Armstrong. De avontuurlijke reis van een muis naar de maan – Torben Kuhlman (JSF)
(Armstrong – Die abenteuerliche Reise einer Maus zum Mond (NordSüd Verlag AG, Zürich – 2016))
De Vier Windstreken , Rijswijk (2016)
112 pagina’s; prijs 19,95
Vertaling: Joukje Akveld
Illustraties: Torben Kuhlman
Als ik de naam Torben Kuhlman alleen al lees, word ik helemaal blij. Vorig jaar las ik als recensie exemplaar ‘Edison. Het mysterie van de muizenschat’ en werd meteen helemaal verliefd op de muizen van Kuhlman. Toen ik dus de aankondiging las van Armstrong, nam ik voetstoots aan dat het een nieuw boek was en bestelde het zonder maar enigszins verder te kijken dan mijn neus lang was. Mijn hart sprong op toen het door De Vier Windstreken toegewezen werd en toen het afgeleverd werd door de postbode zag ik pas dat de originele vertaling uit 2016 stamde en dit exemplaar de tweede druk uit 2017 was. Het kon me allemaal niets schelen. Het was voor mij als nieuw en bladerde haastig en gretig door de pagina’s. Net als in ‘Edison’ stond het bol weer bol van de schitterende illustraties, soms zonder tekst, maar weer net zo briljant. Ik moest me dwingen het weg te leggen en het rustig te lezen als het aan de beurt was volgens de volgorde van binnenkomst die ik gebruikte bij het recenseren. Dat leek me we zo eerlijk ten opzichte van een ieder. Maar ik kon me geregeld niet inhouden en nam stiekem steeds weer een paar blikken in het boek en de verliefdheid werd steeds heviger. Toen het eindelijk aan de beurt was om gelezen te worden had ik de afbeeldingen al een paar keer door mijn ogen heen gehaald en was er inmiddels klaar voor om nu het verhaal, uiteraard nu in combinatie, met de plaatjes tot mij te nemen.
Dit verhaal staat natuurlijk dichter bij Science Fiction dan ‘Edison’. Uiteindelijk zal je wel lezen waarom. Als je een beetje oplet natuurlijk want het is een vrij summiere opmerking die het hem doet. Ik ben benieuwd of je het ziet. Zo niet… laat het me dat dan weten en ik verklap het alsnog.
Het verhaal opent met een dubbele pagina afbeelding van een muis die in 1954 op een zolderkamer (denk ik) op een stapel boeken door een telescoop naar de maan kijkt. Elke nacht keek hij door zijn sterrenkijker en van de maan kreeg hij maar geen genoeg. Hij probeerde andere muizen enthousiast te maken voor de maan, maar die zagen er alleen maar een grote kaas in. Teleurgesteld blijft hij alleen achter en vind een envelop tussen zijn papieren. Er zat een toegangskaartje voor het Smithsonian in. De kleine muis onderneemt de reis naar het museum met daarin een afdeling voor muizenvliegtuigen. Een oude muis wacht hem op en verteld hem de geschiedenis over de vliegende muizen die er vroeger waren. De kleine muis staarde de oude muis met open mond aan. “Ik word de eerste muis op de maan!” riep hij opgewonden.
Zo begint het verhaal van de muis die naar de maan gaat. Hij volgt colleges voor mensen op de universiteit, bouwt zijn eigen maanraket, zijn ruimtepak en uiteindelijk…
Prachtig verhaal en prachtig verwoord en prachtig getekend (geschilderd). Dit soort verhalen doet een oude SF lezer genieten en ik kan niet wachten tot er weer een nieuwe Kuhlman verschijnt. Hopelijk is het weer een muizenverhaal en ik ben nu al benieuwd over wie het dan zal gaan.
Jos Lexmond