Regie: Andrew Niccol – Speelduur: 110 minuten – Jaar: 2018
Op Netflix is de afgelopen maanden een aantal interessante sciencefictionfilms verschenen. Eerder is What Happened to Monday al besproken. Een andere film is Anon, over een wereld waar privacy en anonimiteit feitelijk niet meer bestaan. Iedereen heeft een Biosyn-implantaat gekregen waardoor alles wat een persoon meemaakt, audiovisueel wordt vastgelegd en voor iedereen beschikbaar is. De maatschappij die neergezet wordt lijkt een beetje op een verder ontwikkelde versie van het nieuwe Chinese Social Rating systeem. Omdat alles vastgelegd wordt, zijn eigenlijk alle vormen van misdaad zo goed als verdwenen of heel snel op te lossen. Totdat er een seriemoordenaar toeslaat die op geen enkele manier te traceren is. De slachtoffers zien in de laatste ogenblikken van hun leven niet de moordenaar maar zichzelf. De film begint als rechercheur Sal Frieland (Clive Owen) probeert te achterhalen wie de moordenaar is. Deze film behandelt een onderwerp dat erg actueel is. Het concept van een wereld zonder privacy is ontzettend interessant, maar er wordt uiteindelijk te weinig mee gedaan. Het verhaal van de film is zonder alle rompslomp er om heen eigenlijk niets meer dan een rechercheur die verliefd wordt op de dader van de misdrijven. En dat is spijtig. Ook is het jammer dat de wereldbouw niet overtuigend is. Black Mirror heeft met ditzelfde idee gespeeld in de aflevering Nosedive (S03E01) en het veel beter en overtuigender uitgevoerd. Maar het grootste probleem met deze film is toch het ongebalanceerde tempo waarin het plot behandeld wordt. Het begin van de film voelt traag, op een gegeven moet weet je als kijker echt wel hoe de moordenaar te werk gaat, terwijl het tweede deel van de film te snel gaat. Ik heb het einde twee keer moeten kijken om tot de conclusie te komen dat ik eigenlijk nog steeds niet kan volgen wat er nu precies gebeurd is. Wie is de dader nou en wat heeft de overheid, en de baas van Sal, er nou wel of niet mee te maken? Wat mij betreft is deze film uiteindelijk alleen een aanrader als je het concept intrigerend vindt. Maar misschien kan je dan toch beter naar Black Mirror kijken.
Marlies Scholte Hoeksema.