Lockdown – Peter May (SF)
Xander Uitgevers, Haarlem (2020)
335 pagina’s; prijs 21,99
Oorspr.: Lockdown (Riverrun, Londen – 2020)
Vertaling: Irene Goes, Anne Jongeling & Kees van Weele
Omslag: Head Design/Getty Images
Het begeleidende schrijven bij Lockdown meldde dat het boek al in 2005 geschreven is en dat de uitgever het destijds een nogal onrealistisch verhaal vond. Vandaar dat het boek in een la verdween. Ik vond dat vrij grappig. Wij sciencefiction-liefhebbers zijn nogal wat bizarre toestanden gewend, nietwaar? Wij hadden nou niet echt opgekeken van een paar miljoen doden als gevolg van een H5N1-besmetting, oftewel vogelgriep. Niet als je gewend bent aan bijvoorbeeld allesverwoestende meteoorinslagen, wereldwijde overstromingen, buitenaardse invasies, zombies en wat dies meer zij. In de ‘normale’ literatuur had men het misschien inderdaad wel als onrealistisch kunnen ervaren. In onze tijd en middenin de COVID-19-pandemie, moet iemand zich het boek van Peter May herinnerd hebben en het ijlings uit de la gehaald. Bij Xander zette men er ook de vaart in, want het zou je maar gebeuren dat de pandemie zomaar over zou zijn. Er werden er maar liefst drie vertalers tegenaan gegooid om de klus maar zo snel mogelijk te klaren. Het resultaat is er dan ook wel naar.
Goedbeschouwd is Lockdown geen SF-roman, maar door de dystopische setting heb ik er toch voor gekozen het onder te brengen in dat genre. Het is meer een misdaadroman die zich afspeelt tegen de achtergrond van een H5N1-uitbraak van Bijbelse proporties. Het verhaal speelt zich af in een Londen dat het middelpunt is van deze wereldwijde pandemie en dat in algehele lockdown is. In het gehele Verenigd Koninkrijk loopt het aantal dodelijke slachtoffers op tot vijf miljoen. Geweld en onrust vieren hoogtij en niemand is veilig. De ziekenhuizen liggen overvol, lijken worden in massagraven in parken begraven en hulpdiensten staan machteloos. Tegen deze achtergrond van angst, wanhoop en het verdriet speelt Lockdown zich af.
Lambeth is een district in Londen. Het postzegeltje groen dat al jaren getracht was te behouden voor de bewoners van Lambeth, was door een noodwet gedoemd te verdwijnen om plaats te maken voor een nieuw te bouwen geïmproviseerd noodziekenhuis waar de ter dood veroordeelde zieken een warme plek konden krijgen voordat ze in de koude grond begraven zouden worden. Op het bouwterrein waar naarstig gewerkt wordt om de zeer krappe deadline te halen, wordt een tas gevonden met de schone botten van een meisje van ongeveer tien jaar oud. Die tas lag er gisteren nog niet. Rechercheur Jack McNeil heeft ontslag genomen bij de politie, ligt in scheiding en maakt zich zorgen om zijn zoon, die het virus opgelopen lijkt te hebben. Op zijn laatste dag op het werk wordt hij erop uitgestuurd om de moord op het kind op te lossen. De dader doet er alles aan om McNeil tegen te werken en in een uitgestorven en desolaat Londen begint een race tegen de tijd.
Tijdens het lezen van dit verhaal hield ik regelmatig de adem in. Zeker tegen het eind kon ik het niet meer wegleggen voordat ik het met een zucht kon sluiten en ontspannen. Vooral het verhaal tegen de achtergrond van een allesverwoestend virus en de lege straten van Londen maakten het superrealistisch, zeker nu we een voorbeeld hebben hoe dat zou kunnen zijn. Zoals eerder gezegd is het niet echt SF, maar brengt de setting het tot een deelnemer van het fantastische genre. Wat mij betreft een regelrechte aanrader!
Jos Lexmond