De Godenjager – Wim Leybaert (HO)
Eigen Beheer (2022)
561 pagina’s; prijs 20,00
Omslag: Onbekend
Verkrijgbaar via: https://www.uitgeverijhetpunt.be/product/de-godenjager/
Pseudowetenschapper Karl von Knochenburg-Gotha is de grondlegger van de theonatologie. Dit is de leer van de geboorte der goden. Die is namelijk terug te voeren tot het geloof dat de mensen eraan hechten, want als dat geloof verdwijnt, sterven die goden een langzame dood. Heel zijn leven reisde de godenjager de ganse wereld af, en onderzocht restanten en relicten van goden en demonen, waarbij hij soms geconfronteerd werd met de meest gruwelijke entiteiten uit diverse mythologieën. Zelfs de geboortestad van de auteur, Dendermonde, ontsnapte niet aan die zoektocht. Von Knochenburg-Gotha structureerde zijn ervaringen, ging ten rade bij o.a. Raymond-Marie De Kremer, alias Jean Ray of John Flanders, en toont zo aan dat goden en duivels werkelijk bestaan hebben. De auteur, die ik eerder hier al interviewde, balanceert in deze biografie op de grens tussen geschiedenis, mythologie, wetenschap, dialectologie en fantastiek. Maar hij citeert veelvuldig diverse bronnen, en gaat o.a. ten rade bij H. P. Lovecraft, Hubert Lampo, Jean Ray, Arthur Machen, August Derleth, Neil Gaiman en zo vele anderen. Zelf plaatst hij dit boek in een nieuw genre, dat hij “horrumor” noemt. M.a.w. bij sommige teksten en citaten is die (plaatselijke) humor nooit ver weg. Aan dit boek was in de voorbij maand juni tevens een tentoonstelling gekoppeld, en zelfs een playlist op Spotify. Leybaert verwittigt de lezer dat dit bizarre lectuur is, maar ik zou het boek zeker willen aanbevelen aan wie houdt van Lovecraft’s Cthulhu mythologie (waarin de buitenaardse goden verbannen zitten in een andere dimensie, maar op een dag zullen terugkeren). Hij somt in het nawoord tevens een ganse reeks auteurs op die hem beïnvloed hebben, en die lijst toont zijn voorliefde voor ons genre, de fantastiek aan. En wijlen mijn vriend Eddy C. Bertin behoort daar ook toe. Een boek dat ik dan ook kan aanraden aan wie niet wars is van pseudowetenschappelijke theorieën, en de aanwezige horror met een tikkeltje humor kan appreciëren.
Patrick Van de Wiele