Emma Carroll – De onderwaterpoort (JSF)
(The Tale of Truthwater Lake – Faber & Faber Limited, London (2022)
KokBoekencentrum Uitgevers,Utrecht (2024)
Vertaling: Jaap Slingerland
Omslag: Peter Kortleve, Shortlife/Daniela Jaglenka Terrazzini
271 pagina’s; prijs 17,99
Druk doende (als altijd, maar nu een beetje meer en anders dan anders), bleef de recensie van De onderwaterpoort noodgedwongen langer liggen, dan de bedoeling was. Jammer, maar onvermijdelijk. Excuses daarvoor. Maar nu dan!
Toen ik De onderwaterpoort voor het eerst zag en de beschrijving las, had het boek een grote aantrekkingskracht op me. Er gebeurde hetzelfde met me als met boeken die ik in mijn jeugd las. Destijds las ik nog niet alleen maar Fantastieke titels, maar las ik alles nog wat maar letters in zich had, wat op een boek leek en waar ik maar mijn hand op kon leggen! Maar uiteraard had ik wel mijn favorieten. Een deel van die favorieten waren absoluut de boeken van De Vijf van Enid Blyton. Die las ik, en las ik en las ik nog een keer. De reeks ging over twee jongens, Julian en Dick, twee meisjes, Annie en Georgina (de laaste was een halve jongen en noemde zich George) en Timmy de hond. Die Vijf beleefden allerlei avonturen en stiekem ben ik er nog steeds een beetje een fan van. Ik heb nog steeds alle boeken, compleet met stofomslag, op een prominente plek, in mijn boekenkast staan. Uiteraard waren de boeken van De Vijf niet de enige boeken die ik las. Zoals gezegd las ik alles wat los en vast zat, maar sommigen waren nou eenmaal favoriet!
De onderwaterpoort had hetzelfde effect op me als de boeken van De Vijf en even waande ik me weer in mijn jeugd. Ik moest en zou De onderwaterpoort lezen en recenseren! Na mijn vraag en bewijs dat ik recenseerde, kreeg ik, tot mijn vreugde’ na een paar dagen en zonder verdere op of aanmerkingen het boek soepel door de brievenbus geschoven. Ik was blij!
Het verhaal opent in het Groot-Brittannië van 2032, waar weer eens een hittegolf bezig is. Die hittegolf begon vlak voor de schoolvakantie en die vakantie is, op het moment dat het verhaal begint, al vijf weken bezig. De regering heeft een noodmaatregel afgekondigd, die erop neerkomt dat iedereen binnen moet blijven als de temperatuur boven de tweeënveertig graden komt. Polly’s vader en moeder maken zich zorgen over hun hoveniersbedrijf. Ze willen niet dat het failliet raakt omdat het in Engeland zo heet als de Sahara wordt. Polly en haar broer gaan logeren bij hun lievelingstante Jessie, die aan de rand van een groot meer, of liever een waterreservoir, woont: Truthwater Lake. Maar het meer is in de hitte aan het opdrogen en als het waterpeil daalt, komt er een verdronken dorp Syndercombe tevoorschijn. Volgens tante Jessie kan je op een stille winteravond de klokken van de oude Mariakerk horen luiden. In de nacht duikt Polly in het stuwmeer en belandt ze in het leven van Nellie, een schoolmeisje dat in 1952 in het dorp woonde en die droomt van het overzwemmen van het Engelse Kanaal.
Het verhaal wisselt tussen 2032 en 1952, tussen Polly en Nellie. En 1952 is zo’n beetje halverwege de tijd (het eerste Five On a Treasure Island) in 1942) dat de The Famous Five boeken van Enid Blyton verschenen. Emma Carroll heeft de tijdgeest zeer goed getroffen en weet een boeiend verhaal te vertellen, waarin uiteraard de klimaatverandering een grote rol speelt.
Uiteraard ga ik er verder niets van vertellen, dat moet je zelf maar lezen, maar het heeft absoluut nog een mooie wending aan het einde.
Voor jullie komt het verhaal misschien een beetje braaf over, maar voor mij vertegenwoordigd het een nostalgische terugblik naar een uitermate gelukkige en overzichtelijke jeugd, waarin zoveel moois te ontdekken was in de boekenkasten van de bibliotheek. Lang leve de nostalgie!!!
Emma Carroll heeft nog een aantal boeken meer in vertaling in het Nederlands, maar of die een soortgelijke fantastieke inslag hebben als De onderwaterpoort staat nog te bezien. Misschien zijn ze een nader onderzoek net zo waard als de verrassende De onderwaterpoort, dus… dat gaan we doen!
Jos Lexmond