Het Schaduwjaar – Kim Liggett (YFA)
Van Goor | Uitgeverij Unieboek | Het Spectrum bv (2019) Best of YA
395 pagina’s; prijs 18,99
Oorspr.: The Grace Year (St. Martin’s Publishing Group, New York (2019))
Vertaling: Merel Leene
Omslag: Kerri Resnick & Marieke Oele
Young Adult is bedoeld om het gat op te vullen wat er was tussen de boeken voor de wat oudere jeugd en voor volwassenen. Het is iets van de laatste jaren en ik zou gewild hebben dat het er ook in mijn tijd al was geweest. Zoals ik al eens verteld heb, was ik rond mijn twaalfde jaar klaar met de jeugdbibliotheek. Ik had alles was ik wilde lezen (en inmiddels ook wat ik niet wilde lezen) door mijn ogen gehaald en was toe aan nieuwe uitdagingen. Ik kreeg speciale dispensatie om naar de volwassenenafdeling over te stappen en dat heb ik geweten. In mijn onschuld, en enthousiasme, nam ik willekeurige boeken, waarop de sticker met het bolletjeslogo dat aanduidde dat het SF was, mee. Soms pakte dat goed uit, maar ook nogal eens verkeerd. Als je als twaalfjarige Philip K. Dick, James Ballard of Kurt Vonnegut voor je kiezen krijgt, dan zou je het lezen er wel eens helemaal aan kunnen geven. Ik snapte er niets van. Waar waren de vrolijke onbezorgde SF verhalen gebleven? Gelukkig nam ik ook geregeld een Jack Vance, Robert Sheckley, Eric Frank Russell en Harry Harrison mee naar huis en gelukkig wortelden die wel in de vruchtbare grond van mijn leeshonger. Trouwens… met Dick en de anderen is het uiteindelijk ook wel goed gekomen, maar dat heeft toch nog wel een paar jaar geduurd.
Young Adult als tussenstation was dus zeer welkom geweest. Niet de YA vampierromans van moeder en dochter Smith, of de boeken van Julie Kagawa of die van Holly Black en Cassandra Clare, daar heb ik allemaal niet heel erg veel zin in. Maar boeken als ‘Het Schaduwjaar’ van Kim Liggett, daar lust ik wel pap van.
De wereld, waarin dit verhaal zich afspeelt, kan je ongeveer voorstellen als de wereld van de Amish in de negentiende eeuw in de Verenigde Staten van Amerika. De mannen maken de dienst uit en de vrouwen worden in alle gevallen onderdrukt. Er heerst een bijgeloof dat vrouwen in hun jonge jaren over een magische kracht beschikken om mannen te verleiden en andere vrouwen gek van jaloezie te maken. De meisjes worden op hun zestiende jaar de wildernis in gestuurd om hun Genadejaar door te brengen in een ommuurde verblijfplaats. Wat er daarbinnen gebeurd weet niemand. Niemand praat erover, want dat is verboden. Maar de verblijfplaats van de meisjes wordt wel omsingeld door stropers, die hun uiterste best doen de meisjes te vangen. Wat ze met die gevangen meisjes doen… dat zal ik hier in het midden laten en verder niet op in gaan. Dat moet je zelf maar lezen. Maar dat het gruwelijk is… dat mag je absoluut van me aannemen. Na het Genadejaar, dan kunnen de meisjes, die het overleefd hebben. weer terugkeren naar de gemeenschap en mogen ze trouwen, kinderen krijgen en dienstbaar zijn aan de gemeenschap. Hun magie is dan verdwenen.
Tierney James is zo’n meisje. Ze is vrij en ongebonden en fladdert door het leven. Maar dat fladderen is zo afgelopen als haar Genadejaar begint. Het wordt voor Tierney een gevecht op leven en dood, maar ze vindt ook de liefde van haar leven. Ze moet zich opnieuw uitvinden om zichzelf en een aantal anderen te redden en te zo proberen om te overleven.
Ik was zeer onder de indruk van dit verhaal. Het heeft veel meer diepgang dan de romantische en coming of age verhalen die ‘normale’ YA boeken hebben. Ik las dat ‘Het schaduwjaar’ verfilmd gaat worden. Ik ben meer dan benieuwd. Hij staat al op mijn ‘To Watch’ lijstje.
Jos Lexmond