Bloedlijn – Johan Vandevelde & Bart Vermeer (JHO)
De demonen van Dalca 2
Abimo Uitgeverij, Kalmthout (2016)
274 pagina’s; prijs 14,95
Omslag: Maarten Hermans/Abimo Uitgeverij
Ik denk niet dat het initieel de bedoeling was dat ‘Nachtwild’, De demonen van Dalca, deel een, uit zou groeien tot een trilogie, maar toen nachtwild al een derde druk kreeg, ging de uitgeverij toch maar eens te rade bij de beide schrijvers. Of er nog iets in de tank zat? Dat moet de vraag geweest zijn, waarop het antwoord (misschien na enig aarzelen) een volmondig: Ja!!! werd. Of het moet zijn dat het in eerste instantie bij de schrijvers wel de bedoeling was en bij de uitgeverij niet.
We zullen het nooit weten denk ik zo. Als je naar het einde van ‘Nachtwild’ kijkt zijn er wel een paar open lijntjes. Het verhaal is nog niet echt af, maar als er geen vervolg was gekomen, dan was dat ook niet echt een gemis geweest. Maar nu er wel een vervolg is (en hierna komt er dus nog een) kunnen de verhaallijnen die niet helemaal klaar waren, weer volop gebruikt worden om het verhaal boeiend te laten vervolgen.
Dit keer doen Siebe en Naïm bijna niet mee in het verhaal. Siebe fungeert meer als wiki vraagbaak. Alexandru is een nieuwe held in het verhaal, hij is een wees en op de hoogte van de vampiers die rondwaren. Hij wordt de tolk en de gids van Maikel en Joanna en dat is heel erg handig. Maikel is samen met Joanna en haar vader, de vampierjager Victor, op weg in Duitsland in de hoop de verschrikkelijke gebeurtenissen in Brussel te kunnen vergeten. Ze merken echter al snel dat ze geschaduwd worden door bloeddorstige wezens, de strigoi in de vorm van een oud omaatje met haar hondje, die in verscheurende monsters veranderen. Iemand of iets is hen op het spoor. Gelukkig slagen ze erin veilig aan te komen in Keulen, waar Maikel op informatie stuit die hem naar de oorsprong van zijn duistere familieverleden kan leiden, ergens diep in Roemenië. Helaas heeft Victor andere prioriteiten, en vindt hij het te gevaarlijk om erheen te gaan. Maar wanneer er doden vallen en Victor ontvoerd wordt, hebben Maikel en Joanna geen andere keus dan de verre reis alleen te beginnen. Het is het begin van een avontuurlijke tocht dwars door Europa, naar het hart van de Karpaten, waar vampiers meer dan ooit springlevend zijn … en ook waar Maikel zijn familie en zijn geschiedenis beter, veel beter, leert kennen.
Je mag nooit verwachten dat een tweede deel het niveau van het eerste deel haalt of overstijgt. Meestal is een tweede deel meer een inzakker en komt het verhaal in een derde deel weer meer op stoom. Toch geloof ik dat ‘Bloedlijn’ beter is dan zijn voorganger. Weet u nog dat ik u vroeg of u al een dergelijk verhaal las op zijn of haar twaalfde? Ik vond het nogal heftig voor de kinderzieltjes. Nu… dit tweede deel is wat minder bloederig, maar vergis u niet… het gaat nog steeds van dik hout zaagt met planken. En slachtoffers vallen er onder Strigoi en vampiers in voldoende mate, maar het gaat wat beschaafder en dat komt het verhaal ten goede. Het lijkt of de hoofdrolspelers wat meer leven en wat meer hun gevoelens uiten en wat meer nadenken over wat ze doen en waarom. Ook als Maikel beduveld wordt door beelden die hem opgedrongen zijn en niet waar zijn, maar hem wel vol in het hart raken, dan wint het verhaal er alleen maar bij. Ik heb aan ‘Bloedlijn’ veel plezier beleeft en wacht in spanning af wat de conclusie zal zijn van ‘De demonen van Dalca’. Het laatste deel ‘Levensgif’ verschijnt naar verwachting in oktober van dit jaar. Nog even geduld dus.
Jos Lexmond