Bay en de Piraenauten – Yvette Hazebroek (YSF)
Uitgeverij Macc, Rijen (2018)
257 pagina’s; prijs 16.95
Omslag: Maarten de Bruin
‘Bay en de Piraenauten’. Het is het debuut van Yvette Hazenbroek dat ik met veel plezier gelezen heb. Als het debuut al zo goed is en ze heeft goesting om door te schrijven, dan kunnen we nog heel wat van haar verwachten. Yvette (1989) schrijft al vanaf jonge leeftijd. Tijdens de middelbare school schreef ze voor de plaatselijke jongerenkrant en won de aanmoedigingsprijs van een Flevolandse schrijfwerdstrijd. Na een studie journalistiek en stages bij verschillende regionale dagbladen vertrok ze voor vijf maanden naar New York voor een master Media & Arts. Bij thuiskomst schreef ze voor verschillende muziektijdschriften. Voorwaar een prima basis om te schrijven, zou ik zeggen. Maar dan moet je het ook maar doen.
‘Bay en de Piraenauten’ is wat je noemt een Steampunk roman. De steampunktijd in Nederland heeft niet heel erg lang geduurd. Een paar jaar slechts met als waarschijnlijk hoogtepunt de uitgave van ‘De Stoomvlinder’ (The Difference Engine) van William Gibson en Bruce Sterling bij Meulenhoff in 1992. Een van de eerste uitgaven, en hoogtepunten, in dit subgenre was ongetwijfeld ‘De Tijdmachine’ van H.G. Wells. Op dit moment is het eerste deel van ‘Mortal Engines’ van Philip Reeve verfilmd door Peter Jackson (The Lord of the Rings) en die film gaat 13 december in Nederland in première. Het ziet er waanzinnig uit en misschien is het wel de revival van de Steampunk.
Hoe dan ook… ‘Bay en de Pireanauten’ gaat over Bay (voluit: Bayenne). Ze woont bij de familie Veskan in Venida, een luchtstad in het Zevende Luchtruim. Bay is niet zomaar het eerste het beste meisje. Ze leeft een vrij leven. Ze smokkelt queriosa en ze is net als haar broertje Plum een luchtkind. Luchtkinderen kunnen dingen die normale kinderen niet kunnen en lopen daarom constant gevaar te worden ontvoerd door Piraenauten uit het Tiende Luchtruim. Haar pleegbroertje Plum wordt gestolen en Bay wordt door de familie Veskan min of meer verbannen omdat ze bang zijn dat zowel Bay als hun echte dochter Meriska ook ontvoerd zullen worden. Bay zweert dat ze Plum terug zal vinden en naar zijn ouders terug zal brengen. Ze trotseert schrootzoekers en superstormen, de Inquisteur van Staalheuvel. ontmoet luchtsigeuners en moet zich door verschillende Luchtruimen heen vechten om haar doel te bereiken.
‘Bay en de Piraenauten’ is een fris en een rollercoaster avontuur dat geen moment verveeld en waarvan je het jammer vindt dat het alweer uit en over is, als je het boek dichtslaat. Is er dan niets
mis mee? Jawel, toch wel. Yvette maakt toch wel wat beginnersfouten. Waarom noem je luchtsigeuners niet gewoon luchtzigeuners. Zo’n wijziging voegt niets toe aan het verhaal. Luchtzigeuners zegt precies wat het zijn: zigeuners in de lucht. Of queriosa bijvoorbeeld. Wat is er mis met curiosa? Als je het queriosa noemt wordt het ineens niet iets anders. Niet meer doen dus. Wat er wel gedaan moet worden is wat meer uitleg over de wereld. Om een voorbeeld te noemen: Als de ballon van Bay naar beneden valt is er duidelijk zwaartekracht. Waar komt dat vandaan? Is er een aarde onder alle luchtruimen? Waar komen grondstoffen vandaan? Hoe zweven de luchtsteden? Hoe werken de Luchtruimen? Dit zijn allemaal dingen die ik mezelf afvraag tijdens het lezen en die leiden me af. Het verhaal is prima, maar aan Worldbuilding schort er nog wel het een en ander.
Bovenstaande vragen nemen niet weg dat ik Bay graag nog eens terug zou zien in een nieuw avontuur, weliswaar met wat meer achtergrond informatie, maar toch…
Jos Lexmond