De Verdwenen Zeekrijgers – Catherine Doyle

Stormwachter-2_De-verdwenen-zeekrijgers_cover-512x801.jpg

De Verdwenen Zeekrijgers – Catherine Doyle (JFA)
Stormwachter 2
Uitgeverij Fantoom (2019)
296 pagina’s; prijs 17,99
Oorspr.: The Lost Tide Warriors (Bloomsbury Publishing Plc., Londen – 2019)
Vertaling: Maria Postema
Omslag: Manuel Šumberac

Het moet nu maar eens zachtjesaan gaan gebeuren, vind ik. In gedachten zie ik een aantal wenkbrauwen van de lezers dezes vragend omhoog krullen. Nou… mijn tweede jeugd, die mag onderhand wel eens beginnen. Een aantal mensen zeggen dat er geen tweede jeugd is en dat je het met de eerste gewoon moet doen en als die voorbij is… dan is ie voorbij. Nou… daar ben ik het niet echt mee eens. Zoals ik al eerder memoreerde in de recensie van het eerste deel van de Stormwachter: De Kaarsenmaker van Arranmore, voel ik me in mijn geest nog steeds jong genoeg (ondanks dat ik oud genoeg ben om een opa voor mijn kleinkinderen te zijn) om van jeugdboeken te kunnen genieten. En zeker boeken als deze. Het is geweldig om te zien hoeveel goede kinderboeken er weer in 2019 verschenen zijn en waarvan ik er al een aardig aantal heb mogen lezen. Het is onvoorstelbaar dat kinderen van tegenwoordig boeken lezen saai vinden en liever op die stomme telefoons zitten te pielen. Het is niet voor niets dat de leesvaardigheid van de jeugd ver onder de maat blijft en dat we in Nederland zelfs het laagst scoren van zevenenzeventig landen. Van een kwart van de vijftienjarigen is de leesvaardigheid zo slecht dat ze niet als mondige burgers kunnen functioneren. Schrijnend en verbazingwekkend. Ik weet zeker als ik zelf deze leeftijd zou hebben, dat ik weer voor boeken zou kiezen. Laatst las ik een opmerking van Guido Eekhaut dat men boeken lezen maar moest gaan verbieden, dan zouden mensen wel weer aan het lezen slaan. Want alles wat verboden is… dat wordt weer aantrekkelijk. Prima opgemerkt!Nienke de Jong verwoordde het als volgt in haar Column in het AD: “Lezen is geen gore soep achterover klokken omdat je vijf minuten pauze hebt. Lezen is een vorstelijk vijf gangendiner waarbij je steeds andere smaken proeft. Ik gun iedereen de levensvreugde die ik uit lezen haal. Hoe het mijn leven verbetert en verrijkt”. En zo is het maar net!

Zo… even wat frustratie gespuid. Lekker. Maar goed… weer over tot de orde van de dag. ‘De Verdwenen Zeekrijgers’ dus. Fionn Boyle werd Stormwachter van Arranmore in het eerste boek van deze reeks. Het is net een half jaar na de gebeurtenissen, als Arranmore overspoeld wordt door duizenden angstaanjagende Zielsluipers. Fionn staat machteloos tegenover dit leger. Hij is de magie van de Stormwachter kwijt en nu het geheugen van zijn opa, de vorige Stormwachter, steeds slechter wordt, staat hij er samen, met zijn vrienden Sam en Shelby, verder alleen voor. De eilanders vertrouwen er niet meer op dat Fionn erin slaagt om de legers van Dagda, de Merrows, op te roepen. Het is een heel gedoe om Golvenlokker op te sporen in handen te krijgen en in handen te houden. Maar Fionn kan niet eens op de Golvenlokker blazen om zo de Merrows op te roepen. Hij is niet uitverkoren, maar wie is dat dan wel? Intussen komen er steeds meer Zielsluipers op Arranmore en de eilandbewoners maken zich op om zich staande te houden tegen de invasie van de monsters.

Spannend tot de laatste pagina en ook, op een gegeven moment, zeer ontroerend. Al zal ik niet zeggen wat er dan zo ontroerend was. Dat moeten jullie zelf maar lezen. Ik heb er in ieder geval van genoten. Als ik het goed geïnterpreteerd heb, dan zal Stormwachter totaal uit vier delen gaan bestaan, we zijn dus op de helft. Het derde deel, ‘The Lightning Tree’, wordt in het Engelse taalgebied in juli 2020 verwacht. Het is dus maar weer geduld hebben.

Jos Lexmond

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *