Einstein. De fantastische reis van een muis door ruimte en tijd – Torben Kuhlmann (JSF)
(Armstrong – Einstein: Die fantastische Reise einer Maus durch Raum und Zeit – NordSüd Verlag AG, Zürich (2020))
De Vier Windstreken, Rijswijk (2020) Een Vier Windstreken Prentenboek
128 pagina’s; prijs 19,95
Vertaling: Joukje Akveld
Illustraties: Torben Kuhlman
Nadat ik ‘Armstrong. De avontuurlijke reis van een muis naar de maan’ had gelezen schreef ik uiteraard een ontzettend positieve recensie die ik eindigde met de zin: “Dit soort verhalen doet een oude SF lezer genieten en ik kan niet wachten tot er weer een nieuwe Kuhlman verschijnt. Hopelijk is het weer een muizenverhaal en ik ben nu al benieuwd over wie het dan zal gaan”. Ik kon destijds niet bevroeden dat het over Einstein en tijdreizen zou gaan, anders was ik bij voorbaat al enthousiast geweest. Toen ik een aantal maanden geleden las dat ‘Einstein’ zou gaan verschijnen, werd ik inderdaad heel erg enthousiast en kon haast niet wachten tot het daadwerkelijk verscheen. Het kostte me heel wat moeite om ‘Einstein’ nog even te laten liggen, want ik werk namelijk de recensieboeken op volgorde van binnenkomst af en er lagen er dus nog een paar te wachten. Maar toen was het eindelijk zo ver. Toch moet ik eerlijk toegeven dat ik stiekem al wel in een verloren kwartiertje als vast naar de prenten heb gekeken. Die waren, zoals verwacht, weer schitterend. Ik was al verliefd op de muis vanwege ‘Armstrong’ en ‘Edison’, maar de crush werd alleen maar sterker. Ik was meer dan blij en oplucht toen ik ‘Einstein’ voor het echt ter hand kon nemen.
Het verhaal dan. Het muisje, dat vreemd genoeg nog anoniem is, had op zekere dag een groep mensen afgeluisterd. “Het grootste kaasfeest ter wereld”, had de een gezegd. “Met uit elke land de fijnste kazen”, had een ander beweerd die nogal professorachtig had geklonken. Toen de professor even niet oplette, had de muis een folder uit zijn aktentas gepikt. Camembert, Brie, Goudse kaas, emmentaler, cheddar , pecorino… De snorharen van de muis waren gaan trillen bij de gedachte aan zoveel kaas. Hij zou naar het grote kaasfeest gaan. Na de reis, verbeeld met een schitterende dubbelpagina prent, komt onze muis aan op het grote kaasfeest aan. Maar helaas… net een dag te laat en het grote kaasfeest is voorbij. Hij treft alleen nog een dikke muis aan die knabbelend op een stukje harde kaas bovenop een kist ligt. Op de vraag van onze muis waar het grote kaasfeest is krijgt hij op spottende toon terug: “Dat was gisteren, Einstein. Je bent een dag te laat.” Luid smakkend likt hij zijn pootjes af. Onze muis: “Maar ik heb een lange reis gemaakt om hier te komen.” De volgevreten muis: “Nou, dan kun je maar beter de tijd terugdraaien.” Deze laatste opmerking van de dikke muis is de trigger voor onze vriend om dat te gaan proberen. Teruggaan in de tijd! Hij doet wat pogingen in die richting door bijvoorbeeld de klokken stil te zetten om te kijken of je daarmee de tijd stil kunt zetten. Maar dat werkte dus niet. Na wat omzwervingen komt hij bij een klokkenwinkel en daarmee bij een oude klokkenmakersmuis die hij vraagt: “Wat is… tijd?”
Dat is het begin van het maken een tijdmachine door onze muis en zijn tijdreis naar het verleden, maar niet naar het grote kaasfeest. Prachtig verhaal en evenzo prachtige prenten die meer dan eens dubbele pagina’s beslaan. Zelfs is in het verhaal ‘De tijdmachine’ van H.G. Wells een beetje verstopt, maar daar hoef je niet eens heel erg goed voor op te letten. Als je het verhaal kent (en wie kent dat nou niet?) dan zie je het zo. Al en met een heerlijk verhaal en eigenlijk wil ik alleen maar mijn eerste zinnen nogmaals herhalen: “Dit soort verhalen doet een oude SF lezer genieten en ik kan niet wachten tot er weer een nieuwe Kuhlman verschijnt. Hopelijk is het weer een muizenverhaal en ik ben nu al benieuwd over wie het dan zal gaan”. Mag ik dan misschien de volgende suggestie doen? ‘Asimov. Het fantastische verhaal van een muis en de robots.’ Lijkt me goed te doen, nietwaar?
Jos Lexmond