De schaduwmot – Francesca Gibbons & Chris Riddell (JFA)
Een Klok van Sterren 1
HarperCollins Holland, Amsterdam (2020)
398 pagina’s; prijs 17,99
Oorspr.: A Clock of Stars: The Shadow Mot – (HarperCollins Publishers LLC, Londen – 2020)
Vertaling: Angelique Verheijen
Omslag: HarperCollins Publishers LLC/Chris Riddell/Pinta Grafische Producties
Helaas zijn door lichamelijke ongemakken (waar ik verder niet op in zal gaan) een aantal recensies blijven liggen, waardoor ze wat later aan de beurt zijn. Het is zeer onterecht dat dit gebeurd, maar er is helaas niets aan te doen. Maar… ze komen allen aan de beurt, dat beloof ik. Een welke is blijven liggen is: ‘De schaduwmot’ en dat heeft niets te maken met de kwaliteit van het boek. Sterker nog… ik ben al sinds het eerste deel van de Klifkronieken (‘Voorbij voorbij het Diepe Woud’ samen met schrijver Paul Stewart) in 2000 verscheen, een grote fan van hem. Ik kan niet precies de vinger leggen op het waarom. Zijn zwart/wit pentekeningen zijn vrij simpel, doch aandoenlijk, maar toch behoorlijk gedetailleerd en zijn kleurenplaten zijn, vind ik dan wel, over het algemeen, adembenemend. Kijk maar eens naar deze omslag van ‘De schaduwmot’. Ik word er welhaast weer verliefd op. Ofschoon hij veel samen deed met Paul Stewart in verschillende reeksen, heeft hij zelf ook wel het een en ander solo op zijn naam staan en heeft hij ook samengewerkt met Neil Gaiman. Nu dus de samenwerking met Francesca Gibbons. Deze laatste werkte als een copywriter bij een marketingbureau, voordat ze daar vertrok om zich te concentreren op haar carrière als kinderboekenauteur. ‘De schaduwmot’ is dan ook haar debuut als schrijfster.
En wat voor een! Voor hetzelfde geld (en dat meen ik oprecht als een compliment), had er Paul Stewart kunnen staan. Je merkt aan niets dat het een debuut is en je wordt meteen het boek en het avontuur ingezogen.
Imogen en Maria maken kennis met Mark, de nieuwe vriend van hun moeder. Als er een grote mot achter de gordijnen ritselt wil Mark de held zijn en zijn nieuwe vriendin redden van de mot door deze te willen pletten. Imogen wil dat met alle macht voorkomen en om dat te doen als Mark haar opzij wilde schuiven om bij de mot te komen, stampte ze met alle macht die ze in zich had op de punt van zijn piepschoen. Mark vloekte en haar moeder was halverwege een standje, toen Imogen met haar elleboog de achterdeur opende en met de mot tussen haar handen de regen in rende. Mam schreeuwde haar achterna, maar Imogen rende door naar het einde van de tuin en zette de mot op een blaadje, waarna de mot zijn vleugels driemaal opende en sloot alsof hij “dank je wel”, wilde zeggen. Terug in huis moest Imogen van haar moeder haar verontschuldigingen aanbieden, maar ze zei: “Je kunt niet zomaar iemand vermoorden. Zeg dat maar tegen Mark.” Als moeder samen met Mark vertrekt en oma op komt passen, gaan ze gedrieën bij de oude mevrouw Haberdash op bezoek. Bij Huize Haberdash horen tuinen, waarin de bomen bijna bezwijken onder de oprukkende klimplanten en hier treft Imogen de mot weer aan die hen gevolgd is. Imogen maakt op de manier van doen van de mot, dat ze wil, dat ze haar volgt en brengt Imogen naar een grote boom met een deur erin. En de deur leidt naar…
En dan begint het verhaal wat je in de verte wel zou kunnen vergelijken met ‘De Kronieken van Narnia’ van C.S. Lewis en ook weer niet natuurlijk. Maar het is wel net zo geweldig leesvoer dat ik het een ieder kan aanbevelen. Het is nu maar wachten op het tweede deel, maar wanneer dat komt… geen idee. Ik heb nog nergens een aankondiging gezien. Als het maar niet te lang duurt!
Jos Lexmond