Sarah Lotz – De vierde dag (HO)
De Drie – 2
Uitgeverij Cargo, Amsterdam (2016)
399 pagina’s; prijs 24,90
Oorspr.: Day Four (Hodder & Stoughton, Londen – 2015)
Vertaling: Dennis Keesmaat
Omslag: Getty Images/b’IJ Barbara
Sarah Lotz is geboren in Groot-Brittanië, maar groeide op in Zuid-Afrika en woont momenteel in Kaapstad. Onder diverse pseudoniemen heeft ze thrillers en horror geschreven, waarvan er ook een paar in het Nederlands verschenen. Onder de naam S.L. Grey publiceerde ze (samen met Louis Greenberg) in 2011 ‘In de val’ en ‘De Plaza’. Samen met haar dochter Savannah publiceert ze als Lilly Herne, Young Adult zombie romans (hier onbekend) en als een derde van de auteur (Helen Moffett en Paige Nick) Helena S. Paige, erotisch werk. Onder haar eigen naam debuteerde ze met ‘De Drie’. Volgens Fantastic Fiction zou ‘De Drie’ zowel als ‘De vierde dag’ deel uitmaken van de reeks ‘De Drie’. Helaas heb ik ‘De Drie’ nog niet kunnen lezen en gelukkig wist ik niet van het feit dat ‘De vierde dag’ deel uitmaakte van die reeks, want anders had ik natuurlijk eerst het eerste deel door de ogen gehaald. Maar nu ik hem gelezen heb, moet ik zeggen dat ik het eerste deel niet gemist heb. Sterker nog… ik zou het zelfs als een standalone hebben gelezen en beoordeeld. Gelukkig maar, want ik heb er een ontzettende hekel aan een tweede deel te lezen zonder dat ik het eerste deel gelezen heb. Je hebt zo het gevoel iets essentieels te missen.
Ik heb het wel eens meer en hier dus weer: in welk genre plaats ik dit? Toen ik het boek spotte voor ‘Te Verwachten’, dacht ik meteen aan Horror, maar al lezende moest ik bekennen dat het meer was. Fantastisch was het sowieso en tegen het einde meende ik ook SF invloeden te bespeuren. Maar voor het overgrote deel was het Horror waarin je niet verzeild wilde raken, dus het werd: Horror.
Waar gaat het over? Nou… het verhaal begint vrij rustig aan boord van het cruiseschip: The Beautiful Dreamer. Honderden vakantiegangers genieten drie dagen lang van een tropische cruise ergens voor de kust van Miami, Florida. Er zijn mensen van allerlei slag aan boord, mensen die allemaal een eigen agenda hebben. Een van hen is een moordenaar met een vrouw, die wel heel erg gemakkelijk contacten legt met wildvreemde mensen. Een stel, twee oudere dames, teleurgesteld in het leven, plannen hun zelfmoord. Er is een waarzegster aan boord, met een hulpje die niet weet wat ze moet geloven, die voorstellingen verzorgd met een diepere achtergrond en verder feesten de meeste mensen als beesten, alsof het niet op kan.
Op de vierde dag valt het schip plotseling stil. Er is geen elektriciteit, de radio en telefoons vallen uit zodat geen contact meer mogelijk is met de maatschappij of zusterschepen, die soortgelijke cruises in de buurt doen. Er is dus geen manier om hulp te vragen, maar iedereen gaat er vanuit dat reddingswerkers snel ter plaatse zullen zijn. Het feesten gaat gewoon door. Langzaam verslechterd de situatie. Leidingen raken verstopt en het voedsel begint op te raken. Schoonmakers kunnen hun werk niet meer aan en de stank braaksel en ontlasting (het norovirus waart rond) wordt ondragelijk. Als er dan ook nog eens een levenloze vrouw aangetroffen wordt, begint de situatie onhoudbaar te worden.
Het verhaal begint kalm en kabbelt in eerste instantie rustig aan voort. De redelijk vele verhaallijnen werken behoorlijk afwisselt en je moet soms moeite doen om het verhaal te blijven volgen. Maar dat is niet erg. Je kunt niet altijd achterover leunen en het gewoon maar laten gebeuren. Soms moet er gewerkt worden en dan is de verassing van de plottwist je beloning. Lezen dus. Ik ga ondertussen op zoek naar ‘De Drie’, want die wil ik nu ook wel lezen. Al was het alleen maar om te kijken wat de relatie met ‘De vierde dag’ is.
Jos Lexmond