Theo Barkel – Het Chagrijnige Slagzwaard (FA)
Uitgeverij Macc, Rijen (2015)
211 pagina’s; prijs 15.95
Omslag: Bar Productions
Waarom ik destijds ‘Het Chagrijnige Slagzwaard’ niet ter recensie had aangevraagd… Joost mag het weten. Maar verwacht ook geen wonderen van Joost, hij zal het hoogstwaarschijnlijk ook niet weten. De meest plausibele verklaring is waarschijnlijk dat ik destijds, net zoals eigenlijk altijd wel, tegen een chronische achterstand van nog te lezen recensieboeken en nog te schrijven recensies aankeek en aangezien Fantasy mijn minst favoriete genre binnen de fantastische lectuur is, zal ik het dus aan me voorbij hebben laten gaan. En dat is natuurlijk mijn eigen gemis geweest. Nu heb ik dus de kans om het in te halen. Theo benaderde me of ik interesse had in zijn tweede deel en gelukkig had ik wat ademruimte (wat wilde zeggen dat de stapel nog te lezen recensie boeken redelijk afgenomen was) en heb ik meteen: “Ja” gezegd. Theo was zo vriendelijk om het eerste deel eraan toe te voegen zodat ik daar ook kennis van kon nemen en aldus niet onvoorbereid aan het tweede deel behoefde te beginnen. Waarvoor dank natuurlijk. En bij dezen dan mijn reactie in de vorm van een recensie. Alsnog, dus…
Miurghan de Magiër krijgt de opdracht van koning Sinda om een onoverwinnelijk magisch zwaard te creeëren. Hij twijfelt omdat zo’n soort zwaard het machtsevenwicht wat er is tussen Garma- Potanesië en Sinda-Potanesië dusdanig zou kunnen verstoren. Maar de zak met gouden munten en vooral niet koning Sinda tegen het harnas te willen jagen geven de doorslag en hij smeed het magische zwaard. Miurghan heeft een plannetje om de macht van het zwaard te beperken. Maar natuurlijk gaat er wat mis met de toverspreuk en het magische zwaard kan spreken en is niet blij met het feit dat hij door Miurghan gecreëerd is. Op zijn best kan je zeggen dat hij zeer chagrijnig overkomt. Op het moment dat Miurghan zijn fout wil proberen te herstellen, wordt de tovenaar ontdekt door een draak die hij zijn vuur heeft afgenomen en vervangen heeft door water, zodat de draak nu ijskoud water spuwt. Miurghan wordt gedwongen te vluchten en het zwaard achter te laten. De draak krijgt het aan de stok met het zwaard en gaat er uiteindelijk vandoor omdat hij het met woorden niet kan winnen van het magische zwaard en laat het zwaard vloekend en scheldend achter tot het in slaap valt.
Hiram een boerenknaap van amper zestien jaar oud, heeft de koe van zijn vader laten verdrinken in de sloot en wordt door zijn vader rigoureus de deur uitgezet. Hij kan pas terugkeren als hij de koe kan betalen, met rente. Hij besluit zijn geluk te zoeken aan het hof van de koning, niet wetende dat deze een toernooi heeft uitgeschreven, waarbij de hand van prinses Simané de hoofdprijs is. Op weg naar het paleis vindt hij het zwaard en dat is het begin van grootse en vooral grappige avonturen.
‘Het Chagrijnige Slagzwaard’ is met de nodige humor geschreven en vooral het zwaard zelf is soms hilarisch te noemen. Het verhaal zit vol vondsten en meer dan terecht wordt Theo Barkel door sommigen vergeleken met Terry Pratchett. Persoonlijk vind ik dat Theo Barkel toch meer een eigen unieke stijl heeft en eigenlijk met niemand anders vergeleken kan worden dan met zichzelf. Sommige vondsten in het verhaal zijn geweldig en laten je al lezend grinniken. Het enige dat je nog wilt na lezing van ‘Het Chagrijnige Slagzwaard’ is gewoon een net zo leuk vervolg. En die wens is reeds vervuld. ‘De wraak van Nairghan’ is het tweede deel en is via de webshop van Uitgeverij Macc te koop. Kortelings de recensie daarvan op deze site!
Jos Lexmond