigers en zeventigers van de vorige eeuw: Niven, Asimov, Bear, Van Vogt en noem ze maar op. Daar ben ik bijzonder op gesteld.

Zo ook de twee verhalen, wel verhalen… misschien te lang, novelles, misschien iets te kort. Ah wel… lange verhalen dan maar, in deze uitgave van de Snuffelreeks van de Fantastische Vertellingen. Beiden over Sherlock en Rex, zijn datahond, maar beiden zo verschillend dat het wel heel erg mooi is.

Het eerste verhaal: ‘De dokter in het donker’ begint met de levering van een medische diagnose androïde, de zogenaamde DA10 (of dokter Datien, zoals hij daarna genoemd wordt), geleverd wordt op de spoedeisende hulp van een ziekenhuis. Met een druk op de knop wordt hij geactiveerd, de monteur parkeert hem in een hoek en gaat naar zijn volgende klus. DA10 begint meteen met zijn werk en ergert daarbij meteen zijn ontzettend drukke nieuwe baas en wordt weggestuurd en bij een koffieapparaat gezet. Maar zijn werk gaat meteen door. Bij een meisje constateert hij een onvermoede diabetes en neemt meteen actie. Het wordt niet gewaardeerd. Zijn baas ziet hem en draagt een beveiliger op DA10 uit zijn ogen te halen en zestig minuten nadat hij geactiveerd was staat DA10 buiten het ziekenhuis. Wat nu… DA10 is een snelle leerling. Sherlock, met Rex, wordt ingeschakeld om de ‘diefstal’ van DA10 op te lossen. Ze kosten namelijk een godsvermogen. Prachtig verhaal, magnifiek gecomponeerd en absoluut voor te stellen dat zoiets gebeurt.

Het tweede verhaal: ‘Moord onder een blauwe zon’ is heel wat anders. Nou ja… de hoofdpersonen zijn dezelfde. Op de planeet Madonna, beschenen door een fel witte zon met een blauw waas, is Tonkon, het Hoofd Financiën van een lokale Mormon vestiging én een koddige Madonna, vermoord. Aan Sherlock en Rex de opdracht het hoe en waarom te achterhalen. Heel anders dan het eerste verhaal en zeker de Madonna’s brengen een geheel andere sfeer in, als het eerste verhaal. Zoals gezegd heel erg anders maar ook weer heel erg leuk en de moeite meer dan waard.

Charles van Wettum smaakt dus naar meer. Naar heel erg veel meer. Onlangs verscheen zijn e-bundel ‘Het zal anders’ met een tiental nieuwe verhalen erin. Nou zit ik de hele dag al achter schermen en ben ik dat ’s avonds, als ik lees, beu, dus op mijn vraag of er geen papieren versie bestaat (of gaat bestaan), is hij op zoek naar een productie, dan wel verspreidingsmogelijkheid. Moge hij daar absoluut vroeg of laat (maar liever vroeg) in slagen. Als je nog geen verhalen van Charles hebt gelezen (hoe is dat nu mogelijk?), dan is Sherlock & Rex uitgave een pracht om mee te beginnen!!!

Jos Lexmond

*Bloedzuigers in de polder
In de polder 4
EdgeZero Publicaties (2022) € 13,74
Samenstelling: Mike Jansen
Omslag: Mike Jansen/Tais Teng
Illustraties: Pexels en Pixabay
Verkrijgbaar via Amazon.de

Bij een keer is er misschien sprake van een incident; een tweede keer is het misschien nog toeval, maar een derde keer is er zeker al sprake van een patroon. Bij de vierde kunnen we er met een gerust hart van uit gaan dat de ‘In de polder’ reeks een blijver is en dat we daar dan tot in eeuwigen dage jaarlijks van mogen blijven genieten. Want genieten… dat heb ik zeker en vast weer gedaan. Echte én vooral lekkere horror wordt in Nederland danig gemist en ik weet zeker dat ik niet alleen voor mezelf spreek. Dus… wat mij betreft meer horror, uit het oorspronkelijke Nederlandse taalgebied, maar zeker ook vertaalde horror. Dat laatste moeten we, op een enkeling na, zowat helemaal ontberen. Waar zijn de dagen van Clive Barker, Jon Ajvide Lindqvist en vele anderen? Voorgoed in het verleden. Maar goed… wij hebben ‘in de polder’ en laten we daar toch vooral dankbaar en blij mee zijn. De rijke inhoud van deze anthologie is hieronder zinnig, dan wel onzinnig behandeld.

-Tais Teng – Een grafkrans van paarse knoflookbloemen (SF)
Prachtige titel. Tais komt met een nieuw Hans d’Ancy verhaal. Het was alweer een tijdje geleden dat die zijn opwachting maakte. Té lang geleden. Hans heeft een dochter gekregen, wat een heel erg leuke toevoeging is in het verhaal. Het is een mooi uitgewerkte vertelling over een moord.
-Rob Geukens – Take it easy (HO)
Een voorbeeld van een bloedzuiger verhaal kan ik het verhaal van Rob Geukens niet echt noemen, maar dat je je leven kwijt bent… dat moge duidelijk zijn. Als ik de keuze had… dan koos ik toch maar voor een bloedzuiger!
-Maarten Luikhoven – Dagboek van een Donselaar (SF)
Een welhaast gezellig verhaal over doem en dystopie. Overleven hoeft geen drama te zijn, overleven kan ook heel erg leuk zijn. Niks mis met overleven!!!
-Anaïd Haen – Bloedarremoede (HO)
Dolle Pret!!! Anaïd Haen heeft van ‘Bloedarremoede’ iets moois gemaakt. Bij zombienette kwam ik al helemaal niet meer bij van het lachen. Meer van dit graag én rap!!!
-Joost Uitdehaag – De hippiekolonie (HO)
Een onschuldige ontmoeting in een bus, maar wel een betoverende. Een onschuldige uitnodiging voor een feestje waar je naïef naartoe gaat. So far, so good. Maar dan…
-Johan Klein Haneveld – Parasiet (SF)
Fascinerend verhaal over een luis in de pels. Overleven is het credo en dat is wat het is. Prachtige variatie op het vampierthema.
-Laura Scheepers & Mike Jansen – Nimmer oud (HO)
Laura Scheepers en Mike Jansen. Zonder twijfel kan ik hen een gouden duo noemen. Al eerder bleek hun samenwerking een geweldig resultaat op te leveren en zo ook nu weer.
-Frank Roger – De tanden in het vlees (HO)
Frank werd van de week 666, een ideale leeftijd dus om een stukje waanzinnige en slash horror te schrijven én daar is hij wonderwel is geslaagd. Moge hij lang 666 blijven!!!
-Wendy Torenvliet – Bloedrooster (HO)
Magnifiek apocalyptisch verhaal, met toch nog wel een sprankje hoop voor de toekomst. Wat corona wel niet vermag, of vermocht natuurlijk.
-Django Mathijssen – Het blijft toch je dochter (SF/HO)
Normaal gesproken doen vaders alles wat in hun macht ligt om hun kinderen, dochters dan wel zonen, te redden van de meest vreselijke situaties, maar…
-Jaap Boekestein – Water en Bloed (HO)
Alweer een prachtverhaal van Jaap. Het monsteren van een dagelijkse knecht, gaat niet over een nacht ijs. Het is een gedegen klus, maar… het loopt als een trein.
-Kelly van der Laan – Overdrachtsvlekken (HO)
Te gek verhaal met een onvermoede vorm van vampirisme. Nooit gedacht dat er zo’n manier zou kunnen bestaan. Zeer origineel te noemen. Wat mij betreft weer een EdgeZero kandidaat.
-Eowen Valk – Tussen nachtsiroop en wijwaterpatronen (HO)
Een schoolvoorbeeld van een mooie titel. Zo eentje waar Tais Teng en Jaap Boekestein patent op hebben. Ik ben er in ieder geval dol op. Of deze de lading dekt… ontdek het al lezend!
-Dick van der Bij – De Amalgaam Wende ((HO)
Verwonderd maar verheugd verbaas ik me over de zowat oneindige vampiermogelijkheden. De manier waarop Dick van der Bij er Till Lindemann van Rammstein (mijn top Favo Duitse band), erbij betrekt, doen me steunen van extase!!!
-Rebecca Palmas – Nachtwaker (HO)
Rebecca Palmas… een nieuwe ster aan het vaderlandse schrijversfirmament (of een onbekend pseudoniem natuurlijk) … én leuk! Daar wil ik voorlopig wel meer van lezen!!!
-Jan J.B. Kuipers – Het klooster in de duinen (HO)
Jan J.B. hangt Zeeuwse mythen en sagen aan een gruwelijke Noord Atlantische legende en dit al vindt plaats op het strand van Wulpenzand. Waarheid of fictie… de waarheid ligt als immer in het midden.
-Jorrit de Klerk – Iets lekkers (HO)
Jorrit de Klerk spreekt een waar woord. In een verzorgingshuis heb je alles (nou ja… bijna dan) achter je liggen. Daarbuiten liggen er voornamelijk dingen voor je, maar… of dat voor Boenie’s ook zo is?
-Esther Wagenaar – De sollicitatie (HO)
Esther Wagenaar zet de lezer op het verkeerde been en weet dat tot het einde toe moeiteloos vol te houden. Alle lof dus! Zelf zag ik het ook niet aankomen. Dubbele lof dus!!!
-Wouter van Gorp – Bloedarmoede (HO)
Zorgvuldig gecomponeerd verhaal zoals we van Wouter van Gorp gewend zijn. Een familievloek, een heftige familievloek, een oud KNIL-drama in een nieuw jasje?
-Edward van Egmond – Graaf Graf (HO)
Dit is een soort van Horror slapstick, een hoop uitgemolken horrorelementen op een hoop, maar wel leuk. Maar of ik er nog meer van aan zou kunnen…
-Mike Jansen – De dromenbewaarders van Xiz (SF)
Mike Jansen schreef dit prima en originele sluitstuk van deze schitterende vierde editie. Wie is bereid?

Al met al alweer een magnifiek deel uit de ‘in de polder’ reeks. Zo te zien hebben we hier het summum van de Nederlandstalige horrorauteurs verzameld, iets waar ik meer dan blij van werd. Als ik de verhalen zou moeten beoordelen tussen de een en de tien, dan zou er geen onder de zeven scoren. Er staan er ook nog wel een aantal in, die in de volgende uitgave van EdgeZero niet zouden misstaan. Insturen dus, auteurs!!! Ik wil ze zeker en vast nog wel een keer lezen!

Wat ‘in de polder’ betreft… ik voorzie, zolang de initiatiefnemer en zin in heeft en blijft houden, een voortdurend uitbreidende reeks. De mogelijkheden zijn nog legio. Om er maar eens een paar te noemen: ‘Spoken in de polder’, ‘Aliens in de polder’, ‘William Hope Hodgson in de polder’, ‘August Derleth in de polder’, ‘Zombies in de polder’, of zelfs misschien wel: ‘Eddy C. Bertin in de polder’. Als ik er nog even verder over na zou denken, dan zijn er vast nog wel zoveel bij te bedenken, dat we zeker tot het begin van de 22ste eeuw vooruit kunnen. De mogelijkheden zijn legio, maar de keuze van de titel voor de volgende ligt toch bij Mike. Een nieuwe ‘in de polder’ is in ieder geval meer dan welkom. We verblijven maar in gespannen afwachting, meer kan een smachtende liefhebber niet doen.

Jos Lexmond

Andere tijden – Guido Eekhaut (YSF)
Nomade 3 (en slot)
Clavis Uitgeverij, Hasselt – Amsterdam – New York (2023)
Young Adult
246 pagina’s; prijs 18,95
Omslag: Studio Clavis

‘Vreemde werelden’, het tweede deel van de Nomade trilogie, verscheen… wanneer ook alweer? Ik weet het even niet en ga het even uitzoeken. Blijf aan de lijn… … … ah, daar ben ik weer en ik weet het: In januari 2021. Ik was me er niet van bewust dat het zo lang al geleden was en dat er dus zo lang tussen beide delen zat. Waar het aan lag… ik heb geen idee. Nooit iets over gehoord. Aan Guido zelf? Dat denk ik eigenlijk niet, aan Clavis dan? Ook nooit iets over gehoord. Nou ja, het is van geen belang. Het is belangrijker dat ik nu dit deel in handen had en eindelijk verder kon kezen. Dat was nog wel even een dingetje, want ik moet eerlijk bekennen dat ik beide eerdere delen van Nomade én de gehele Enigma trilogie, ondanks dat het laatste deel van die trilogie eind 2021 nog verscheen. Alzheimer, welnee (hoewel we wel mijn geheugen gaan laten onderzoeken, omdat ik te veel vergeet volgens mijn vrouw) … ik lees nu eenmaal heel erg veel en de kop is te vol om alles te onthouden. Ik denk dat het een soort van beschermmechanisme van het brein is om niet uit elkaar te ploffen. Even heb ik overwogen om de gehele serie nog eens vanaf het begin tot mij te nemen, maar als u de stapel nog te recenseren boeken zou kunnen zien, plus diegene dit ik nog zou willen recenseren (maar me met alienkracht in moet houden ze niet aan te vragen), dan is dit een onmogelijkheid. Jammer… zaten er maar meer uren in een nacht!!!

Vooralsnog heb ik mijn beide recensies van de eerdere delen van Nomade nog eens doorgenomen. Heel veel wijzer werd ik daar niet van. Hoe kan het ook anders. Ik probeer het doelbewust een beetje vaag te houden omdat ik niet al te veel weg wil geven van het verhaal. Er moet altijd een behoorlijk deel over blijven, om je over te verbazen. Wel zag ik veel meer over de achtergronden en de verschillende verbintenissen met de SF-schrijvers uit mijn jeugd. Jack Vance, Isaac Asimov, Theodore Sturgeon, Cordwainer Smith en ook misschien ook nog wel: Eric Frank Russell. Misschien is het voor jou ook nog wel eens handig om ze nog eens door te nemen. Ze staan op de site van het NCSF!!!

Maar goed… de ervaring van ‘Andere tijden’, was geen andere dan met de andere twee delen. Het was weer heerlijk!!! Ik was amper twee bladzijden ver in ‘Andere tijden’ of de verwijzingen naar Isaac Asimov en Jack Vance, waren nu al legio. Een waar feest van herkenning. Uiteraard geldt dit natuurlijk voor een oude SF gek al ik, de Young Adults van deze wereld, waarvoor het boek bestemd is, hebben totaal geen weet van dit. Niet erg. Het is voornamelijk de bedoeling dat je genoegen haalt uit dit verhaal en als dat voor hun een andere positieve ervaring oproept, dan is dat prima!

Ik ga uiteraard niet te veel vertellen over het verhaal, dat moeten jullie zoals gewoonlijk maar zelf en onbevooroordeeld doen. Het is in ieder geval zo dat Aristid en zijn gemêleerde gezelschap aan het begin van dit verhaal in hun ruimteschip Empherio aankomen op Trantor, bekend als de planeet van archieven, bibliotheken, academische bezoekers en immense, vierhonderd etages tellende databanken die tot diep in de grond reiken. Daar gaan ze op zoek naar ‘De Kronieken van Nieuw Venetië’ Waarom? En zullen ze die wel vinden? Je merkt het vanzelf!!!

Ik kan jullie in ieder geval de inleiding van hoofdstuk 12 op pagina 117 niet al onthouden. Het gaat als volgt:

“Een schitterende, intelligente vergissing in een mysterieus universum, dat is de mens. Hetzelfde kan gezegd worden van andere intelligente soorten. De mens is in geen enkel opzicht beter dan andere soorten. Iedereen heeft zijn eigen zonden, tekortkomingen, illusies. Geen enkele Schepper, Maker of Godheid is daarvoor verantwoordelijk.”

Prachtig!!! Het gaat nog verder, maar dit deel vond ik een wel heel belangrijk filosofisch statement. Ik kon er geen gaten in schieten!!! Doe ermee wat u wilt, maar leef er in ieder geval naar!!! Guido en ik weten het, nu de rest van de mensheid nog. De een zal het harder nodig hebben dan de ander!

In ieder geval is ‘Andere tijden’ een serieuze opmaat naar ‘Infinity’, het zevende en verbindende deel van de Enigma en Nomade trilogieën. Gelukkig ontving ik dit deel binnen twee weken na ontvangst van ‘Andere tijden’. Ik hoefde gelukkig weer geen twee jaar te wachten. Daarvan dus binnen niet al te lange tijd de recensie, maar voor nu… heel veel plezier met ‘Andere tijden’. Ik heb het al vast en zeker gehad en er weer veel van opgestoken.

Jos Lexmond

Werelden ontwaken – Diverse auteurs (DIV)
IO, Independent Publisher, Amsterdam – (2022)
333 pagina’s; prijs 25,95
Omslag: Antoni Dol/Robin Rozendal

Graag ondersteun ik gave projecten zoals deze, maar dat gaat toch niet zonder met een kritische blik ernaar te kijken. Ofschoon ik meestal de zonnige kant van de dingen zie, voel ik me aan de wereld verplicht, als recensent zijnde, om een eerlijke mening ten toon te spreiden. Dit gezegd hebbende zet ik mijn blik op onpartijdigheid en begin bij het begin.

-Tom Kruijsen – Klopjacht (HO)
Tom Kruijsen… die ken ik niet zo goed. In Fandata.nl staan een paar verhalen van hem vermeld. Dit verhaal ‘Klopjacht’ is uit een universum, een verhaal, dat nog in de steigers staat en aldus nog niet bekend. ‘Klopjacht’ maakt me evenwel benieuwd naar dat universum en bijbehorende roman, of romanreeks? Buiten SF liefhebber, mag ik ook graag (gruwelijke) Horror lezen. Deze kennismaking smaakt in ieder geval naar meer!
-Robin Rozendal – De huilende stad (FA)
Haar kende ik niet als schrijver en ook niet als illustrator, maar wel als interviewer en van allerlei andere dingen op facebook. Haar verhaal verraste me. Zo veel energie, zo veel emotie, zo veel stad. Het overweldigde me. De SF, Horror en Fantasy komen bij mij op deze volgorde, dus je mag zeggen dat ik niet zo van de Fantasy ben. Maar… dit is nieuw, intensief, expressief en origineel. Het eerste boek van de serie ‘De levende steden’ zal in 2023 bij Zilverspoor verschijnen. Met deze teaser in het oog, zou ik het ongezien recenseren!
-Antoni Dol – Federica’s metamorfose (SF)
Bij mij behoeft Antoni Dol geen introductie meer. Volgens mij is hij de enige auteur in deze anthologie, waarvan ik alles tot nu toe gelezen heb. Onbekendheden daargelaten natuurlijk. Al zijn boeken heb ik gerecenseerd en over allen was ik lovend tot zeer lovend en bij dezen… van harte aanbevolen! ‘Federica’s metamorfose’ gaat aan zijn volgende boek ‘Het plasticmuseum’ vooraf. Of eigenlijk… het boek gaat verder, waar dit verhaal ophoudt. Geweldig idee over een prima experiment dat wereldwijd volledig uit de hand loopt, wat gigantische globale problemen met van alles en nog wat veroorzaakt. Ik kijk er alweer naar uit om het onder mijn recensieogen te krijgen!
-Heleen van den Hoven – Zeesteen (FA)
Het verhaal van Heleen van den Hoven roept bij mij echo’s naar mijn verleden op. Voordat ik een Fantastiek adept werd, in mijn jeugd, was ik vooral een liefhebber van zee verhalen. Erop, er onder, erin en erboven. De weerklank daarvan proef ik terug in dit verhaal. Ik ben uitermate benieuwd naar het vervolg hiervan, ondanks dat Fantasy (alweer) duidelijk op de laatste plaats komt voor me. Heleen van den Hoven is vooral een thrillerauteur. Wanneer ‘Zwerfstenen’ zal verschijnen is vooralsnog onbekend.
-Marieke Frankema – Duizend doden (FA)
Prachtig verhaal, dat me meer dan raakte. Vooral de interacties tussen 1821 en de huidige tijd waren zo mooi beschreven, dat ze me compleet het verhaal in zogen. Zoals gezegd… ik ben niet de grootste Fantasyfan, maar voor Fantasy als dit mogen ze me wakker maken! Er gaan meer van dit soort verhalen van haar hand verschijnen én een novelle en een boek met de werktitel: ‘De dochter van de tijdreiziger’ (toch ook wel SF-achtig, niet?). Daar ben ik uiteraard meer dan benieuwd naar.
-Mariëlle Douma – Faylars transformatie (FA)
Mariëlle Douma is voor mij een totale onbekende. Er is van haar een boek bekend en wel: ‘Elfenprins’, verschenen in 2009 bij Free Musketeers. Gaandeweg lezend, zag ik wel een analogie met ‘De drakenrijders van Pern’ van Ann McCaffrey, wat tegen het einde volkomen verdween. Wat niet wegneemt dat het een pracht van een verhaal is. Fantasy en draken zijn voor mij zo’n beetje afgekloven botten, maar Mariëlle heeft het genre, nieuw vuur in kunnen blazen. ‘Faylars transformatie’, is een prequel van de genoemde ‘Elfenprins’. Het is niet meer verkrijgbaar, maar er wordt hard aan een nieuwe uitgave gewerkt.
-Anna Mattaar – Winterwaker (FA)
Prima verhaal met een mooie verteltrant, echter… het is wat raden naar de betekenis van begrippen als bijvoorbeeld: ankuï, chani en dergelijke. En… dat is jammer. Het leidt af. Je probeert, als je die dingen tegenkomt, er een betekenis aan te hangen. Deze termen mogen best gebruikt worden, maar verklaar ze dan ook. Een van de eerste lessen die ik van Annemarie van Ewijck, vrij hardhandig kreeg toegediend bij het insturen van een van mijn eerste verhalen, was: “Doe niet interessant met woorden en begrippen die niet bestaan, en… als het wel moet… dan verklaar ze kort en bondig in het verhaal.” Aan die wijsheid heb ik veel plezier gehad. In eerste instantie dacht ik, dat deze termen al in andere verhalen in hetzelfde universum verschenen waren en die dus voor insiders gesneden koek waren. Niet dus. ‘Winterwaker’ is het eerste verhaal in en de komende Mennistriam reeks. ‘De drie eierenlegende’ is een kleine hulp, maar niet echt voldoende. Bovendien komt dat pas laat in het verhaal. Er is dus nog werk aan?

Al met al is dit een prachtige anthologie geworden. Gevuld met veelbelovende werelden, veelbelovende karakters in die werelden. Inkijkjes van wat nog komen gaat en beloften van vele én genotsvolle leesuren. Veel Fantasy, dat wel. Maar… originele Fantasy. Ik denk dat ik in de toekomst wel het een en ander tot me ga nemen van het hier ten toon gespreide. Hopelijk hoeven we er niet te lang op moeten wachten. IJs en weder dienende, gaan we het zien en beleven.

Jos Lexmond

HSF 280, Jaargang 53, 2022/4. Verhalen
NCSF – Nederlands Contactcentrum voor Sciencefiction (December 2022)
44 pagina’s (jaarabonnement (4 nummers) € 30,00)
Samenstelling: NCSF
Omslag: Alice Jouanno/NASA, JSC, Orion
Illustraties: Pixabay/Tais Teng
Verkrijgbaar op: penningmeester@ncsf.nl

HSF Verhalen klepperde vrolijk door de brievenbus en landde met een bevredigende klap op de deurmat. Ik was blij. Ik ben altijd blij met een verhalenversie. Op het gevaar af dat ik mezelf herhaal, wil ik toch nog maar een keertje benadrukken dat ik die wel vier keer per jaar wil ontvangen. Een leuk artikel of essay is prima, maar een stuk of wat (de meerderheid) verhalen is prima. Maar goed… de inhoudsopgave doorkijkend ben ik geneigd meteen door te scrollen naar het op een na laatste verhaal, maar aangezien ik lees zoals ik eet, namelijk lineair, begin ik gewoon vooraan. Guido Eekhaut komt dus gewoon over zes dagen aan de beurt en Tais Teng over zeven. Daar is met te leven, omdat wat ervoor komt, vast ook niet te versmaden valt. Van Karel Smolders ben ik al jaren een fan en Charles van Wettum is ook al een rijzend ster, waar ik met steeds meer verwachtingen aan begin. Wat nieuwelingen tussendoor… ik vermoed dat er van verveling geen sprake kan zijn. We beginnen met:

-Marleen Oosterbaan – Noen (SF)
Een van de nieuwelingen dus. In Fandata.nl staan twee verhalen van haar, waarvan een de vierde plaats behaalde bij ‘Zonderlingen’ de Godijn Verhalen wedstrijd in 2020. Dus… waarschijnlijk ook een rijzende ster. Hoe dan ook… ‘Noen’ is een intrigerend verhaal, waarvan ik in eerste instantie dacht dat het zich op Mars afspeelde, maar al snel moest toegeven dat het zich in een toekomst op aarde plaatsvond. Stof om over na te denken!!!
-Karel Smolders – De Springers van Procyon IV (SF)
Geslaagde SF/Fantasy combi. Procyon IV is een prachtig gecomponeerde wereld, waar ik veel meer van en over wil lezen. Blimps en luchtstromen, ingrediënten die zorgen voor een magnifieke achtergrond van dit verhaal. Graag dus meer in deze setting, Karel! Een mede facebook gebruiker vroeg zich onlangs af of het geen Perry Rhodan verhaal was. Het is een titel, die je in die reeks zou kunnen verwachten. Begrijpelijk, want de Springers in de Perry Rhodan reeks, zijn een soort van galactisch nomadenvolk. Maar nee… geen Perry Rhodan verhaal dus!!!
-Miriam Ootjers – De Moreelridder (FA)
Ook een van de nieuwelingen. In Fandata.nl staan twee verhalen van haar, die allebei verschenen in de ‘Afvalligen’ bundel van de Godijn verhalenwedstrijd in 2022. Ondanks die nieuwigheid, schrijft Miriam Ootjers als een pro. Leuk doordacht én origineel. Wat wil een mens nog meer, schreef ik na lezing, met de grijns nog stevig op de kaken.
-Charles van Wettum – Vier seconden (SF)
Charles van Wettum is helaas na zijn welverdiende pensioen pas opnieuw gaan schrijven. Ik kan me niet herinneren zijn eerste pogingen ooit gezien te hebben. Jammer dat hij destijds niet doorgezet heeft. Wie weet hoe hij er dan nu voorgestaan had. We zullen het nooit weten, maar nu staat hij er in ieder geval prima voor. Alle verhalen tot nu toe zijn geweldig en origineel. ‘Vier seconden’, is ook weer een snoepie van een verhaal. Meer verhalen in dit universum, zijn dus meer dan gewenst.
-Jeroen de Leeuw – Zaailingen (SF)
Dit is een intrigerend kortverhaal van twee pagina’s, maar voor mij is het te kort om mooi te zijn. Er blijven zoveel vragen onbeantwoord. Dat is jammer. De potentie is zeker aanwezig, maar komt er helaas niet helemaal uit.
-Guido Eekhaut – De sprong in het duister (SF)
Guido Eekhaut maakt waar, waarom ik in eerste instantie zijn verhaal als eerste wilde lezen. Wat mij betreft… een verrassing van de bovenste plank. Al eerder heb ik gezegd dat hij zich steeds meer als een korte verhaal auteur ontwikkeld en profileert én… dat hij dat op een weergaloze manier aan het doen is. Dit verhaal ‘De sprong in het duister’, in een prachtige schrijfstijl, slaat in als een bom, althans… bij mij wel.
-Tais Teng – Liefde in tijden van oorlog (SF)
Er zijn geen superlatieven genoeg om dit nieuwste (al zullen er op dit moment vast wel nieuwere verhalen van hem zijn) verhaal te omschrijven. Het enige wat ik op dit moment nog kan verzinnen is: Om te huilen, zo mooi!!! Hoe hij een kind een nieuwe situatie kan laten accepteren. Om te huilen! Zo mooi!!!

Zuchtend en nog een laatste traan wegpinkend, kan ik niet anders constateren dat dit wel een heel erg prachtige verhaleneditie van HSF was. Mooi gevuld. Ook hier zijn verder geen superlatieven van te verzinnen. Mooi gedaan!!! Helaas weer een half jaar wachten op de volgende editie. Zucht!!!

Jos Lexmond

Fantastische Vertellingen 64
Stichting Fantastische Vertellingen, Nieuw-Vennep (December 2022)
121 pagina’s; prijs € 7,95 (jaarabonnement (4 nummers + Tjonge) € 29,95)
Samenstelling: Remco Meisner
Omslag: Ingrid Heit/Fred Hemmes
Verkrijgbaar op: https://shop.pr1ma.nl/

Onlangs zag ik op Facebook de aankondiging voorbijkomen dat Fantastische Vertellingen 65 op weg was naar de drukker en ik schrok. Uiteraard wist ik al dat ik behoorlijk achterliep met mijn recensies, maar dat het zo erg was… ik werd weer even met de neus op de feiten gedrukt. Dat begrijpt u. Welaan… de mouwen opgestroopt, corona en bronchitis aan de kant en er even stevig tegenaan gegaan. Ik zou het mezelf niet kunnen vergeven als ik ineens met twee Fantastische Vertellingen zou zitten, die nog te recenseren zouden zijn. Als je even niet oplette zouden het er zomaar, out of the blue, vier of zes kunnen zijn dat je achter zou lopen. Een gigantisch schrikbeeld drong zich aan me op. In een droom achternagezeten door woedende FV’s, aangemoedigd door een gigantische en satanisch lachende Remco Meisner. Neeneenee… aan de gang, Lexmond!!!

-Remco Meisner – Mevistisch Melodrama
Altijd weer een genot om dergelijke hilarisch observaties tot mij te nemen. Mijn bibliografisch bloed (ook niet te versmaden volgens mijn personal bloedzuiger) is meteen wel weer in verwarring gebracht. Is dit wel een verhaal, of niet? Het is duidelijk uit de dikke duim van Remco gezogen, maar opnemen, of niet opnemen in Fandata.nl, is de vraag!
-Charles van Wettum – Dwalend in de ziel van mijn lief (SF)
Charles van Wettum. Hij was er ineens. Toch ook al niet heel erg piep meer, maar schrijft als een God. Waarom niet heel veel eerder begonnen? Werk… dat zat hem schijnbaar dwars en nu met pensioen zijnde… maar toch. Hij had vele fantastieke schrijvers naar de kroon kunnen steken. Niet dat hij dat nu al niet doet, maar het had nog veel mooier kunnen zijn. Afijn… we gaan het ermee doen én ervan genieten. Prachtige nieuwe ster aan het vaderlandstalige firmament. Mooi vervreemdend verhaal over de cirkel van het leven.
-Remco Meisner – De maat der dingen
Remco Meisner die uit de school klapt over Ingrid Heit, de Bemoste Beeld winnaar 2022. Het zij haar van harte gegund!!!
-Jan Roosen – De confrontatie met mijn eigen schaduw (FA)
Prachtig, origineel én absurd verhaal. Ik ben er verliefd op. Veel meer krijg je niet uit me. Je geeft hier al veel te snel iets van weg. Gewoon zelf van genieten!!!
-Brief Encounters – De brievenrubriek
Vreemd zo’n ietwat verouderd medium in deze moderne tijd. Wie schrijft er nog brieven? Maar goed… ik neem aan dat het mails waren. Een aantal daarvan waren bedankjes aan het adres van Remco Meisner voor de fantastische organisatie van Fantasticon III (waar ik helaas weer niet bij kon zijn), maar een daarvan trok mijn aandacht boven de andere. Paul van Leeuwenkamp had het in zijn ingezonden brief over Fandata.nl en dat die wel een Wikigrafie genoemd kon worden. Leuk!!! Zelf nog niet zo over nagedacht. Maar de daaropvolgende zin intrigeerde me. Het luidde: “al zijn de heren (en dame) met hun biografische informatie hun eigen uitgangspunten aan het ondermijnen.” Uiteraard heb ik daar duchtig over nagedacht, maar kwam er niet uit. Gelukkig treffen wij elkaar weer eens in een nabije toekomst, zodat opheldering gebracht kan worden. Een geluk is, dat dit stuk wel aan het beklijven is!
-André Frank – Loupcke (FA)
André Frank is (of liever: was) voor mij een grote onbekende, maar dat is nu voorbij. Loupcke was een verrassend verhaal, waarvan ik me in eerste instantie afvroeg, waar het Fantastieke nu in stak. Later niet meer. Mooi verteld!
-Onder de indruk (boekbesprekingen)
Met recensies van Charles van Wettum, Johan Klein Haneveld en ondergetekende. Mooie inzichten over even zo mooie uitgaven. Uiteraard geen oordeel over mijn eigen bijdrage. Dat laat ik graag aan jullie over.
-Guido Eekhaut – De herstelling (SF)
Guido verrast alweer met ‘De herstelling’. Een prachtige, maar droeve dystopische wereld, waarin de hoofdpersoon in een welhaast onmogelijke spagaat wordt gedwongen van waaruit geen ontsnapping mogelijk lijkt. Origineel en sprankelend als nooit tevoren.
-FV-Essay. Pure Fantasy in perspectief
Paul van Leeuwenkamp in een doorwrocht artikel over de opkomst, leven en verscheiden van Pure Fantasy. Een gedegen verhaal over een van Neerlands mooiste Fantastieke magazines. Bij gelegenheid komt Alex de Jong nog wel eens in beeld, maar lang niet meer in een Fantastieke hoedanigheid. Jammer! Prachtig en diepgravend artikel. Lof!!!
-Reinder Veelinx – Blinde vlek (Non)
Over een wreker die gewraakt wil worden. Helaas geen fantastiek.
-Oxana Langbeen – Oxana’s Oxymoron – Fris Ranevskaja (SF)
Verhaal over actie en gevolg, over initiatief en oplossing, over vraag en antwoord. Voor alles is er toch een oplossing. Dat blijkt maar weer!

Alweer uit! Veel te vroeg, ondanks (alweer) de vele pagina’s, wederom bij het einde aangekomen. Niet alleen de schrijverscontributie, maar ook de illustrerenden maken dit blad levendig, fris en aangenaam om door te nemen. Maar, zoals immer, in verwachtingsvolle afwachting van de genotvolle (naar verluid meer dan honderdtachtig pagina’s) volgende FV 65.

Jos Lexmond

EdgeZero. De beste Nederlandse genreverhalen uit 2021
EdgeZero Publicaties (2022) € 14,97
Omslag: Mike Jansen & Peter Kaptein/Tais Teng
Verkrijgbaar via Amazon.de

‘De beste Nederlandse genreverhalen’, moet eigenlijk natuurlijk ‘De beste Nederlandstalige genreverhalen zijn. Ik tel zo, in de gauwigheid, een drietal Vlaamse auteurs. Het is mierenneuken, dat weet ik, maar toch! Hoe dan ook… EdgeZero zet elk jaar weer de beste verhalen van het voorgaande jaar (nogmaals) op de kaart. De 2021 versie is alweer de zevende, waarin niet alleen de verhalen die in tijdschriften, bundels, dan wel anthologieën opgenomen zijn, maar ook een aantal die nooit eerder op papier verschenen, maar op het een of andere e-medium. Nergens anders en dat is wel even een frustratie verbijten en een groot gemis voor puristen van het papieren woord, als ik. Gelukkig is er een medium als EdgeZero, die dit gemis enigszins tenietdoet en het leed verzacht. Dit jaar een selectie van 24 verhalen van de, in totaal, 113 ingestuurde verhalen. Maar eigenlijk verdienen ze alle 113 een plaats, maar dan zou je wel een hele dikke anthologie krijgen.

Om bij het begin te beginnen, en waar in het algemeen aan voorbij gegaan wordt (door mezelf incluis), de omslagillustratie. Uiteraard van Tais Teng, en duidelijk als zodanig te herkennen. IJselijk goed!!!

– Mike Jansen – Voorwoord
Hierin verwondert hij zich over het relatief lage aantal nieuwe schrijvers, dat geen verhaal instuurt. Is EdgeZero daarvoor nog te onbekend? Oude, met alle respect, namen, weten je wel te vinden. Geen probleem. Maar de nieuwe lichting… toch nog te onbekend? Nog meer aan de weg timmeren? Misschien toch meer verschijnen op sociale media? Hopelijk lever ik met deze recensie en bescheiden bijdrage aan de naamsbekendheid van dit prachtige EdgeZero!!!
-Tais Teng – Ruimtesteden twinkelen niet (SF)
Ik weet niet of ik het anders las, dan dat ik het in HSF 276 las, maar ik was in een lichtelijk melancholische stemming en ik vond het vast nog veel mooier dan toen in 2021. Alhoewel de recensie daar ook al uitmuntend was. Hoe dan ook… alweer een prachtig verhaal van een van onze beste Nederlandstalige schrijvers én illustrators. Een ware duizendpoot!!!
-Anaïd Haen & Django Mathijssen – De doorbraak (SF)
Geen idee hoe de plaatsing van de verhalen in deze verzamelbundel tot stand is gekomen, maar als Tais Teng de eerste plaats bezette bij de vakkundige jury, dan was ‘De doorbraak’ dus nummer twee geworden. Daar zou ik prima mee kunnen leven. (U merkt wel dat dit is geschreven, voordat bekend werd dat Johan Klein Haneveld met ‘Ontsnappingspoging’ de publieksprijs had gewonnen). Prachtig verhaal over het stellen van prioriteiten en jezelf wegcijferen. Geweldig dat het in EdgeZero staat, want anders had ik het nooit gelezen. Het behaalde namelijk de zevende plaats in de Waterloper 2021 wedstrijd. Je mag je toch afvragen hoe de zes andere waren, als dit al zo’n geweldig verhaal was.
-Plomteux, Isabelle – I’ll fly with you (FA)
Isabelle is wel het drukste bazinnetje wat ik ken. Wat zij allemaal niet doet, daar word ik alleen al moe van als ik eraan denk én… ik zit zelf ook niet echt stil. Het schrijven is voor haar iets van de laatste tijd. Het fantastische moet je evenwel in ‘I’ll fly with you’ met een zaklamp zoeken, maar er is wel degelijk magie tussen de regels.
-Dick van der Bij – Achter in de tuin 15.07 (SF)
Dick van der Bij schrijft niet veel, maar wat hij schrijft mag er zijn. Het verhaal verscheen eerder in ‘Poe in de Polder’ en het is meer dan terecht opgenomen in deze versie van EdgeZero.
-Maarten Luikhoven – Hout Hakken (HO)
In het zweet des aanschijns… Niets mis mee. Degelijk handwerk. Kort en onverwacht. Die zijn het leukst!
-Eowen Valk – Bloed in de sneeuw (FA)
Oog om oog, tand om tand, zou een goede subtitel geweest zijn. Een verhaal van mededogen en eer.
-Michael Blommaert – De vervanger (HO)
‘De vervanger’ behandeld een meermalen voorkomend thema, maar daar wordt het niet minder gruwelijk van. Michael Blommaert schrijft meestal in samenwerking, maar in zijn eentje kan hij er ook wat van.
-Guido Eekhaut – De glimlachende dode (SF)
Gefascineerd door de mogelijkheden van dit originele verhaal, buitelen de ideeën en toepassingen door mijn brein. Guido Eekhaut schrijft originele en ideeënrijke boeken, maar zijn korte verhalen mogen er ook zeer zeker zijn. Ik zie dit gegeven zomaar nog eens als boek verschijnen, of toch niet? Door de publicatie in EdgeZero het verhaal niet gemist. Mijn dank is groot!!!
-Johan Klein Haneveld – Ontsnappingspoging (SF)
Johan lijkt aan hetzelfde te lijden als ik: reclamehaat. Wel… lijden… ik haat het. Dat is ook de reden dat ik niet naar de commerciële zenders kijk (het is sowieso Troep!) en op de publiekszender mijd ik het, door zoveel mogelijk programma’s terug te kijken en zodoende de reclame gaps (die steeds langer lijken) te overschrijven. Johan daarentegen schetst wel een gitzwart scenario. Kan hij aan het reclamegeweld ontsnappen? IJzingwekkende horror een de terecht winnaar van de publieksprijs!!!
-Wendy Torenvliet – Heathcliffs ronde (HO)
Natuurlijk heb ik eerdere verhalen van Wendy Torenvliet gelezen én ik vond ze geweldig. Dit verhaal is ook weer prima en het einde… is om te zoenen. Het behaalde de tweede plaats in de Waterloper 2021, wat mij meteen ook weer nieuwsgierig maakte naar de eerste plaats.
-Rick Vermunt – Op de wadden waait het altijd (FA)
Rick’s deelname aan de Stilte wedstrijd van Godijn. In vermoede geen fantastiek in de bijbehorende anthologie, dus liet hem gaan. Hoe kan een mens zich vergissen. Mooi verhaal over spoken uit het verleden. Je jaagt op ze en ze manifesteren zich. Mooi ingetogen verhaal.
-Anaïd Haen – Poes haat (FA)
Meestal schrijft Anaïd Haen samen met Django Mathijssen, maar alleen kan ze dat ook heel erg goed. ’Poes haat’ is in aanvang over een Winnie de Poeh, die te plagen en te pesten is. Maar… er is een breekpunt… Het verscheen oorspronkelijk in ‘Poe in de polder’, dus las ik het eerder, maar met graagte nog eens!
-Jan J.B. Kuipers – De vis (HO)
Jan J.B. Kuipers schrijft unieke proza. Je moet ervan houden, of je wilt of niet. ’De vis’, een bezield stuk porselein, boosaardig in al zijn vinnen en duivels goed voor al zijn eigenaren. Vervloek de vis, eer Jan J.B. Kuipers. Prachtige horror, die ik zeker al eerder las, maar zeker geen straf, het nog eens tot me te nemen.
-Mike Jansen & Maarten Luikhoven – Tribunaal (SF)
Prachtverhaal!!! Maarten Luikhoven ken ik niet zo goed, maar van Mike Jansen weet ik dat hij in samenwerking kan excelleren en uitstijgen boven zichzelf. Ik wil veel, heel erg veel, van dit soort verhalen, want de internationale allure is zeer hoog te noemen. Ik ben wel benieuwd wat wie welke inbreng in ‘Tribunaal’ is.
-Kelly van der Laan & Wendy Torenvliet – Het water kruipt waar het niet gaan kan (SF)
Volgens mij een nieuw duo en dan meteen al een indrukwekkende dystopie. Een wereld waarin ik zeker niet zo willen leven. Een angstwekkende maar ook romantische 1984 versie.
-Django Mathijssen – De schone slaapster symfonie (SF)
Magnifiek verhaal, magnifiek verteld en magnifiek gecomponeerd. Intiem en klein, maar oh zo groots, verteld verhaal over grootse muziek en uiteindelijk vernietigend. Hoe komt de man erop? Misschien doet het me zoveel omdat ik een groot Texel liefhebber ben, die de stilte, weidsheid en compacte miniatuur Nederland zo kan waarderen en mijn hele leven al kan omarmen.
-Hay van den Munckhof – Madeliefje (FA)
Ik ken Hay van den Munckhof niet goed genoeg om te kunnen bepalen of ‘Madeliefje’ een typisch verhaal is voor hem. Ik denk het niet, maar je weet het maar nooit. Ik heb er in ieder geval van genoten. De grijns ligt nog op mijn lippen, als ik dit schrijf.
-Laura Scheepers – De verdwenen vrouw (SP)
Laura Scheepers was al een paar keer aangewezen als nieuw talent. Nu, in een vrij simpele whodunnit, uit de negentiende eeuw, weet ze een aardig bovennatuurlijke twist te geven aan het detectiveverhaal en kan ik zeggen dat ik minder voorspelbare verhalen heb gelezen.
-Jaap Boekestein – Gratie voor de Vaas van de Krijgsmaagd (SF)
Op verschillende locaties en bij diverse gelegenheden, zegt Jaap dat hij al 385.000 woorden over Sergio Wilhelm Wang-von Luhfthoven geschreven heeft en nog wel even door kan. Die heb ik zeker en vast nog niet allemaal gelezen. Gelukkig verschijnen deze verhalen te pas en te onpas, dus wordt mijn honger regelmatig gestild. Toch ben ik zachtjes aan zeer benieuwd aan het worden, hoe die 385.000 ons uiteindelijk gaan bereiken. Een oneindige rij van verhalenbundels trekken aan mijn geestesoog voorbij. Wel… we wachten maar ongeduldig af. Zelfs het herlezen van dit verhaal (slechts ± 1200 woorden tellend), verzoet het smartelijk als verliezen aandoende, gevoel. Snel Jaap… nieuwe dosis!!!
-Debby Willems – Glazen tellen (HO)
Een uitermate eng verhaal. Uiteraard eerder gelezen in ‘Poe in de Polder’ (komt nogal eens voor in deze anthologie), maar verscheen ook al in 2014 in Insomnia. Hoe dan ook… ontzettend eng verhaal over een monster. Fijn om te weten dat het op je wacht!
-Frank Roger – De wachtkamer (SF)
Tijdreisverhaal met een typische Frank Roger twist. Ik denk dat als ik dit verhaal zou lezen zonder te weten dat het van Frank was, dat ik het zonder twijfel aan hem zou toeschrijven. In het buitenland zijn ze ook dol op Frank. Vertalingen in het Fins, Chinees, Grieks of wat voor taal dan ook, komen regelmatig op Facebook voorbij.
-Paul van Leeuwenkamp – Gesynchroniseerde bezieling (FA)
Paul van Leeuwenkamp publiceert niet overdreven veel, maar wat hij publiceert, is de moeite meer dan waard. Dit verhaal verscheen eerder in ‘Ganymedes 21’. In die recensie schreef ik al: ‘Fascinerend goed’ en daar sluit ik me na deze herlezing graag bij aan.
-Kelly van der laan – Geen weerstand (HO)
Heel mooi en gevoelig spookverhaal. ‘Over een spook dat steeds sterker ging spoken’, schreef ik destijds in mijn recensie van ‘Poe in de Polder’. Dus… prachtig!!!
-Mike Jansen – De bron (FA)
Prachtverhaal dat gelukkig tot ons komt via EdgeZero. Indien dat niet het geval was geweest, waren we weer verstoken gebleven van dit topverhaal, dat de achtste plaats in de Waterloper 2021 behaalde. Dat was dan wel weer meer dan jammer geweest. Ik blijf me dan steeds afvragen wat de eerste zeven dan wel weer niet voor topverhalen moeten zijn geweest.

En… daarmee komen we weer aan het eind van een prachtig jaar van fantastieke verhalen. Ik ben benieuwd of 2022 ook zo’n top jaar zal zijn, maar daar moeten nog weer even op wachten. Maar als ik mijn ervaringen van dat jaar eens na ga, dan moet het welhaast ook weer een topjaar geweest zijn. Er wordt zoveel moois geschreven in ons landje, dat het Mike Jansen weinig moeite zal kosten er weer een hele (dikke) EdgeZero mee te vullen.

Jos Lexmond