Memento Monstrum – Jochem Till & Wiebke Rauers (JHO)
(Memento Monstrum – Coppenrath Verlag GmbH & Co. KG, Münster (2020))
De Vier Windstreken, Rijswijk (2021)
195 pagina’s; prijs 19,99
Vertaling: Django Mathijsen
Illustraties: Wiebke Rauers
Voor nieuwe jeugdboeken kijken de uitgevers meestal, buiten de Nederlandstalige titels dan, meestal naar het westen. Angelsaksische schrijvers zijn populair en dat is wel eens jammer. Gelukkig is De Vier Windstreken een uitgever die ook wel eens de andere kant uit kijkt. Ik noem alleen de prachtige boeken (met evenzo prachtige illustraties) van Torben Kuhlmann maar, die een paar jaar geleden als: Een Vier Windstreken Prentenboek verschenen. Zie mijn recensies van alle drie de delen op de site van het NCSF. Het enthousiasme spat ervan af.
Zo ook van mijn gevoelens over Memento Monstrum. Prachtig verzorgd boek (ook een Vier Windstreken prentenboek? Nergens gezien) met geweldige illustraties van Wiebke Rauers (is Wiebke geen Nederlandse naam?), naar een idee van haar, én een aantal leuke verhalen van Jochen Till. Die kennen we natuurlijk (wel… natuurlijk? Ik wel in ieder geval) van de boeken van Roofridder Robbie en Wilde Wilma. En… gezien wie de vertaler is?
Maar dit is wel heel wat anders. ‘Memento Monstrum’ gaat over graaf Dracula. Het zijn de redelijk ware memoires van de graaf. Het boek opent met het feit dat de oude, al 589 jaar, graaf bang is. Hij heeft talloze oorlogen overleefd, verschillende natuurrampen konden hem niet om het hoekje heen helpen. Vuurzeeën zijn gewoon op hem afgeketst en de vele aanslagen van die doortrapte Van Helsing heeft hij ook overleefd. Maar nu… zijn vrouw Selena gaat twee hele dagen weg. Normaal gesproken zou hij twee vrouwloze dagen makkelijk doorkomen met keihard oude platen draaien of naar zijn lievelingsfilms kijken en bakken bloedsinaasappelijs oppeuzelen tot hij er buikpijn van kreeg. Maar jammer genoeg kon dat de komende twee dagen helemaal niet, want zij zijn hier. De twee hele dagen. Waarom doet ze me dat aan? Waarom laat ze me achter met die… die monsters. Aima, zijn dochter, had zijn vrouw uitgenodigd voor een weekendje Parijs als cadeau voor haar vierhonderdste verjaardag en daarbij besloten dat opa in de tussentijd wel op de kleinkinderen kon passen. “Opa, is bang voor jullie, kinderen”, grinnikte ze. “Nee hoor, dat is hij niet”, zegt Vira, zijn kleindochter. “Opa is nergens bang voor, alleen maar van zonlicht”. Opa zucht. Hij mag ze niet eens opsluiten in de kelder, want dat zou niet pedagogisch verantwoord zijn. Opa weet niets van kinderen. Hij weet niet hoe ze te voeren en hoelang ze hun tanden moeten poetsen. Wat als ze ontsnappen en overdag naar buiten gaan. Dat als hun moeder terug komt hij haar alleen een hoopje as terug kan geven. Daar is hij bang voor. Maar… er is niets aan te doen. Oma en dochter vertrekken naar Parijs. Gelukkig kan opa wel heel erg goed oude verhalen vertellen…
Zeer vermakelijk boek met leuke verhalen, dat mag gezegd en dan ook nog verlucht met prachtige illustraties, soms paginagroot. Als je dat aandoenlijke kopje van Vlad Dracula op de omslag je aan ziet kijken, dan smelt je al bij voorbaat. Ik wel, in ieder geval. En ook de andere monsters die hun opwachting maken, zoals reusachtige yeti’s, achterbakse weerwolven en slijmerige vismonsters, wel… die zijn allen net zo aandoenlijk. Prachtig boek om cadeau te geven, of… te krijgen natuurlijk!!!
Jos Lexmond