Martijn Kregting – Als werelden botsen (SF)
De tijdwever, boek 1
Uitgeverij Macc, Rijen (2023)
296 pagina’s; prijs 19,95
Omslag: Iris van Rossum
Met mijn vorige recensie heb ik het natuurlijk al uitgebreid gehad over boek 0 van De tijdwever, al komt ie hier en daar toch weer ter sprake in deze recensie!
Voordat ik mijn recensie begin over boek 1 van de trilogie, eerst even wat over Marcel Kregting. Hij is, tot nu toe, niet echt een boekschrijver, maar eerder een verhaalschrijver. Iets waarin hij behoorlijk succesvol was, en is. In Fandata.nl staan zevenentwintig verhalen van hem opgenomen. Dat wil niet zeggen dat dat al zijn gepubliceerde verhalen zijn. Wij van Fandata zijn de laatste om toe te geven dat wij compleet te zijn, Het is altijd mogelijk dat we het een en ander, tot nu toe, gemist hebben. Wij weten niet alles én we zien ook niet alles! Als je bedenkt dat Martijn in 1993 (als Martin Anderson) debuteerde met Een mooie zomer in SF Terra 119, dan heeft hij (uitgaande dat Fandata wel klopt), 31 jaar later, dus minder dan één verhaal per jaar geproduceerd! Niet heel erg veel, maar wel erg goede verhalen, dat dan weer wel. Als je er in slaagt twee keer de tweede plaats te behalen in een Harland schrijfwedstrijd… dan behoor je niet tot de kleintjes!
En zo… zo stuitte Martijn in 2019 op een verhaal, dat wel een boek moest worden en dat binnen afzienbare tijd een prequel van De tijdwever trilogie zou worden. Wanneer het een prequel werd, kan ik nauwelijks inschatten. Kwam dat besef tijdens het schrijven van Als een leven botst, of kwam het ergens tussen 2019 en 2023? Hoe het ook zij… deze omslag is in ieder geval een heel stuk beter dan de vorige, dat mag gezegd!
De prequel, zo zal ik het maar blijven noemen, heeft, buiten een prima verhaal, ook een stel prima hoofdrolspelers opgeleverd. Victoria, of Vic en Steffen Benson én het is nu, bij de start van deze trilogie, zes jaar na de gebeurtenissen in de prequel.
Als werelden botsen is een groot verhaal, dat zich in verschillende werelden afspeelt. Vele personen spelen een hoofdrol en bijrollen. Het zijn er zoveel (te) dat het bijhouden van wie wie was, een pittige klus bleek. Dat én de vele locaties, maakten het ook nog eens een wie en waar probleem. Misschien dat het handig geweest was, een lijstje achterin het boek bij te voegen met namen en plaatsen met onderlinge relaties. Als een welkom geheugensteuntje, zeg maar. Zelf had ik er ook last van. Een gewoon persoon zijn met een licht geheugenprobleem, was zelfs mij niet vreemd!
Martijn zegt zelf, in een reactie op Facebook op mijn recensie van Als een leven botst, dat de kritieken op Als werelden botsen net wat minder positief waren, dus is dat voor hem reden om met dank aan diverse opbouwende kritieken, deel 2 aan te scherpen! Zou hij dat wat er in bovenstaande alinea staat, bedoelen? Het moet haast wel. Ik zou niets anders kunnen bedenken.
Ondanks dat alles, boeide het verhaal me enorm en ik krijg steeds meer bewondering, meer dan ik al had, voor Martijn! Dit al schrijf ik, terwijl ik nog niet eens aan het eind ben in Als werelden botsen. Er wacht me dus nog het een en ander… en dus… door maar weer!
Achteraf gezien besefte ik ineens dat Martijn met zijn Als een leven botst een nog grotere roman afleverde, dan ik al dacht, maar toen nog ontzettend zoekende was naar het ware verhaal. Hij heeft het nu gevonden! Een en ander maakt dat ik heel erg uit ga kijken naar Boek 2 van De Tijdwevers. Deze trilogie gaat, als Martijn alle touwtjes strak in handen blijft houden, een hele grote worden. Mark my words!!!
Jos Lexmond