William Wenton en de Orbulatoragent – Bobbie Peers (JSF)
William Wenton 3 (en slot)
Gottmer Uitgevers Groep b.v., Amsterdam (2019)
240 pagina’s; prijs 16,99
Oorspr.: Orbulatoragenten – (H. Aschehoug & Co., Oslo – 2017)
Vertaling: Femke Muller
Omslag: Bart Bus/Suzanne Nuis
Ik schreef al bij de recensie van het eerste deel, dat Bobbie Peers tegen de verwachting in niet afkomstig uit het Engelse taalgebied, maar uit Noorwegen bleek te komen. Of liever… hij is Noors-Brits en een regisseur en scenarioschrijver. Dat nogmaals gezegd hebbende, moet ik meteen maar bekennen een beetje (nou ja… een beetje) dom te zijn geweest. Jawel… dat kan! Ik heb namelijk op de een of andere manier het tweede deel: ‘William Wenton en het Cryptoportaal’ gemist. Het kan zijn dat ik het in 2018 wel besteld heb als recensie exemplaar, maar niet gekregen en er verder ook niet meer over nagedacht. Maar… het is waarschijnlijker dat ik het niet bestelde, omdat het aan mijn aandacht ontsnapt is. Het was alleszins de bedoeling, want ik had meer dan genoten van het eerste deel.
Hoe het ook zij… ik heb het dus gemist en ik merkte het vrijwel meteen toen ik aan dit derde en laatste deel van William Wenton begon. Meestal heb ik wel wat moeite om er weer in te komen bij trilogieën, waarbij er zeker een jaar tussen de delen zit. Er zijn teveel andere boeken en verhalen tussendoor geconsumeerd om goed te kunnen weten waar een eerder deel (of delen) alweer over ging(en). Een korte terugblik, of een: ‘Wat er tot nu toe gebeurde’ samenvatting wordt door mij dan meestal hogelijk gewaardeerd.
Maar goed… William Wenton is dus een van de slimste codebrekers in de wereld. Hij komt daarmee in aanraking met het instituut voor Post Humaan Onderzoek in Engeland, waar nieuwe generaties robots ontstaan en de deuren tegen je praten. Er zijn zelfs Roddel-o-bots die alles in de gaten houden wat er in het Instituut gebeurd, gezegd en geschreven wordt. Een soort van Big Brother is watching you. Het verhaal begint, of liever, gaat verder, in Londen waar het half vier s’nachts is en waar de Big Ben rustig de tijd weg tikt. Er klinken voetstappen en een man met een breedgerande hoed en een lange jas voelt in zijn jaszak en vindt uiteindelijk een klein deurtje, niet groter dan een luciferdoosje. Hij strijkt met zijn bleke hand over de kalkstenen muur en klikt het stalen deurtje vast. Met een serie klikjes en mechanische schokjes begint het deurtje te groeien totdat het het formaat van een gewone deur heeft. De man opent de deur, stapt naar binnen en trekt de deur dicht. Na een poosje komt de man weer naar buiten. Hij heeft iets in zijn handen wat in een vuile doek gewikkeld wis. Hij verdwijnt in het donker en is stil. De klok van de Big Ben staat stil.
Intrigerend stukje tekst, nietwaar? Maar het wordt nog interessanter. William Wenton krijgt thuis een piramide door de post bezorgd en het avontuur barst los. Er is een enorme puzzel op te lossen en het verhaal voert ons door ondergrondse tunnels en naar de bodem van de Stille Oceaan.
Heel erg leuk avontuur, maar zeker niet te lezen zonder de andere twee delen. Het missen van deel twee ging nog, vond ik, maar als ik het eerste deel niet gelezen had, had ik geen kaas kunnen maken van dit derde en laatste deel. Nog niets van gelezen? Dan de hele reeks aanschaffen. Indien wel de andere twee delen gelezen… dan van dit laatste deel genieten!
Jos Lexmond