De lente is aangekomen en de zomer is niet heel ver meer weg. Tijd om na te denken over vakantie en waar wel of waar juist niet tijd door te brengen. Kies je voor een omgeving waar je veel kan doen of juist heel weinig. Wat wil je allemaal meenemen aan kleding en atributen. Ga je voor het daglicht of de duisternis. Hebben hand- en slagwapens je voorkeur of gebruik je liever toverspreuken om het gespuis uit de hel om zeep te helpen. De opties zijn nog net niet eindeloos. Een plaats die ik vaak heb bezocht, ook tijdens vakanties, is Tristram. En als je daar dan toch bent maak dan vooral eens een praatje met Deckard Cain.
Deckard Cain is in Diablo I, min of meer, je steun en toeverlaat. Zijn raad en daad heb je nodig, of niet, als je de demonen van je afslaat in kerkers en ondergrondse ruimten. Steeds verder ga je richting de hel. Als krijger, dief of magiër heeft het afslachten van het kwaad zo ook de nodige voordelen: hoe verder je komt hoe beter de wapens en spreuken worden en hoe meer bescherming je kleding en attributen (denk aan wapens, schilden, helmen, pantser, amuletten en ringen) bieden. Je klikt je een ongeluk tot je uiteindelijk Diablo, ook wel The Lord of Terror, hebt verslagen. En dat is het.
Dat is het? Nee, natuurlijk niet. Wat Diablo, in ieder geval voor mij, speelbaar laat blijven is vanwege de willekeurig samengestelde levels. De monsters en gedrochten zijn daardoor elke keer anders. Naast de hoofmissies zijn er ook, om voor meer afleiding te zorgen, extra opdrachten en ook deze komen in een grote verscheidenheid. Op het gebied van dit systeem is Diablo een pionier.
Diablo I is uitgebracht in 1998 en niet heel lang na het uitkomen heb ik het doodgespeeld. En daarna hadden andere spellen mijn aandacht. Tot in 2000 Diablo II er was. Deel twee neemt na het eerste verhaal, en ik gebruik de term verhaal losjes, een kleine tijdsprong en vanaf dan kun je vrolijk verder met de slachtpartijen. Wel met een ander karakter, want de held uit deel één is door zijn / haar eigen toedoen Diablo geworden. Over een carrièreswitch gesproken. In vier delen probeer je Diablo en zijn broers te verslaan. Er zijn meer en andere karakters om uit te kiezen en mijn persoonlijke favoriet is de barbaar. Met twee handwapens en zo dichtbij dat je de slechte adem van je tegenstanders zou kunnen ruiken klik en hak en klik en sla je erop los.
Diablo III, uitgebracht in 2012, en Diablo IV, uitgebracht in 2023, zijn ook zeer speelbaar. Ook in deze twee spellen heb ik met barbaren alle uithoeken van de spelwereld bezocht en vele vijanden een onprettig uiteinde bezorgd. Waar deel drie, zeer speelbaar, soms te licht en te makkelijk was sleept het vierde deel de speler weer terug de duisternis in. Niet terug naar Tristram. Maar ik sluit niet uit dat ik deze vakantiebestemming nogmaals ga bezoeken.
Deze recensie, door Jan Johannes Scholte, is eerder verschenen in HSF (2024/1).