Oase – Nico De Braeckeleer (YSF)
Adem IV (en slot)
Bakermat, Mechelen (2019)
316 pagina’s; prijs 15,95
Omslag: Peer de Maeyer
Altijd weer jammer als een reeks die je prima bevalt aan het einde komt. Eigenlijk wil je niet dat het ooit ophoudt, maar toch komt aan alle goede dingen een eind. Zo ook aan de Adem reeks. Maar niet voor er weer pak aan actie voorbij kwam.
Het begint allemaal vrij rustig. Voor zover je een gigantische zandstorm, waar Sky, Colin, River en Jazz in terecht dreigen te komen en voor hun eigen gevoel niet meer uit zullen komen, rustig kunt noemen. Nog net voordat de storm in alle hevigheid losbarst bereiken ze Civitas. De tienduizend bewoners, die onder een gigantische koepel leven en eigenlijk weinig of geen idee hebben van wat er zich buiten de koepel afspeelt, noemen het zelf de Oase. Onze vier helden, na hun enerverende tocht door ijs, tsunami, vuurstorm, ijselijk besmettelijke ziekten en dodelijke bendes die woongebieden terroriseren, worden er liefdevol opgevangen. Na het ondergaan van medische en psychologische testen krijgen ze gezamenlijk een huisje aangeboden en moeten Jazz, Colin en Sky weer naar school. River begint aan een baantje (waar ze overigens weinig zin in heeft) in een horeca gelegenheid. De vier kunnen eindelijk tot rust komen. Colin en Sky verdiepen hun liefde voor elkaar en Jazz wordt dikke vrienden met het AI systeem van de Oase. Allen, behalve River, hebben het zeer naar hun zin in de Oase en willen er eigenlijk niet meer weg. Het verhaal kabbelt daarna een beetje voort en diept de karakters van de vier vrienden nog wat verder uit. Maar dan. Is de Oase wel zo vredig, sociaal en veilig als het lijkt? Is het werkelijk een Utopia zonder intriges en achterkamertjes politiek waar men het beste met de wereld voorheeft? Geen samenleving is ideaal en ook de Oase vertoont scheurtjes, maar hoe groot zij die, of zijn het in werkelijkheid scheuren?
Hoe dan ook… het is dan snel gedaan met de betrekkelijke rust. Als River een boodschap stuurt aan de andere drie dat ze het niet kan aarden in de Oase en opnieuw de natuur is ingetrokken, komen Jazz, Sky en Colin erachter dat er iets niet klopt aan de boodschap en moeten de drie weer vol in actie.
‘Oase’ is in alle opzichten een prima, logische en ook spannende afsluiting van de Adem tetralogie. Geen losse draadjes meer te bekennen. In zijn nawoord zegt Nico dat hij met moeite afscheid neemt van Jazz, Colin, Sky en River. Als je zo tussen de regels doorleest komt bij nooit meer terug in de wereld van de vier. Dat is jammer natuurlijk, maar ook wel begrijpelijk, al zijn er waarschijnlijk nog genoeg verhalen te vertellen in hun wereld. Het is natuurlijk niet zo dat de aarde nu gered is van de ondergang, maar er is wel hoop op een betere toekomst en dat is ook wel iets. En wie weet… wie weet laat Nico zich nog wel eens overhalen terug te keren naar de wereld van onze vier helden, of naar die van hun kinderen natuurlijk, om hen nieuwe avonturen te laten beleven. De aarde is er groot genoeg voor en problemen zijn er nog voldoende, dus mogelijkheden genoeg.
Voorlopig heb ik meer dan genoten van de Adem reeks. Nog niets van gelezen? Maar snel beginnen dan maar met ‘Tsunami’. Je zult er geen spijt van krijgen.
Jos Lexmond