Jan D. Westerman – Gestrand op Helga’s Doem (SF)
De kronieken van Zanterre 1
Iceberg Books, Amsterdam (2024)
364 pagina’s, € 17,99
Omslag: Michael van Zijl/Xiangzhao Xi
Was Storing al een rollercoaster van gebeurtenissen, dan doet Gestrand op Helga’s Doem daar absoluut niet voor onder. In 2012 al verscheen De Muta al bij Kirjaboek (een POD uitgever), waar aangegeven stond dat het Lev Teggert 1 was. Ruim 601 pagina’s dik. Ik denk dat dit boek op aangeven van Iceberg Books gesplist is in Gestrand op Helga’s Doem en De val van de Muta en dat er een stevige redactie, én misschien wel deels herschrijving, op losgelaten is, waardoor het totaal nu tezamen 745 pagina’s beslaat. Bij Kirjaboek bestond in 2015 Lev Teggert 2, genaamd De Kla. De omschrijving van de achterflap zegt me helemaal niets. Is dat dan misschien een aanwijzing voor de kreet (meer delen in voorbereiding) achter in beide boeken van Iceberg Books? Wie zal het zeggen! Maar… het prikkelt wel de verbeelding!
Wat je wel mag zeggen? Mag ik zeggen dat er een tweede Jack Vance is opgestaan? Ik denk het wel, toch? Nu is opgestaan natuurlijk nu niet direct het juiste woord. Jan Westerman wordt dit jaar 92, dus je zou hooguit kunnen wensen dat hij eerder was gaan publiceren én dat hij dan ook eerder door Iceberg Books ontdekt was. Want Gestrand op Helga’s Doem is inderdaad vergelijkbaar met Jack Vance op zijn hoogtepunt. De vergelijking met de boeken van Tschai, (de belevenissen van Adam Reith zwervend over de Tschai op zoek naar een manier terug te kunnen keren naar de aarde), alsmede met Grote Planeet (de tocht van 40.000 kilometer van Claude Glystra en zijn metgezellen over Grote Planeet naar Aardcentrale) is zo gemaakt!
Na het uitbreken van de duizendjarige oorlog tussen de Westelijke Federatie en het Groot Aziatisch Keizerrijk in 2700 werd de situatie op aarde er niet betert op. Aan beide zijden werden biologische en chemische wapens ingezet en er werd geëxperimenteerd met genetisch gemanipuleerde soldaten. Op dit moment, in 3715 hebben mutanten de Aarde veroverd en is er alleen nog een laatste bastion, waar het sterrenschip Pinta klaar staat voor vertrek naar Axtarte. Als het schip uiteindelijk vertrekt is Eerste Luitenant Lev Teggert, van de Federale Westelijke Ruimtemarine, de enige overlevende aan boord.
Maar… is hij wel de enige aan boord van de Pinta? Na gedegen onderzoek blijkt er een jonge vrouw aan boord te zijn, Armanda Kristiansson. Is dat haar echte naam? Uiteindelijk blijkt ze toch een Muta te zijn, die Lev geestelijke manipuleert.
Ik ga niet verder met het verhaal, want wat ik ook vertel… het gaat zeker tot een waterval aan spoilers leiden en dat wil ik jullie ook niet aandoen. Het stuk in het ruimteschip, wat een behoorlijk stuk beslaat, is natuurlijk interessant, maar het aandeel Vance hierin is vrij miniem. Pas als Zanterre bereikt wordt, dan begint Jan D. Westerman pas echt los te gaan en geeft hij de Vance in zich de vrije hand. Hij beschrijft de planeet die hij doortrekt minutieus. Zoals bijvoorbeeld de beschrijving van de gigantische propellerhaai, die hem redde van de verdrinkingsdood door Jorik van Juks van Jorik te gaan halen. Jorik die een soort van Engels met Lev praatte van honderden jaren geleden.
Hier op Zanterre weet Jan ook, net als in Storing, ook weer veel schepen, water en varen ten tonele te voeren. Zijn aard als binnenvaartschipper kan Jan toch niet echt verloochenen en allerlei schepen, zoals vissersboten, kraken, pakketboten, alsmede een wrakke tobbe, komen meer dan eens voorbij en brengen meer sjeu aan de couleur locale.
Het is jammer dat Gestrand op Helga’s Doem middenin de actie stopt, maar het is dan des te gelukkige dat de Val van de Muta, tegelijk met dit eerste deel van De kronieken van Zanterre verscheen. Je kunt dus meteen doorlezen, wat ik absoluut zeker gedaan heb. Een Vance van ver na het Vance tijdperk, wie wil dat nou niet? Het is waarschijnlijk wel te merken. Sta ik dan stil in mijn ontwikkeling? Misschien, so what? Ik ben én blijf een Vance adept en ik ben meer dan blij met Jan D. Westerman!
Jos Lexmond