Apollo – Johan Vandevelde (JFU)
Wolfsangel 1
Van Halewyck, Kalmthout (2017)
381 pagina’s; prijs 19,99
Omslag: Onbekend
Een idee. Daar begint het mee. Een idee, daarna de uitwerking en daarna maar zien wat de wereld er van vindt. In eerste instantie, toen ik het boek begon te lezen, vond ik het idee nogal onwaarschijnlijk. Maar aan de andere kant… is de landing van een buitenaards ruimteschip in je achtertuin ook niet onwaarschijnlijk, of dat in je nek gebeten wordt door een vampier, een zombie op je ingewanden loopt te kauwen. Dus wat is onwaarschijnlijk nou helemaal? Maar een staatsgreep bij onze zuiderburen door een ultrarechtse groep die in no time de touwtjes in handen neemt… toch twijfel bij ondergetekende. Hoe kan zo’n grote operatie geheim blijven in deze tijd waarin de geheime diensten wel overal hun voelhorens hebben zitten. Hoe kan het zijn dat iedereen in zo’n ultrarechtse groep zijn mond houdt. Er moet toch haast wel iemand zijn die zijn mond voorbij praat. Zo stond ik erin toen ik aan ‘Apollo’ begon. Nogal sceptisch dus.
Maar dat was heel erg snel over. Er ontrolde al heel snel een spannend verhaal waarbij de geschiedenis zich herhaalde. Het ontstaan van Nazi Duitsland, maar dan gesitueerd in onze tijd. Een tijd waarin communicatie, sociale netwerken en oppervlakkig gedrag de boventonen lijken te voeren. Om het Nationaal Socialisme in deze tijd te introduceren is toch een briljante vondst. Johan Vandevelde had ook een boek over de Tweede Wereldoorlog kunnen schrijven, maar dat was lang niet zo effectief geweest als een verhaal dat zich in onze tijd afspeelt. Zeker ook in het oog houdende dat de gehele wereld op dit moment een ruk naar rechts aan het maken is. Hongarije, Oostenrijk, Italië, maar ook hebben we zojuist de verkiezing van Jair Bolsonaro gehad in Brazilië gehad. Deze grapjurk treedt op 1 januari 2019 aan als president en net zoals zijn Amerikaanse collega, mafkees Trump die dames ‘by the pussy’ wil laten grijpen, ontkent hij de klimaat verandering en is van plan, buiten corruptie en misdaad hard aan te pakken (door de schuldigen zelf dood te willen schieten), het gehele Amazone gebied te ontbossen en er landbouwgrond van te maken. Een mens als ik houdt zijn hart vast. Waar moet dit heen?
Johan Vandevelde geeft daar het eerste boek van ‘Wolfsangel’ antwoord op en waarschuwt de wereld en dan vooral de Belgische (en hopelijk) ook de Hollandse jeugd voor wat er kan gebeuren.
Het verhaal gaat over Jarne. Hij heeft geen vader, maar twee mama’s. Zijn beste vriend Nathan Kouris heeft Griekse ouders en samen met hun klas op school gaan beiden op sneeuwklas naar Oostenrijk om te skiën. Terwijl ze daar zijn, komt het nieuws van de staatsgreep op de Oostenrijkse televisie. De verboden Partij voor Natie en Orde heeft de macht gegrepen en de Koninklijke familie is naar Frankrijk gevlucht. Frank Devenne is de leider van de PNO, hij is een oud-generaal die nog heel erg veel invloed in het leger had en datzelfde leger kon mobiliseren voor zijn zaak. De sneeuwklas wil niets liever dan meteen naar België terugkeren en de volgende dag zetten ze koers naar huis. De Belgische grenzen zijn dicht en hun spullen worden minutieus onderzocht. De Belgische vlag is veranderd. De gele balk in het midden toont nu een wit omrande zwarte cirkel met in het witte gedeelte een Wolfsangel. Een Wolfsangel is een runensymbool dat in de Tweede Wereldoorlog als symbool gebruikt werd door de NSDAP en ook door de Nederlandse tak van de SS.
Teruggekomen merken Jarne en Nathan dat de teugels steeds strakker aangehaald worden. Andersdenkenden en raddraaiers verdwijnen in kampen en ook de beide mama’s van Jarne en de Griekse ouders van Nathan worden uiteindelijk het slachtoffer van het regime.
Jarne en Nathan sluiten zich aan bij het verzet.
Zoals gezegd… een bijzonder spannend verhaal wat zeker vervolgen behoeft en hopelijk door heel erg veel jeugd gelezen gaat worden. Ik heb wat getwijfeld of ik het in de Young Adult of Oudere Jeugd zou toevoegen. Maar gezien Jarne en Nathan beiden veertien zijn, zou ik toch zeggen: Oudere Jeugd. Maar absoluut voor beide partijen niet te versmaden. Volgende deel graag!
Jos Lexmond