De Schaduw van de Sha – Overstekers deel II; Petra Doom; Uitgeverij Lannoo NV, Tielt; 2018; 510 blz.; € 19,99; covereontwerp DPS Design & Prepress Studio; omslagbeeld Shutterstock; auteursportret Koen Broos
Prinses Mirabel krijgt in dit tweede deel van de reeks ‘Overstekers’ weer heel wat te verduren. Ze dreigt haar huis en bedrijf te verliezen en wordt betrokken bij een strijd om de macht in de stad Westpoort, een strijd waarbij niet alleen Overstekers betrokken zijn, al die mythische wezens die via een Portaal naar onze wereld zijn overgestoken. Er is zelfs een mens bij betrokken, bekend met de aanwezigheid van Overstekers in onze wereld, zelfs een aantal van hen, de sha en tezcats, in zijn macht heeft.
Goed gecomponeerd ontwikkelt het verhaal zich naar een climax waarbij niet alleen Westpoort wordt bedreigd, maar ook Mirabel zelf en haar vrienden en kennissen. Ondertussen worstelt Mirabel met haar band met de daimon Ronban, de mysterieuze ‘connectie’ waardoor ze, zelf zonder magie, toch macht heeft. Uiteraard wordt aan het eind het eerste gevaar bezworen en worden de vragen gesteld waarop het vervolg antwoord moet gaan geven. Heeft de mens ooit ook magie gehad? En waarom zijn ze die kwijtgeraakt? Wie probeert de Portalen te sluiten? En waarom?
Goed gecomponeerd, makkelijk leesbaar, kleurrijk, sympathiek en… ja, knus, in die zin dat het altijd vriendelijk en gezellig blijft. Mirabel heeft een soort van groente- en fruitbedrijfje, met een boomgaard waarin heel wat gesnoeid wordt en waar pluksessies worden georganiseerd. Haar vriendin en huisgenoot, de vormveranderaar Terya, is dierenarts en het dierenwelzijn staat hoog op de agenda en is nadrukkelijk aanwezig. De Partij van de Dieren is er niets bij. En daarnaast is Mirabel ook mediator, en zelfs wanneer er hel en verdoemenis dreigt, er doden vallen en de wereld op instorten staat, blijft ze zoeken naar een compromis, blijft ze in gesprek. En uiteindelijk worden meningsverschillen opgelost met een goed gesprek met een kop warme thee.
Daardoor krijg je af en toe het gevoel sneller dóór te moeten lezen, omdat er – ook al is De Schaduw van de Sha leuk en leesbaar – toch belangrijkere dingen zijn, waaronder belangrijkere fantastische boeken.
De flaptekst stelt dat De Schaduw van de Sha onafhankelijk van het eerste deel, Een Kracht ontwaakt, gelezen kan worden, maar je kunt de boeken toch beter na elkaar lezen, want anders mis je toch een aantal nuances.
(Paul van Leeuwenkamp)