Nachtwild – Johan Vandevelde & Bart Vermeer (JHO)
De Demonen van Dalca 1
Abimo Uitgeverij, Sint-Niklaas (2013)
232 pagina’s; prijs 14,95
Omslag: Klaas Demeulenmeester
Weet je nog wat je las toen je twaalf was? Ik wel. Ondanks dat het al weer vijftig jaar geleden is, weet ik het nog goed. Ik had net de gehele jeugdbibliotheek van de plaatselijke bibliotheek helemaal uit. Althans de boeken die me interesseerden en dat waren er veel. Ik had in die tijd twee abonnementen en sleepte elke week tien boeken mee naar huis. Meestal moest ik binnen die week nog eens terug voor een nieuwe voorraad. Ik had net dispensatie gekregen voor de volwassenenafdeling waarbij ik, onder toezicht weliswaar, boeken mocht lenen. Via de Spectrum Prisma pockets, de Bruna Zwarte Beertjes en Maraboe en de eerste Meulenhoff witte boekjes, was het mijn eerste kennismaking met bijvoorbeeld: Asimov, Anderson, Bloch, Heinlein, van Vogt, Bradbury en ga zo maar door. Ik wist niet wat me overkwam. Maar hoewel de verhalen soms als een schok binnenvielen heb ik nooit, nee echt nog nooit zo’n horror gelezen als in ‘Nachtwild’ geschilderd wordt. Ik durfde dat soort boeken ook niet te lezen, moet ik eerlijk bekennen. Pas veel later heb ik de schade ingehaald.
Ik denk dat kinderen in de afgelopen vijftig jaar een hele inhaalslag gemaakt hebben en niet echt meer opkijken van wat slasher gebeuren, maar daar waren de tere kinderzieltjes van destijds nog lang niet aan toe.
Ik zal een fragmentje, zonder dat het verder iets verklapt, uit ‘Nachtwild’ reproduceren, dan kan je eens kijken of je zelf al zoiets las toen je twaalf was. Hier komt het: “Annie duwde Sjef ruw opzij, trok met haar hand haar haarpin los, zodat haar ravenzwarte lokken over haar schouders vielen en plantte het ding recht in het oog van het monster. Hij maakte een sissend geluid en het wezen krijste het uit. Het liet zowel Sjef als de deur los en rolde rokend over het wegdek, weg van het busje. Toen het lichaam onder de wielen van de tram verdween, was het niet meer dan een wolk van as, die in de avondlucht verpulverde.” En even verder: “ ‘Iew’, kreunde Annie en ze keek met een grimas naar de rokende oogbal die nog aan haar haarpin zat gespietst.”
Ik heb de namen even veranderd om geen spoilers weg te geven. Nu… kan jij je voorstellen dat je zoiets las toen je twaalf was? Ik niet. Ik zou, denk ik, de eerste uren niet slapen en verdacht zijn op elk geluidje dat ik maar hoorde. Maar nu is het blijkbaar niet anders dan normaal. Mooi dat het kan en mooi dat de kinderen van nu er tegen kunnen.
Nog een stukje achterflap: Het lijkt wel alsof een duistere kracht de stad (Brussel) in zijn greep heeft. Het aantal moorden en verdwijningen is op enkele maanden tijd dramatisch toegenomen, en ook op de school van Maikel duiken een paar obscure figuren op. Wie is de mysterieuze goth Johanna die zich zo afzijdig houdt? Waarom vertelt de nieuwe geschiedenisleraar alleen maar gruwelverhalen uit de 19de eeuw? En waarom wordt iedereen zo snel verslaafd aan het nieuwe computerspel ‘Dark Blood’ dat je gratis kunt downloaden?
Johan Vandevelde, bekend van de serie Elfenblauw en Bart Vermeer gooien in dit boek alle registers open. Horror met een hoofdletter H. Het boek staat bol van het gevecht van een selecte groep jongeren en een paar volwassen begeleiders, tegen bovennatuurlijke wezens die het gemunt hebben op bloed, vers en stomend. Het liefst van jonge mensen, maar als het niet anders kan, is wat ouder bloed ook niet te versmaden.
Het tweede deel ‘Bloedlijn’ is ook al uit en dat ben ik op dit moment aan het lezen. Eerdaags komt daar ook een recensie van. Het derde en afsluitende deel ‘Levensgif’ staat gepland voor oktober.
Jos Lexmond