Upgrade – Lara Reims (JSF)
Rémi versie 1.0
Hamley Books (2019)
338 pagina’s; prijs 19,95
Omslag: Sly Fox Cover Designs – Lauren Dawes
Lara Reims… voordat ik ‘Upgrade’ van haar las, had ik nog nooit van haar gehoord. Ik sta er altijd weer van te kijken dat een schrijver of schrijfster zomaar ineens debuteert, zonder ooit ergens een kort verhaal te hebben gepubliceerd (voor zover ik weet), dus eigenlijk zonder enige schrijfervaring en zonder dat beginnersfouten gecorrigeerd worden, een boek weet te produceren. In dit geval is ook al meteen niet één boek, maar waarschijnlijk een trilogie. Het tweede deel ‘Black out’ staat al voor oktober aangekondigd.
Qua verhaal viel het echter helemaal niet tegen en zeker niet als ik het las als mijn jongere ik, die ik nog steeds op kan roepen en zeker tijdens het lezen van dit soort boeken voor jongens van deze leeftijd. Maar natuurlijk las ik altijd door zijn ogen mee, als de volwassene die ik nu eenmaal ben en alhoewel ik als de tiener niets te klagen had, heb ik als volwassene toch nogal wat vragen bij het verhaal en vind ik de wereld die Lara Reims ons voorschotelt toch her en der nogal rammelen, maar daarover later meer.
Rémi (hij heet waarschijnlijk niet voor niets zo) is een jongen van een jaar of dertien (schat ik), die nogal eenzaam is. Zijn ouders zijn constant aan het werk of op reis en zijn oudere zus, Roos, staat op het punt het huis te verlaten en houd zich meer op met vrienden en vriendinnen, dan met haar broertje. Als op een dag hun huis door een ontploffing verwoest wordt en waarbij zijn ouders en zusje voor zijn ogen omkomen, dan is Rémi echt alleen. Hij wordt ontvoerd en door een supersonische trein vervoerd naar het mysterieuze Creodroom, een koepelstad op een eilandje niet ver van de kust van Groenland. Daar is de wetenschap haar tijd ver vooruit en daar lijkt alles mogelijk te zijn. Techniek voelt als magie en de robots zijn net mensen. Alles waar een tiener over droomt, is hier werkelijkheid. Voor het eerst voelt Rémi zich thuis. Maar ook in het Creodroom is niet alles goud wat er blinkt.
Zoals gezegd een jongensboek waar alles inzit, waar je als jongen (maar ook als meisje) van kunt genieten in een spannend verhaal. Maar… het is geen Young Adult! Op de achterflap staat, ik herhaal het nog maar even: ‘Alles waar een tiener over droomde…’ en dat is het. Een boek voor tieners. Verhalen voor Young Adults gaan normaal gesproken toch een stapje dieper dan dit. Iets wat me als volwassene nogal stoorde was dat, ondanks er wel steeds op teruggekomen werd, er nogal luchtig over gedaan werd dat de jongen wel eens een ernstig trauma opgelopen kon hebben omdat zijn ouders en zusje opgeblazen waren. Nee… de hoogbegaafde Rémi moet een student worden in het Creodroom en dat was het dan.
Laten we het dan eens over het Creodroom zelf hebben. Een koepelstad op een eilandje voor de kust van Groenland en hoe komt Rémi daar? Juist… met een trein natuurlijk, vanuit Nederland (andere kinderen komen uit stations in Frankrijk en Denemarken). Ik weet niet of jullie wel eens gekeken hebben wat de afstand Nederland – Groenland is, maar dat is een heel eind en er ligt nauwelijks land tussen. Dus… rara politiepet. Een treintunnel onder de Atlantische Oceaan, onder, of langs, Engeland en IJsland, een dikke 3.000 kilometer? Maximale diepte van de Noordelijke IJszee: 5,5 kilometer? Dat gaat de tijd wel een beetje heel erg ver vooruit, denk ik zo. Bovendien… waar en hoe verstop je zo’n station?
Dan de koepelstad zelf. Gefinancierd door grote internationale bedrijven, maar kan je dan nog zoiets bouwen zonder dat de rest van de wereld er iets van merkt? Hoe krijg je, een behoorlijke stad, in the middle of nowhere, van energie, water, grondstoffen en voorraden voorzien? Een dergelijke koepel verwarmen bijvoorbeeld zodat er bomen en planten kunnen groeien boven, of rond, de poolcirkel, dat heeft nogal wat nodig.
Al dat soort dingen wordt niet verklaard. Er wordt maar vanuit gegaan dat zoiets op zo’n plek gewoon functioneert, bestaat en met een trein door een tunnel te bereiken is, waar (alweer) de wereld geen weet van heeft en wat door een jochie als Rémi, min of meer, ongemerkt heen en weer te bereizen is. Sorry hoor, maar dat gaat er bij mij niet in. Verhalen en werelden moeten kloppen, naar mijn mening, want anders wordt het ongeloofwaardig. Rammelt de wereld… dan rammelt je verhaal, voor welke leeftijd het dan ook is.
Jos Lexmond