Vlucht – Blake Crouch (SF)
Karakter Uitgevers, Uithoorn (2018)
303 pagina’s; prijs 19,99
Oorspr.: Run (CreateSpace Independent Publishing Platform – 2011)
Vertaling: Ireen Niessen
Omslag: Mark Hesseling Design
Blake Crouch leerde ik kennen door uiteraard de ‘Wayward Pines’-trilogie en ‘Dark Matter’ te lezen, allen verschenen bij Karakter en allen horror met een meer of mindere vleug sciencefiction. Een combinatie die me wel ligt en Blake Crouch is dan ook een schrijver die me ligt. Zijn verhalen zijn niet literair hoogdravend, maar wel lekker spannend en af en toe ook een beetje eng. Prima voor tussendoor of op vakantie, of als je maar een beetje ontspanning door spanning nodig hebt.
Ik was daarom weer bijzonder geïnteresseerd in ‘Vlucht’ en ging er eens goed voor zitten, in de handen wrijvend van voorpret. Ik werd niet teleurgesteld. Actie volop. Enge momenten ook volop aanwezig en een goed verhaal dat je constant onder spanning hield. Zelfs op de rustige momenten.
Het gaat over Jack en zijn gezin. Jack Colclough en Dee, zijn vrouw en de kinderen Naomi en Cole zijn op de vlucht. Waarvoor weten ze eigenlijk niet, maar wat Jack wel weet is dat ze achter hem aankomen. Dat staat vast. Ze komen op hem jagen om hem en zijn familie uit te schakelen. Een golf van bizarre moorden trekt door het land. Een agent richt een bloedbad aan, er zijn schietincidenten op scholen, hevige opstanden breken uit in gevangenissen. Het land wordt overspoeld door onbegrijpelijke, agressieve
uitspattingen. Dat is alles nog maar vijf dagen geleden. Gisteren viel de elektriciteit uit en nog maar een paar dagen geleden riep de president het volk op tot kalmte. Vandaag hoort Jack zijn naam op de radio en iedereen die genoemd wordt, moet worden gedood. Ze moeten weg. Ze slaan op de vlucht.
Het verhaal begint zenuwachtig en je zit er meteen goed in. Je weet net als Jack en zijn gezin niet wat er aan de hand is, maar je voelt de dreiging en je krijgt zelf ook de neiging je boeltje te pakken, voldoende eten en drinken, en weg.
Daarna wordt het allemaal wat voorspelbaar. Als het gezin op weg is en de bush bush ingereden is, raken benzine, eten en water op. Maar het lot is hen gunstig gezind. Ze vinden een verlaten hut in de middle of nowhere, waar voldoende eten en drinken aanwezig is zodat ze zich veertien dagen kunnen redden. Vlakbij een beek met voldoende vis. Een paar dagen later weet Jack een eland neer te schieten en, verrassing… hij weet voldoende van slachten om het beest in mootjes in de diepvriezer te krijgen. Held van de familie natuurlijk. Als je erover nadenkt is dat misschien wel een beetje kort door de bocht. Ook de oorzaak van de moorddadige bendes is misschien wel lichtelijk ver gezocht en als die oorzaak ineens weg is… (hoezo en waarom). dan is het boek uit.
Maar goed, ze kunnen niet lang in de hut blijven. De veilig geachte haven moet verlaten worden als ze ontdekt worden door een bende niets ontziende religieuze fanaten met motorzagen. Ze weten te ontsnappen en hun vlucht gaat verder. Er komen nog heel wat gruwelijkheden op hun pad, waar ik zelf af en toe best mijn tenen voor bij elkaar kneep, al ben ik best wel wat gewend inmiddels.
Zoals gezegd… soms wat simpel, maar uiterst effectief. Ik hield regelmatig mijn adem in en leefde behoorlijk mee met de familie op de vlucht. Dit soort verhalen mogen ze me altijd wel onder de neus schuiven. Dit is een wat ouder boek van Couch. Het origineel stamt uit 2011. Ik denk bij gebrek aan modernere verhalen. Er zijn er nog voldoende onvertaald, waarvan er zeker nog wel een paar fantastisch zijn, dus ik zou zeggen: vertalen maar!