Het Heksenhotel – Anna van Praag (JFA)
Lemniscaat b.v., Rotterdam (2021)
171 pagina’s; prijs 15,99
Omslag & Illustraties: Marc Suvaal
Het ‘Heksenhotel’ heeft al een heel leven achter zich. Het verscheen voor het eerst al in 2008 bij Uitgeverij Leopold. Daarna heeft het blijkbaar jaren op (oude) leeslijst van de Canon van de Nederlandse Geschiedenis gestaan. Door dat soort opmerkingen word ik altijd getriggerd en ga ik op zoek naar de betekenis daarvan, maar helaas heb ik daar verder niets over kunnen vinden. Het lijkt in die Canon altijd en alleen maar over literaire meesterwerken van schrijvers van volwassenliteratuur te gaan. Het enige wat ik kon vinden is dat iemand zich afvroeg waarom ‘Het Heksenhotel’ daar dan op zou staan, want het verhaal speelt zich grotendeels in Ierland af. Dat was voor mij redelijk steekhoudend, al gaat het natuurlijk wel over een Nederlands (gebroken) gezin en al de perikelen die zich met gebroken zijn, als gezin, voordoen. Maar goed… tot zover over de canon.
Ik weet zeker dat ik de ‘klassieke’ uitgave in mijn bezit heb gehad, maar ik heb hem eigenlijk nooit eerder gelezen omdat er altijd andere boeken voorgingen. Waarom weet ik eigenlijk niet. Deze, door de auteur zelf, herziene uitgave leek mij een prima gelegenheid om dit verzuim te herstellen.
Waar gaat het over. Laura woont met haar zusje Elvie bij haar vader, omdat haar moeder, een wereldberoemde dokter voor haar werk steeds verder en langer van huis is. Vader en moeder besloten te gaan scheiden, omdat samenleven op deze manier vrijwel onmogelijk werd. Voordat haar moeder vertrok om een maand in Kaapstad te vertoeven gaf ze Laura op het vliegveld een dagboek met de woorden: “Misschien helpt dit een beetje, Laura”. Laura dacht van niet, maar begint toch aan haar dagboek. Mama mistte zelfs haar afscheidsmusical. Haar moeder had wel beloofd dat ze voor het einde van de vakantie weer thuis zou zijn en dan zouden ze samen nieuwe schoolspullen uit gaan zoeken omdat Laura na de vakantie naar het gymnasium zou gaan. Als haar moeder drie dagen weg is komt haar vader met de mededeling dat ze op vakantie gaan. Ze moeten ’s avonds bij de boot zijn. Laura dacht dat ze een cruise gingen maken en Elvie dacht aan Texel. Maar bij vader weet je het nooit. Bij al haar vrienden en vriendinnen weten ze al weken, zo niet maanden, van tevoren dat ze op vakantie gaan. Ze gingen naar Ierland. Wat moest een mens nu in Ierland. Ze eindigen in een suf en ook vreemd hotel zonder wifi. Ze kunnen alleen met mama in Kaapstad bellen via de telefoon in de lobby. Ze zijn niet alleen in het hotel, want er zijn ook allerlei mensen die er wonen. Wie woont er nu in een hotel. Het zijn vreemde mensen. Het blijken allemaal heksen te zijn die Midzomernacht aangrijpen om rituelen uit te voeren en rond en over kampvuren te springen. Laura voelt zich vreemd genoeg steeds meer thuis in het Heksenhotel en kan steeds beter met de bewoners overweg. Ze mag paardrijden en meedoen met het Vollemaansfeest en andere rituelen. Totdat…
Het begint vrij rustig en alles lijkt koek en ei in dat hotel in Ierland. Samen met Laura word je in slaap gesust, maar tegelijkertijd voel je dat er iets niet in de haak is, maar je kunt er geen vinger achter krijgen. Langzaam neemt de spanning toe.
In eerste instantie werd ik zelf ook in slaap gesust en kreeg het idee dat het verhaal een beetje doorkabbelde. Ik had me al voorbereid dat het als een nachtkaars uit zou gaan. Niets was minder waar. Blij dat ik het alsnog gelezen heb. Geen idee wat de aanpassingen en of dat het er beter is op geworden tussen 2009 en nu, maar eigenlijk hoef ik dat ook niet te weten. Het verhaal is, zo goed als, prima zo en zeker aan te raden. Er is maar een ding op aan te merken. Het verhaal is doorspekt met dagboekfragmenten, maar buiten die fragmenten lijkt het af en toe ook verder geschreven als een dagboek. Het is niet storend of zo, maar het viel me meermalen op.
Jos Lexmond