Het denkende woud – Johan Klein Haneveld (YSF)
Godijn Publishing, Hoorn (2021)
226 pagina’s; prijs 17,99
Omslag: Imber Studio – Ralph Bunschoten
Johan Klein Haneveld is op zijn gemak bezig alle fantastieke genres te onderzoeken en er verhalen in te schrijven. Als ik het wel heb, heeft hij voor volwassen nu alle genres wel zo’n beetje gehad, op misschien Heroïsche, of High Fantasy na, wel gehad. En… niet onverdienstelijk, mag ik dan gerust wel zeggen. Voor het eerst maakt hij een uitstapje, met ‘Het denkende woud’, naar SF voor Young Adults. Er heerst volgens mij wel wat verwarring over de leeftijd waar de Young Adults in vallen, maar volgens mij is dat tussen 13 en 18 jaar. Althans… dat is mijn perceptie. Internet is daar ook niet heel erg eenduidig over. De Nederlandse Bibliotheek houdt het op 12 tot 18 jaar. Laten we ons daar dan ook maar aan houden, nietwaar?
Maar dan… ik ga het zelf toch wel wat nuanceren, want ‘Het denkende woud’ is mijns inziens toch meer voor de wat jongere Young Adults, dus de Young Young Adults. De term bestaat niet, maar voor achttienjarigen is het misschien toch iets te jeugdig. Het lijkt erop dat Lilian, een van de hoofdrolspelers, zeventien is (een paar maanden voor haar taakaanwijzing) maar aan haar gedragingen zou ik zeggen, dat Lilian een jaar of 15 a 16 zou kunnen zijn. Samel, haar jongere broertje is uiteraard jonger (Duh). Dus vandaar de plaatsing in het jongere segment van de Young Adult. Het is ook moeilijk voor de Young Adult gemeenschap om verhalen voor die hele groep te schrijven. Op die leeftijd is een verschil van 6 (tussen 12 en 18) jaar heel erg groot. Sommige kinderen van 16 zijn nog steeds kinderen, terwijl anderen al zeer volwassen overkomen. Dus… is het erg dat ‘Het denkende woud’ mijns inziens in de jongere sectie valt? Nee hoor… want het is een spannend verhaal wat boeiend verteld wordt. Ik ben zelf nog steeds kind met de Young Adults en ik heb ervan genoten. Johan weet wat hij doet en kan verhalen vertellen én dat wisten we al. Als je al 21 boeken (volgens de achterflap, ik heb ze niet geteld) gepubliceerd hebt, dan is dat op zich al bewijs genoeg.
Waar gaat het over. Wel… het is een item wat Johan na aan het hart ligt, namelijk het milieu. Hij heeft de milieubundel ‘Voorbij de storm’ samengesteld dat bol stond van de milieufictie en waarin meer dan eens, door meerdere auteurs, gewaarschuwd werd om onze planeet te behoeden. We hebben er maar een en het evenwicht is wankel en kan zomaar de verkeerde kant opvallen. ‘Het denkende woud’ kan je ook onder de milieufictie scharen, maar dan voor de jeugd. Wat een goed ding is, want de jeugd heeft de toekomst en steeds meer van hen gaan de noodzaak van een schone wereld inzien.
Lilian leeft in een paradijselijke wereld. Ze woont in een nederzetting van bomen (die met elkaar kunnen communiceren), elektronica en printbots. Speciaal ontwikkelde bomen zorgen voor voedsel, energie en alles wat maar nodig is, kan met een druk op de knop worden geprint. Lilian komt dus niets tekort, maar het eten (wormfilet en zetmeelpasta) is vrij eentonig en saai. Het systeem berekent precies hoeveel voedingstoffen eenieder nodig heeft. De nederzetting wordt strak in de hand gehouden en de jeugd mag veel, maar moet ook het een en ander. Studeren onder andere. Haar broer Samel is avontuurlijker dan zij en weet in het eerste hoofdstuk al behoorlijk in de problemen te komen, waar Lilian hem maar ternauwernood uit kan redden. Het woud, dat de wereld gered heeft van een milieuramp, is niet de enige leefomgeving. Er is verder op ook nog een koninkrijk dat het niet zo nauw neemt met het milieu. Er is ook sprake van een land waar nog dieren, die verder uitgestorven zijn, nog leven. Maar… er is ook iets vreemds aan de hand.
Het zijn allemaal ingrediënten die ervoor zorgen dat ‘Het denkende woud’ spannend en intrigerend is en leeftijd… ach… wie maalt er om. Dus oud en jong… aanschaffen en huiver mee van wat de mens de wereld nog meer aan kan doen.
Jos Lexmond