Verboden Kleuren – Margriet Du Maine (JFA)
De Vier Windstreken, Rijswijk (2022)
349 pagina’s; prijs 16,99
Illustraties: Jade van der Zalm (Omslag)/John Rabou (kaart schutbladen)
Eigenlijk ben ik altijd op zoek naar nieuw verschenen, of nieuw te verschijnen Fantastiek. Zelfs als ik er niet naar op zoek ben. Driemaandelijks (maar daar zit geen echt vaste regelmaat in) plaats ik (of liever laat ik ze plaatsen) mijn bevindingen op de site van het NCSF (zie: https://www.ncsf.nl/recent-verschenen-en-verwachte-boeken/). Laatst liep ik tegen ‘Verboden Kleuren’ van Margriet Du Maine aan. Ik denk dat ik in al die jaren dat ik al rond speur een soortement van zesde zintuig ontwikkeld heb, want al zie je het er niet meteen aan af (okay, de kinderen hebben verschillende kleuren haar, maar dat zie je wel meer tegenwoordig), toch ben ik op zoek gegaan naar meer gegevens. En… bingo. De volgende tekst kwam tevoorschijn:
“De Udense Margriet Du Maine heeft een jeugdboek (12+) geschreven. Het boek getiteld ‘Verboden Kleuren’ verscheen deze maand bij uitgeverij De Vier Windstreken. Margriet is leerkracht in Oss en schrijft al jaren Fantasy boeken. Ze viel twee keer in de prijzen bij de Harland Awards Verhalenwedstijd met haar korte verhalen, terwijl ze ondertussen bleef werken aan haar debuutroman.”
Deze tekst vond ik op een onlineversie van het Udens Dagblad, waar Margriet zelf breed lachend (en met rode wangen) prijkt met een exemplaar van haar boek. Mooi!!! Harland Awards. Ha… daar moest ik meer van weten. Met dank aan Mike Jansen’s Meznir (uitslagen – site Mike Jansen (meznir.info), de site waar hij buiten zijn eigen besognes ook de uitslagen van Genre schrijfwedstrijden bijhoudt, had meer informatie over Margriet Du Maine. Ze behaalde de 9de plaats in de Harland Awards 2021 met ‘Zoete Wraak’, de 5de plaats in de Harland Awards 2020, met ‘Maan en oceaan’, de 28ste plaats in de Harland Awards 2018 met ‘Vuurzee’ en de 3de plaats in de Harland Awards 2015 met ‘De jongen met de gouden ogen’. Voorwaar reden genoeg om een recensie-exemplaar aan te vragen, welke ik ook prompt ontving.
Ik zeg niets te veel als ik zeg dat het een prima verhaal is. Een verhaal van een schrijfster, die hoge ogen gooide in de Harland Awards, waardig. Het is een verhaal met een idee zoals al vaker in Fantasykringen voorkomt en waar de bron wellicht in ‘De ban van de ring’ van J.R.R. Tolkien, of misschien nog wel ouder, zoals de Heilige Graal verhalen, ligt. ‘Verboden Kleuren’ is een verhaal over een queeste, een zoektocht, zo je wilt, naar gerechtigheid en naar erkenning van een volk dat onderdrukt, verdrukt en achtergesteld wordt. Het volk heet de Colorieten. Kind, een klein kind en lid van dat volk, met donkerblauwe haren en felblauwe ogen, wordt al sinds ze baby was verborgen gehouden in een weeshuis. Ze is inmiddels de oudste van alle kinderen in het weeshuis en Kind en het personeel zijn elkaar meer dan zat. Een vrouw die op bezoekt komt en haar laat ontdekken dat ze het weer kan beïnvloeden, neemt haar in huis en noemt haar Regen. Als hun huis wordt geplunderd, zint Regen op wraak en besluit ze de wereld in te trekken. In de bossen, waar hij zich schuilhoudt met een panter als gezelschap, ontmoet Regen de zwijgzame Wilg. Hij heeft groene haren en ogen, maar weet nog niet welke kracht hij heeft. Samen ontmoeten ze Bloesem, een jong meisje dat erachter wil komen waarom de soldaten haar broertje hebben meegenomen. Een baby, al heeft hij oranje ogen en knalrode haren, kan toch niet gevaarlijk zijn. Dan begint hun queeste.
Zoals gezegd… een prima verhaal, waar ik me prima in kon vinden. Het tikte sociale thema’s aan zoals racisme en had aldus een prima lading, plus ook nog de nodige spanning. Ik wil graag nog meer van Margriet zien. Keert ze nog eens terug naar de Colorieten? Of wordt het iets totaal nieuws. We gaan het afwachten. Misschien heeft ze wel weer een bijdrage voor de Harland Awards 2022, én misschien mag ik die dan wel lezen, als zijnde een voorselecteur…
Als laatste toch nog een opmerking over de publicatie van de beste verhalen van de Harland Awards. En niet allen de Harland Awards, maar ook andere, zoals de Waterloper. Sorry… misschien begin ik een ouwe zeur te worden, maar dat neem ik maar voor lief. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik wil toch graag een lans breken voor de fysieke publicatie van de eerste 10, 15, 20 of 25 (liefst 25) verhalen van die wedstrijd. Dat gebeurt nu niet en wie weet wat wij, als lezers, allemaal voor moois missen. Zoals bijvoorbeeld de derde plaats in 2015: ‘De jongen met de gouden ogen’ van Margriet Du Maine. Dat is nu voor altijd in de vergetelheid is geraakt, én het maakt nog wel deel uit van ‘Verboden Kleuren’. Doodzonde!!! Dat vind ik!!!
Jos Lexmond