Monster – Michael Grant (YSF)
Monster 1
HarperCollins Holland, Amsterdam, Young Adult (2017)
381 pagina’s; prijs 17,99
Oorspr.: Monster – (HarperCollins Publishers, New York – 2017)
Vertaling: TOTA/Erica van Rijsewijk
Omslag: Will Immink Design/iStock
Michael Grant is een behoorlijk actief en productief schrijver. Met of zonder zijn eega: Katherine Applegate. Nog niet zo lang geleden heb ik het eerste deel van Soldatenmeisje: ‘In de voorste linie’ van hem gerecenseerd. En nu al heb ik het eerste deel van de Monster reeks, het niet verwachte vervolg van ‘Gone’, tot me kunnen nemen. Ik werd door deze uitgave, althans door de aankondiging ervan, verrast. Toen ik het laatste deel van de Gone reeks (Verlaten, Honger, Leugens, Plaag, Angst en Licht) dichtsloeg, was ik meer dan tevreden gesteld over de afloop van het gebeuren en zag er geen vervolg in. Hoe mis kan je het hebben. ‘Monster’ is het eerste deel van de nieuwe serie, maar kan ook beschouwd worden als het zevende deel van Gone. Ik heb geen idee uit hoeveel delen deze nieuwe serie zal gaan bestaan. Ergens meen ik iets gelezen te hebben over een trilogie, maar dat kan ook zomaar ergens in mijn brein ontstaan zijn. Ik durf er dus verder geen uitspraken over te doen. We zullen het wel gaan zien. In ieder geval ben ik er eens goed voor gaan zitten.
We zijn vier jaar nadat de ondoordringbare koepel boven de FAKZ (of Perdido Beach) verdween en de overlevende uit deze hel een nieuw plaats moeten vinden in de normale wereld. Hun gaven en mutaties die ze in de FAKZ (Fall-Out Alley Kinder Zone) hadden opgedaan verdwenen en alleen een echo daarnaar bleef. Dekka Talent is een van de overlevenden. Ze heeft geen rust, maar wel een baantje gevonden om in haar levensbehoeften te kunnen voorzien. Zij is niet de enige overlevende, er zijn er meer.
De ARO (Afwijkend Ruimte Object) die jaren geleden de FAKZ deed ontstaan en waarop een buitenaards kwaadachtig virus zorgde voor de mutaties en de paranormale gaven van de gedwongen inwoners van De FAKZ, of wel Perdido Beach, blijkt niet alleen in de ruimte rond te wentelen. Er zijn nog een stuk of zes grotere en kleinere broertjes en zusjes die allen van een planetoïde of astroïde afstammen die uit elkaar gespat is. ARO 1 kreeg blijkbaar een slinger door het zwaartekrachtveld van Jupiter en arriveerde een stuk eerder bij de aarde als de andere brokstukken. Nu is het tijd voor de andere brokstukken om op aarde neer te storten. De Amerikaanse autoriteiten doet er alles aan om alle ARO’s te vangen voordat ze in verkeerde handen zullen vallen. Uiteraard, zou ik haast zeggen, slagen ze daar niet volledig in. Of misschien kan je beter zeggen: ze slagen er helemaal niet in. Stukjes van de rots worden door mensen, die er van tevoren over weten, vermalen en geconsumeerd en zo ontstaan nieuwe en nog grotere mutanten en monsters dan in Perdido Beach.
Waar de originele Gone reeks zich op het relatief klein gebied van Perdido Beach afspeelde, heeft deze nieuwe reeks de hele wereld tot zijn speelterrein en gaat het pas echt los. Als je al dacht dat de Gone reeks nogal heftig was, maak je dan je borst maar nat. Het is zelfs zo, dat ik niet weet op welke monster, de titel eigenlijk van toepassing is. Is het de grootste, de slechtste of de smerigste en eerlijk gezegd wordt het misschien allemaal een beetje te veel van het goede. Maar goed, we zullen het gaan zien. Ik heb me er ondanks alles best mee vermaakt. Een dingetje… als je de eerdere 6 delen van Gone niet hebt gelezen kan Monster soms wel eens lastig zijn als je de voorgeschiedenis niet kent. Misschien die eerst maar even (?) doornemen.
Jos Lexmond