Verhalen Vertellers 6 (DIV)
Uitgeverij Macc, Rijen (2024)
242 pagina’s; prijs 19,95
Omslag: Tais Teng (Behorend bij het verhaal: Grootadmiraal Isabella keert terug van de Grensoorlogen)
Verhalen Vertellers 6 kwam, net als de vorige editie, met drietal andere boeken van Uitgeverij Macc tegelijk binnen. Dikke ellende vind ik dat altijd. Uiteraard niet dat ik er een hekel aan heb om ze te lezen, maar ik ben een van die sukkels die niet kan kiezen. Dus ik laat me, normaal gesproken, leiden door de volgorde van aankomst van de boeken, dus dat is dan ook meteen de volgorde van lezen. Lekker gemakkelijk! Maar als ze dus met vieren tegelijk, figuurlijk gesproken, door de bus komen, dan wordt het lastig voor me. Ik wil de een niet voor de ander voortrekken. Maar goed… uiteindelijk moet je toch kiezen. Alle vier tegelijk gaat ook niet. Maar… uiteindelijk was het toch niet zo heel erg moeilijk. Het mag gevoeglijk bekend zijn dat ik dol ben op anthologieën, dus was Verhalen Vertellers 6 gewoon nummer een! Maar… de rest komt er snel achteraan!!! Maar eerst eens even kijken naar de inhoud dezes…
– Tais Teng – Grootadmiraal Isabella keert terug van de Grensoorlogen (SF)
Het omslagverhaal! Grootadmiraal Isabella is niet alleen een prachtvrouw (zie omslag), maar ook een grootadmiraal met een groot hart. Prachtige korte vertelling met een prachttwist. Een een meer dan goed begin!
– Jaap Boekestein – Tussen de ruïnes van Yiune Yoi (SF)
Ah… weer een Sergio Wilhelm Wang-von Luhfthoven verhaal. Daar ga ik eens even wat rechter voor zitten. Bij gelegenheid heb ik al eens een keertje of twee, drie, of misschien wel meer, gezegd dat ik dol ben op de snaakse rakkerstreken van Sergio ben! Dit maal weer eens een lang verhaal! Kwijlend sla ik aan het lezen. Wat later… de slierten kwijl uit de mondhoeken deppend, moet ik wel even bijkomen van deze prachtige scam. Sergio die blut was en gestrand op een, door oorlogen, verwoeste planeet, heeft niet veel nodig om weer voldoende middelen te vergaren. Kon ik maar zo zijn! Zucht! Tevreden zijn… of gelukkig… wie maalt erom!!!
– Yvette Hazebroek – De Pot (SF)
Een verhaal met wat vraagtekens, zoals: waarom zou je in een rond ruimteschip niet kunnen verdwalen? Haar roman ‘Bay en de Piraenauten’ vond ik leuk, maar ik vrees dat ik dit verhaal niet heel erg hoog kan waarderen.
– Theo Barkel – Het Gelaat der Waarheid (SF)
Theo Barkel schreef een heerlijk schelmenverhaal met een prachtig en onverwacht einde. Dolle pret! Dat mag gezegd! De mensheid is gevlucht van de aarde en heeft zich op verschillende werelden gevestigd. De SMITHSONIAN is een drieënhalve kilometer lang ruimteschip waar een belangrijk artefact aan boord is. Bolle Berry, een louche maffiabaas op Tau Ceti, heeft zijn zinnen daarop gezet. Zoals gezegd… dolle pret!!!
– Johan Klein Haneveld – Systeemverandering (SF)
Systeemverandering is een prequel van ‘Het denkende woud’. Heel erg leuk verhaal van Johan. In de grond heel erg herkenbaar. Een dystopie, de apocalyps, maar het einde komt niet met een klap, maar zachtjes jankend. Hoe gaat onze hoofdpersoon hiermee om?
– Esther Geurts – Vluchten voor vuur (FA)
Een niet onaardige idee van wat best een aardig verhaal had kunnen worden. Maar nu is het er een van toch wel zeker twaalf in een dozijn. Vooral de bijna dezelfde benamingen (of namen): upra, urpa en surba, voor (denkelijk) familieleden (zussen, denk ik (twijfelend)) werken onnodig verwarrend. Weglaten en de volgende keer gewoon zussen (of wat dan ook) gebruiken. Dat is een van de eerste lessen die ik leerde van Annemarie van Ewyck (de legendarische hoofd-redacteur van Holland-SF, helaas al jaren niet meer bij ons), toen ik zelf begon met schrijven. Doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg! Het is ook al geen afgerond verhaal. Het lijkt me meer toe dat het een aanzet van een roman is. Is er bijvoorbeeld een relatie tussen de lavadraak en het beeldje van de huisdraak? Hoe gaat het verder met de Zandeilanden etc. etc.. Een geen einde als dit is redelijk frustrerend voor de lezer.
– Roger Kilmore – Het lachende schild (FA)
Een niet onaardig en humoristisch Fantasyverhaal. Het is alleen jammer dat het vrij voorspelbaar is. Al lezend zie je de gebeurtenissen al aankomen en bovendien gaat het min of meer als een nachtkaars uit. Wat verrassing en een leuke twist zou het behoorlijk ophalen!
– Joke Adam – Goed genoeg (FA)
Joke Adam verraste me behoorlijk met een origineel en schitterende Fantasy, waarin ze de corruptie en machtsmisbruik blootlegt in de tovenaarsopleiding. Een opleiding die er anders dan anders, maar wel veel reëler, uitziet dan in een ‘normaal’ Fantasy. Daarnaast is het ook nog eens een prachtig vader-zoon verhaal. Joke Adam bewijst hiermee andermaal haar kunnen!
– Roderick Leeuwenhart – Hamza en de Ratelende Dood (FA)
Roderick schreef dit Cirkelzee verhaal als een hommage aan Tais Teng. Je voelt aldus aan alle kanten de invloeden van Tais door de reten van dit verhaal sijpelen. Wat dat betreft is het een meer dan geslaagde poging, want het is een prachtig verhaal geworden met volzinnen als: “Hij nam haar in zich op als een kameel met lubberende bulten”. Schitterend!!! Grijnzen tekenen mijn lippen! Er is slechts één maar, en wel een waar het verhaal geen schuld aan draagt. De woorden ontsnappen soms aan de ketenen van de opmaak, waarna er een vreemde situatie ontstaat, zoals de fiere en alleen gelaten ‘E’ onderaan pagina 137 en de eenzame ‘n’, waar pagina 138 mee begint. Ook de koptekst ‘De statige cederwouden van de Maan’ hoort niet bij dit verhaal, maar bij het volgende… die van Tais Teng! Hoe vreemd, maar ook mooi, kan het niet zijn?
– Tais Teng – De statige cederwouden van de Maan (SF)
Alweer een onnavolgbaar en briljant verhaal van Tais Teng. De aarde ligt onder een vrijwel ondoordringbare schrootring, waar Elon Musk debet aan is. Ik ga er verder niets over vertellen, ieder verder woord is overbodig en papier- en pixelverspilling!
– Martijn Kregting – De toegang (HO)
Absoluut fascinerend verhaal wat de zin in het lezen van zijn twee boeken (‘Als een leven botst’ en ‘Als werelden botsen’) alleen maar toe doet nemen! Hoe dit verhaal zich verhoudt tot de twee boeken is nog wel even de vraag. Is het het begin, of is het een losstaand verhaal in hetzelfde universum? De tijd zal het leren. Beide boeken liggen reeds klaar ter recensie. Later dus… hopelijk niet veel, meer!!!
– Gé Ansems – De marist van Pelagus (SF)
Prachtig doordacht en humorvol verhaal over bomen, aliens, kabouter en een journalist. Ik ga er verder weinig over vertellen, dan dat het geweldig is en aldus een magnifieke afsluiting van deze anthologie is!
Als je de plussen en de minnen sommeert, dan kom je toch weer uit dat het alweer een geweldige anthologie is. De meeste verhalen zijn om te zoenen en nog eens te lezen Ik ben er met veel plezier mee bezig geweest! Het is een prima loot aan de stam van Verhalen Vertellers geworden! Rest mij te zeggen dat wat mij betreft Verhalen Vertellers 7 door kan komen! Gewoon doorgaan!!!
Jos Lexmond