De coronacrisis raakt iedereen en dus ook de schrijver van Nederlandstalige sciencefiction en fantasy. Niet alleen omdat de verhaalideeën over virusuitbraken allemaal de prullenbak in konden, maar vanwege de regelgeving om het virus in te dammen, werden alle Comic Cons, SF-cons en fantasy festivals afgelast. Ook HSFcon gaat niet door! Wanneer ze weer georganiseerd worden, is onduidelijk. Zelfs als de regelgeving volgend jaar wordt versoepeld, blijft het de vraag of de organisatoren achter de festivals dan nog bestaan.
Voor veel Nederlandstalige genre-auteurs zijn de Comic Cons en fantasy festivals echter de belangrijkste afzetmarkt. Boeken van de kleinere uitgevers komen namelijk niet in de boekwinkels te liggen. Om lezers te bereiken moeten schrijvers ze dus in eigen persoon opzoeken. Sommige auteurs waren zelfs heel succesvol in het verkopen van hun boeken op deze evenementen. Was het omdat ze zo goed waren in het afsteken van hun verkooppraatje? Kwamen ze sympathiek over? Sloten hun boeken gewoon goed aan bij het publiek dat op zulke dagen langs de kramen liep? Als ze vertelden dat ze op een dag tien of zelfs meer boeken verkocht hadden, was dat in elk geval geen uitzondering. Zij missen nu een flink deel van hun omzet.
Ik geef eerlijk toe dat ik wel eens jaloers op ze was. Voor mij was een festival dag al een groot succes als ik drie of vier boeken wist te slijten. Om dat te bereiken, moest ik vaak ver reizen met het openbaar vervoer en dan uren achter een kraam staan zonder dat ik zelf kon lezen of schrijven. Na een weekend op pad te zijn geweest, had ik steevast pijnlijke voeten en kon ik niets anders dan op de bank ploffen. Dat de evenementen zijn afgeblazen, ervaar ik daarom persoonlijk niet als een grote ramp. Wat het me kostte, woog toch al nauwelijks op tegen de opbrengst. Toch zal ik in de toekomst weer acte de présence geven op de festivals, want er zijn altijd lezers die graag een gesigneerd boek kopen en met andere auteurs praten is altijd inspirerend. Bovendien liggen ook mijn boeken niet in de boekwinkel en dus zijn deze festivals de enige plek waar nieuwe lezers ze eventueel kunnen ontdekken.
In de tussentijd zoek ik naar andere manieren om mijn lezerspubliek te vergroten. Ik denk dat het nogal kwetsbaar is wanneer je als schrijver afhankelijk bent van evenementen die door anderen worden georganiseerd – dat blijkt maar weer in deze crisis. Mijn uitgevers zien dit gelukkig ook in. Zij hielden dit voorjaar online festivals, waar ik ook aan kon meewerken. Verder publiceerde ik altijd al verhalen in bundels en tijdschriften, schreef ik essays en recensies, en tekende ik een stripverhaal ‘Schrijversperikelen’. Daarnaast experimenteer ik deze maanden met advertentiecampagnes op Facebook. Hoe succesvol die zijn, weet ik op dit moment nog niet.
Zo proberen we als Nederlandstalige genre-auteurs in deze moeilijke tijden onze boeken te slijten. Helaas hebben we geen enorme marketingbudgetten en worden we niet gesteund door bekende reclamebureaus. Dus lopen we het gevaar van het netvlies van onze lezers te verdwijnen. Uit het oog wordt dan uit het hart. Wil jij ons helpen dat lot te ontkomen? Wacht dan niet op het volgende festival of con, maar bestel onze boeken bij de boekwinkel of bij de uitgever – je kunt ze altijd later meenemen om te laten signeren. En laat op Hebban of Goodreads een recensie of een beoordeling achter. Deel eens een bericht dat we op sociale media plaatsen. Als we weten dat de lezers ons niet zijn vergeten, krijgen wij weer meer enthousiasme om door te schrijven. En daar is het ons, schrijvers en lezers, natuurlijk om te doen.
Dit artikel, door Johan Klein Haneveld, is eerder verschenen in HSF (2020/3).