Adrian Tchaikovsky – Kinderen van de ondergang

Adrian Tchaikovsky – Kinderen van de ondergang (SF)
Kinderen van de tijd 2
Iceberg Books, Amsterdam (2023)
Oorspr.: Children of Ruin, Tor UK (2019)
475 pagina’s, € 24,99
Vertaling: Lia Belt
Omslag: Macmillan Publishers International Ltd./Michael van Zijl

Als ik al bijna zonder woorden was (wat niet zo lijkt als je bijbehorende recensie van mij leest) na het lezen van Kinderen van de tijd, dan ben ik al helemaal sprakeloos na het lezen van Kinderen van de ondergang. Wat een prachtige SF is dit!!! Ik dacht bij het eerste deel al dat het haast niet mooier kon, maar dit tweede is het zo mogelijk wel! Het won de British Science Fiction Award 2019 en dat zegt al zeker weer iets over de kwaliteit dezes.

Kinderen van de tijd, maar meer nog, Kinderen van de ondergang hebben als meest belangrijke thema: communicatie. Tchaikovsky zelf schrijft: “Want als je naar een buitenaardse wereld ging en buitenaardse wezens ontmoet, dan horen die wezens in staat te zijn je begroeten”. Je kunt het ook omdraaien natuurlijk. Dan wordt het: dan horen de mensen in staat te zijn de aliens te begroeten. Het is natuurlijk maar wie wie het eerst ontmoet.

Hier is communicatie tussen spinnen en mensen belangrijk om samen op te trekken als volwaardige partners en dus zijn pogingen daartoe uitgebreid én intrigerend beschreven. En dat niet alleen, ook communicatie met andere wezens staat op een hoog plan. Niet alleen spinnen en mensen, maar ook een derde soort intelligente wezens wordt geïntroduceerd: De octopussen op Nod. Wat de communicatie nog eens een stuk ingewikkelder maakt. Nieuwe wezens met een andere taal, uit een andere bron en met weer geheel en al andere soort van ledematen, die er mede voor zorgen dat er een aantal dimensies aan toegevoegd worden. Dat alles maakt alles een stuk ingewikkelder, maar ook weer heel wat interessanter. Onbegrip en miscommunicatie leiden tot chaos en irreële uitingen als oorlog. Communicatie is dus iets universeels en daarmee blijkbaar een eerste levensbehoefte.

Verschillende verhaallijnen in verleden en toekomst maken dat je er je verstand bij moet houden. Dat maakt het extra ingewikkeld, maar tegelijk scheppen ze een volmaakt totaalbeeld dat in het verhaal gevangen is. Voor mij was dat lastig daar ik tijdens het lezen van een boek (ik heb het waarschijnlijk al vaker verteld), ook een anthologie, verhalenbundel of een tijdschrift lees en de verhalen al doende recenseer. Maar tijdens het lezen van Kinderen van de ondergang, heb ik maar die tijdelijk aan de kant gelegd om me geheel en al op dit boek te kunnen concentreren. Dat hielp. Normaal gesproken heb ik er geen last van, ik doe het al jaren zo, maar nu was het een stuk lastiger mijn gedachten erbij te houden.

Net als Olav Stapledon’s Laatste en eerste mensen, is dit een geschiedenis van de toekomst. En… wat voor een! Net als Laatste en eerste mensen, wordt de Kinderen van de Tijd trilogie, een herlezer bij uitstek Let op mijn woorden!!! Een boude uitspraak voordat ik zelfs het derde en laatste deel nog maar gelezen heb? Wel… voor mij kan het gewoon al helemaal niet meer kapot. Adrian Tchaikovsky zal van Children of Memory een ontzettend grote puinhoop gemaakt moeten hebben, om me die boude uitspraak terug te moeten laten nemen en dat is absoluut iets wat ik niet verwacht. Na deze briljante eerste twee delen is zulks welhaast een onmogelijkheid. We gaan er gespannen op wachten, op dat derde deel. Volgens Iceberg Books zal het begin 2024 verschijnen. Nog even gespannen afwachten dus en dan zullen we het weten! Time flies, maar nu toch even niet!!!

Nog even dit!!! Op de site van Iceberg Books (https://www.iceberg-books.nl/nieuws), las ik zojuist het volgende: De Hugo wordt algemeen beschouwd als de belangrijkste onderscheiding in sciencefiction. Naast prijzen voor beste boek, novelle, et cetera wordt ook een prijs uitgereikt voor beste serie, en die is dit jaar in oktober tijdens de 81e World Science Fiction Convention in Chengdu, China gewonnen door Adrian Tchaikovsky voor zijn Kinderen van de tijd-serie! Een prachtig resultaat voor een prachtige trilogie. Het doet me alleen nog maar harder verlangen naar het derde deel!!!

Jos Lexmond